به گزارش ایسنا، دومین دوره جام جهانی خاص بود. دو سال قبل از آن (۱۹۳۲) بازی‌های المپیک برلین با نفوذ آدولف هیتلر در آلمان برگزار شد. به همین خاطر بنیتو موسولینی می‌خواست به افتخار ایتالیای فاشیست یک تورنمنت در کشورش برگزار کند. ال دوچه رویای فینال ایتالیا و آلمان را می‌دید اما میزبان در دیدار نهایی برابر چکسلواکی قرار گرفت.
اروگوئه در پاسخ به ایتالیا که جام جهانی ۱۹۳۰ را طرد کرد تصمیم گرفت در این بازی‌ها شرکت نکند و در خانه بماند. برزیل تیم دومش را به این رقابت‌ها فرستاد اما لئوینداس در آن حضور داشت. از طرفی آرژانتین با بازیکنان محبوبش شرکت کرد و انگلیس دوباره تصمیم گرفت در این بازی‌ها حضور نداشته باشد. به همین خاطر از میان ۱۶ تیم شرکت کننده در مرحله نهایی ۱۲ تیم اروپایی، دو آمریکای جنوبی و تیم آمریکا و مصر حضور داشتند.
ایتالیا برای رسیدن به هدفش بازیکنان زیادی از آمریکای جنوبی را به ملیت خود در آورد. در میان آنها لوییس مونتی آرژانتینی و هموطنش رایموندو اورسی حضور داشتند که در خط دفاعی بازی می‌کردند. ناتسیوناله با پیروزی پر گل ۷ بر یک مقابل آمریکا این رقابت‌ها را آغاز کرد. با این حال در دور بعد برای پشت سر گذاشتن اسپانیا به سختی افتاد و در دو بازی (یک بر یک و یک بر صفر) توانست این تیم را شکست دهد. ایتالیا در نیمه نهایی مقابل تیم شگفتی‌ساز اتریشی با هدایت ماتیاس سیندلار قرار گرفت و با یک گل پیروز شد. در این بازی آبی پوشان به عنوان یک تیم قدرتمند ظاهر نشدند. از طرفی چکسلواکی که در تمام خطوط کامل بود و در خط حمله از ستاره‌ای به نام اولدریش نیدلی بهره می‌برد که توانست با پنج گل برترین گلزن رقابت‌ها شود، در دیدار نخست ۲ بر یک رومانی را شکست داد. سپس ۳ بر ۲ برابر سوییس پیروز شد و پیش از فینال ۳ بر یک آلمان را پشت سر گذاشت.
دیدار فینال زیر گرمای طاقت فرسا ۴۰ درجه برگزار شد. ایتالیایی‌ها پر قدرت در نیمه اول کاملا بازی را در اختیار داشتند و دائما حمله می‌کردند اما نتوانستند دروازه چکسلواکی را باز کنند. می‌توان گفت باز نشدن دروازه این تیم معجزه بود. فرانتیسک پلانیکا به زیبایی ضربات جوزپه مه‌آتزا، جووانی فراری را مهار کرد. در شروع نیمه دوم لاجوردی پوشان این فشار را ادامه دادند. زمانی که یک ساعت از بازی گذشته بود آتیلیو فرراریس ضربه آنتونین پوک را متوقف کرد و اجازه نداد دروازه‌شان باز شود. با این حال گل نخست در دقیقه ۷۱ به ثمر رسید. استفان کامبال ضد حمله را با مشارکت پوک شروع شد. پوک پیش از مغلوب کردن جانپیرو کومبی، ارالدو مونزیلیو را پشت سر گذاشت و دروازه میزبان باز شد. شرایط ورزشگاه متشنج شد.
ایتالیا تقریبا جام را از دست داده بود و تحت فشار قرار گرفته بود. دقایقی بعد ییری سوبوتکا در ۱۰ متری دروازه، توپ را به تیرک زد و لحظاتی بعد فرانتیسک اسووبودا یک فرصت خوب را از دست داد و ۵۵ هزار تماشاگر را میخ‌کوب کرد. با این حال اورسی در دقیقه ۸۱ بازی را به تساوی رساند. جو ورزشگاه کاملا عوض شد و لحظات پایانی چکسلواکی کاملا تحت فشار قرار گرفته بود. بازی در وقت‌های اضافه دنبال شد و خیلی زود میزبان به گل رسید. اسکیاویو در دقیقه ۹۵ به زیبایی توپ را در محوطه جریمه کنترل کرد و گلی را به ثمر رساند که تمام کشورش را به وجد آورد.
اسکیاویو که این شادی را برای کشورش رقم زد در آخرین لحظات توسط ویتوریو پوتسو به تیم ملی دعوت شد تا در خط حمله بازی کند. با حضور او جوزپه مه‌آتزا کمی عقب‌تر بازی کرد. مهاجم ایتالیایی از یک لحاظ خاص بود چون تنها برای تیم شهرش به میدان رفت. او از سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۸ با پیراهن بولونیا بازی کرد و در ۳۳۷ بازی ۲۴۷ گل به ثمر رساند. اسکیاویو با وجود این که به همراه ایتالیا مدال برنز المپیاد ۱۹۲۸ آمستردام را به دست آورده بود همیشه به تیم ملی دعوت نمی‌شد. او در بین سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۴ در ۲۱ بازی ۱۵ گل برای کشورش به ثمر رساند. مهاجم ایتالیایی به همراه ماریو پیتسیولو یکی از آخرین بازماندگان کاروان ایتالیا بود که برای نخستین بار قهرمان جهان شد. هر دو در ۱۷ و ۳۰ آوریل ۱۹۹۰ کمی قبل از شروع جام جهانی در گذشتند.
اسکیاویو پس از آن فینال گفت: زمانی که گل پیروزی را به ثمر رساندم در حال خفه شدن بود خودم را برای لحظاتی روی زمین انداختم تا حالم بهتر شود. آخرین بازی‌ام برای تیم ملی بود. سپس برخی مسائل در فوتبال عوض شد. در آن زمان بازیکنان با پا و قلب خود بازی می‌کردند.
چکسلواکی با وجود نایب قهرمان مورد استقبال پرشوری توسط مردم کشورش قرار گرفت. فرانتیسک پلانیکا دروازه‌بان چکسلواکی گفت: با وجود این که شکست خوردیم مانند یک قهرمان به کشورمان برگشتیم. با قطار بازگشتیم و در هر ایستگاه هزاران هوادار ما را تشویق می‌کردند.
ایتالیا پس از پیروزی‌اش در سال ۱۹۳۴ از لحاظ تاکتیکی با حضور بازیکنانی همچون جووانی فراری و سیلویو پیولا سطح خود پس از چهار سال بعد در فرانسه حفظ کرد.
این تیم پس از جام جهانی در هایبوری برابر انگلیس قرار گرفت. روزنامه‌های انگلیسی پیش‌بینی کرده بودند ایتالیا یک پیروزی پر گل به دست می‌آورد اما با وجود ۱۰ نفره بودن انگلیسی‌ها در بیشتر بازی، نتیجه ۳ بر ۲ به نفع مهمان تمام شد. ایتالیا در المپیک برلین ۱۹۳۶ قهرمان شد و توانست بدون شکست خود را به جام جهانی ۱۹۳۸ برساند.
