"یک رسانه که از آن نام نمی برم عادت به لجن پراکنی دارد. زبان انقلابی بودنش دراز است و از دهانش بیرون زده است." این ادبیات آقای سخنگوی است.

مردم طبیعتا دولت را با چه کسی می شناسند؟ رئیس دولت و سخنگوی دولت. ادبیات سخنگوی محترم دولت را نظاره کردید؟ این را کنار لیست واژه های کریه رئیس جمهور محترم در قبال منتقدین قرار دهید: کم سواد، بی دین، حسود، دنیا ندیده، متوهم و بزدل و عقب مانده و این اخیرا هم بی عقل که با بررسی یکی از رسانه ها پنجاه و چهارمین توهین آقای رئیس جمهور است.

از تعابیر زشت و سخت آقایان آخوندی و  هاشمی و جهانگیری عبور کردیم و به ادبیات آقایان رئیس دولت و سخنگوی آن اکتفا کردیم.
یک بررسی اجمالی نشان می دهد که این دولت، بد دهن ترین دولت تاریخ انقلاب اسلامی است.

اما این ویژگی ناشی از چیست؟

اساسن بددهنی نوعی خصلت نهادی شده در کارگزاران سازندگی است. دنبال حزب خاصی نگردید. از یک منش سخن می گوئیم که می توانید آنرا در میان هر جریانی سراغ بگیرید.
کار گزاران سازندگی یعنی چی؟
کارگزاران سازندگی=تکنیک+قدرت+ثروت

این جریان فن سالارست. اما فراتر از فن را نمی بیند. هرآنچه غیر فن بگویئد نیز پس می زند. قدرت و ثروت نیز اگر حداخلاقی نخورد، خودرائی و تکبر می آورد.
پس:
تکنیک= جهل علمی
قدرت=خودرائی
ثروت=تکبر
در نتیجه این سه در کنار هم بددهنی ساختاری ساخته می شود. تعبیر قرآنی را مرور فرمائید؛

بددهنی به تعبیر دینی ناشی از چند خصلت است. اول تکبرست. امیرالمومنین می فرماید : ثمره الکبر المسبه. ثمره تکبر دشنام گفتن است. تکبر هم خیلی وقت ها از بدمستی ناشی از ثروت و قدرت است. (مومنون، آیات 66 و 67). عامل دوم ناتوانی از پاسخگوئی منطقی است. فیسبوا الله عدوا بغیر علم. (انعام، آیه 108) .

انقدر این ویژگی ها مسلط و درونی شده است که تذکر آثار سوء آن نیز بازدارنده نیست. مثل اینکه شان و منزلت خود و دولت و نظام زیر سوال می رود ویا نشانه نافرهیختگی است.

پیشنهاد می کنیم حتما یک استاد اخلاق به جمع هیات وزیران اضافه شود. حتما جلسات دولت با ذکر و دعا و توصیه های اخلاقی آغاز شود تا ضمن توجه دادن به خلق حسنه و تذکر یاد مرگ به دولت محترم، مهارت های ارتباط با مردم و منتقدین و حتی مخالفین را هم آموزش دهد. از زبان پیامبر بخوانند که الجنه حرام علی کل فاحش ان یدخلها؛ ورود در بهشت بر فحاش حرام است.
انشاالله موثر است.