چگونه افکار عمومی را تسلیم دشمن کنیم؟!...

امیرحسین رحمانی،   3981002173 ۴۴ نظر، ۰ در صف انتشار و ۲۵ تکراری یا غیرقابل انتشار

دیروز خبرگزاری رویترز در گزارشی به نقل از سه منبع نامشخص در ایران مدعی شد که در جریان اعتراضات آبان ماه حدود 1500 نفر کشته شده اند. البته این اولین بار نیست که چنین عددی در خارج از کشور برای تعداد آمار کشته ها اعلام می شود. پیش از این نیز در روز 5 دسامبر( 14 آذر ماه) برایان هوک، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران از احتمال کشته شدن بیش از هزار نفر در اعتراضات خبر داده بود. نکته جالب این جاست که پیش از همه این ها سازمان منافقین ادعای کشته شدن 1500 نفر در اعتراضات آبان ماه را مطرح کرده بود. بعد از خبر رویترز، بلافاصله رضا پهلوی خواستار باز شدن پرونده ای برای ایران شده است.

این اقدامات را می توان به عنوان منبع سازی جهت مشروعیت بخشیدن به یک ادعا در راستای سیاست فشار حداکثری به ایران ارزیابی کرد. به عبارتی بهتر هدف این است با تکرار چنین آماری در خارج از کشور زمینه برای تحت فشار دادن و اقدامات خصمانه بیشتر علیه کشورمان فراهم شود. در فضای داخلی نیز هدف از انتشار چنین اخباری این است با مشروعیت زدایی، فضای عمومی را ملتهب نگه دارد.

همچنین رویترز به نقل از منابع ناشناس تلاش می کند به گونه ای مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی را روایت کند که به هر طریقی خواهان پایان اعتراضات بوده اند و این خبرسازی دقیقاً در ادامه همان پروژه ای است که می خواهد با ایجاد شکاف و راه اندازی جنگ مردم با حاکمیت، زمینه را برای بی ثباتی های آینده فراهم نماید، اتفاقاتی که در سوریه و لیبی نیز رخ داد.

بخصوص این که در حال حاضر دولتی وجود دارد که ناکارآمد و در پی سلب مسئولیت است و هیچ گاه نمی خواهد تبعات تصمیمات خود را در زمینه های مختلف بخصوص تصمیم بنزینی بپذیرد.

البته نکته مهم تر  در این میان طرح این پرسش از مسوولان است که چرا با گذشت حدود یک ماه از پایان اعتراضات هنوز آماری از تعداد کشته شدگان به صورت رسمی اعلام نشده؟! این پرسشی است که برخی رسانه‌های داخلی از همان روزهای نخست اعتراضات بر آن پای فشرده اند (اینجا) و جوابی نگرفته اند.  بدیهی است در چنین فضایی، زمینه برای انتشار  اخبار نادرست فراهم می شود تا این گونه آمار و روایت خود را از وقایع و اتفاقات از طریق رسانه های ضد ایرانی به مردم تلقین کنند. به همین دلیل است که برخی کاربران شبکه های اجتماعی نیز از چنین سیاستی انتقاد کرده اند.

در این باره یکی از کاربران فضای مجازی نوشته است:«به آمار 1500 کشته‌ای که رویترز از ایران گفته، فقط نگاه می‌کنم. سکوت و عدم شفافیت جمهوری اسللامی پس از این‌ همه سال که از لزوم ابتکار عمل در جنگ روایت‌ها گفته‌ایم، یعنی علاقه‌ای به دفاع حرفه‌ای از خود ندارد. وقتی 10 روز اینترنت نداشتم، فهمیدم به دفاع امثال من هم احساس نیازی ندارد».

 اگر از همان روز نخست سیاست رسانه ای فعالی در قبال اعتراضات آبان ماه اتخاذ می شد و  روایت کاملی از این اعتراضات در رسانه های داخلی بازتاب می یافت بدون شک هیچ گاه فضا برای جولان چنین ادعاهایی فراهم نمی شد و عرصه برای اقناع افکار عمومی مهیاتر بود. حضور گزارشگران صدا و سیما در میان معترضان از همان روزهای نخست و انعکاس اخبار و ارایه تحلیل ها به صورت شفاف در تلویزیون کمک زیادی به روایت معقول حوادثی می کند که به طور طبیعی در  جوامع امروز رخ می دهد. به عنوان مثال انتشار تصاویر معترضان یا حتی اغتشاشگران به طور زنده به خودی خود اثر  تبلیغی بسیار زیادی در اقناع افکار عمومی می داشت. 

البته پیشگامی رویترز در انتشار چنین خبری اصلاً دور از ذهن نبود؛ چرا که این خبرگزاری از چند سال قبل به فرمانده عملیات روانی غرب علیه ایران تبدیل شده است. چنان چه وزیر امور خارجه، 3 تیرماه 97 در نشستی با تجار و مسئولان اتاق بازرگانی ایران از تحرکات این خبرگزاری علیه ایران پرده برداشت و گفته بود «رویترز روزانه ۵۰ خبر دروغ درباره اقتصاد ایران منتشر می‌کند».  

رویترز در ماه های اخیر، اخبار متعدد دیگری نیز علیه ایران منتشر کرده که از آن جمله می توان به خبر دروغ لغو سفر شینزو آبه به ایران و تاکید بر وقوع جنگ در منطقه خاورمیانه هنگام تنش های لفظی بین تهران و واشنگتن اشاره کرد. همچنین در سال های اخیر این خبرگزاری تاکید و سرمایه گذاری ویژه ای بر تخریب روابط ایران و عراق انجام داده و اخبار نادرست متعددی در این باره منتشر کرده است. 

در نهایت باید گفت رسانه هایی مانند رویترز در چارچوب سیاست کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس جهت تشدید فشار و انزوای ایران فعالیت می کنند و به همین دلیل است که بعد از خبرسازی منافقین، بلافاصله برایان هوک، رویترز و رضا پهلوی به میدان می آیند. اما اگر ما هم تدبیر و سیاست معقولی برای مدیریت اتفاقات و اقناع افکار عمومی از همان لحظه اول داشتیم اینک زمینه برای انتشار چنین اخباری فراهم نمی شد.