حمله به نیروها و هزینه های امنیتی کشور به بخش لاینفک سخنان اصلاح طلبان برای توجیه ناکارامدی دولت روحانی در تامین رفاه عمومی مبدل گشته است. آقای زیبا کلام در حالی با مربوط کردن وضعیت اعتیاد به برد موشک های کشور مرزهای استدلال را به سخره گرفت که آمارها نشان می دهد سهم نهادهای نظامی کشور آنقدر کم هست که دیگر نیاز به دلواپسی امثال او را نداشته باشد.

بررسی دقیق هزینه دفاعی کشور نشان می دهد با وجود تهدیدهای شبانه روز دشمنان و با عنایت به وضعیت بحرانی امنیتی، باز هم مخارج نظامی ایران بسیار ناچیز است. نگاهی به بودجه سال ۹۶ گویای این حقیقت است که سهم نهادهای دفاعی کشور از بودجه، چیزی در حدود ۴۴ هزار میلیارد تومان است که این رقم تنها ۲.۵ درصد ناخالص داخلی کشور را تشکیل می دهد. گزارش بانک جهانی حاکی از آن است که رتبه ی ایران در اختصاص مخارج نظامی نسبت به ناخالص کشور در جهان ۵۳ ام است. این در حالی است که بر اساس همین آمار سهم مخارج نظامی برخی کشورهای متخاصم ایران مثل عربستان، اسراییل، کویت، امارات، اردن و امریکا از کل درآمد کشورهای شان به ترتیب، ۱۳، ۵.۵، ۴.۸، ۵.۵، ۴.۵ و ۳.۵ درصد می باشد.[1] گزارش بی بی سی در همین زمینه می گوید:‌ « سرانه ی دفاعی کشور برای هر فرد در ایران در حالی تنها ۱۶۶ دلار ( ۵۵۰ هزار تومان ) در سال است؛ این در حالیست که در کشور های عربستان و اسراییل به عنوان دو دشمن همسایه، سرانه دفاعی هر فرد در سال به رقمی بالای ۲۰۰۰ دلار یعنی چیزی در حدود ۱۲ برابر ایران می رسد. » [2]
جالب توجه است بر اساس گزارش مذکور از تلویزیون دولتی انگلیس، هزینه سرانه دفاعی ایران برای هر فرد بعد از هزینه رفاه، آموزش و سلامت که به ترتیب ۹۰۰، ۷۰۰ و ۶۰۰ هزار تومان در سال است، در مقام چهارم قرار می گیرد. سه برابر بودن مجموع هزینه های دولت برای سلامت و آموزش هر فرد، نسبت به هزینه تامین امنیت افراد در ایران نشان می دهد، هزینه های نظامی نه تنها موجب عدم توجه به سایر بخش ها نشده که در برابر هزینه های دیگر عدد ناچیزی به حساب می آید. با وجود اینکه هزینه های نظامی کشور عدد ناچیزی است ایران در رده بندی های مطرح جهانی در حوزه نظامی همواره جز برترین ها بوده و پیشرفت صنایع دفاعی و موفقیت های عملیاتی نیرو های نظامی به خصوص در منطقه غرب آسیا بر کسی پوشیده نیست. اما چرا در مورد مسئله رفاهی کشور وضعیت فرق می کند؟

با اینکه بخش عمده ی بودجه کشور صرف حوزه های رفاهی، سلامت و اموزش می شود اما وضعیت حوزه های مذکور به هیچ وجه قابل دفاع نیست. با وجود این که بنا به گفته ی معاون سازمان برنامه و بودجه بودجه رفاهی کشور از ابتدای دولت یازدهم تاکنون با رشد ۹۳ درصدی همراه بوده اما بررسی گزارش های جهانی نشان می دهد رفاه ایران از سال ۲۰۱۳ مصادف با انتخاب روحانی تاکنون از رتبه ی ۱۰۱ به ۱۱۸ تنزل یافته است.[۳] [۴] این امر گویای این حقیقت است که کشور نه از اختصاص بودجه برای افزایش برد موشک ها یا کمبود درآمد که از ناکارآمدی بخش های اجرایی دولتی رنج می برد.
نیروهای نظامی و بخش دفاعی کشور بدون اینکه بهانه جویی کنند با همان سهم کم وضعیت امنیتی کشور را به بهترین شکل ممکن حفظ کرده اند؛ و اما کی نوبت دولت ها می شود که به جای فرافکنی به وظیفه ی خود در حوزه رفاه عمل کنند؟!

۱- Military expenditure (% of GDP)
۲- بودجه نهادهای نظامی در ایران چقدر است؟
۳- بودجه رفاه اجتماعی کشور در دولت تدبیر و امید 93 درصد رشد داشته است
۴- THE LEGATUM PROSPERITY INDEX™ 2016