کد مطلب: 189566
آیا اقتصاد 2 ساله درمان می شود؟
بخش تعاملی الف - سید یحیی صداقت
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۱۵
باز هم انتخابات , باز هم شعار هائی که بیشتر جنبه ی شعاری دارد تا عملی
تبلیغات کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در حالی چند روز دیگر پایان می یابد که در این دوره شعار ها نسبت به دوره های قبل رشد چشمگیری داشته است , شعارهایی نظیر ظرف مدت ۱ سال اقتصاد را درمان میکنم , ۶ ماهه نسخه بیکاری را میپیچم , ۲ ساله گرانی را حل میکنم , و شعارهائی از این دست نشان از آن دارد که یا نامزدهای محترم اقتصاد ایران را نمیشناسند و یا هدف آنها فقط رای آوردن به هر قیمتی است .
قصد سیاه نمائی تبلیغات کاندیداها را نداریم اما آیا این حق مردم نیست که از کاندیداهای محترم بپرسند اگر بعد از ۲ سال مشکل گرانی حل نشد باید چه کرد ؟ . ایا نباید پرسید اگر بعد از ۱ سال فرزند بیکارمان بر سر کار نرفت با وعده هایی که دادید باید به کجا شکایت ببریم ؟
ای کاش برای یک دوره هم که شده شعارها و وعده ها اندکی به واقعیت نزدیک تر میشد ,
اقتصاد بیمار این دیار با یک جراحی ساده شاداب نخواهد شد , درمان واقعی اقتصاد بیمار این روزهای ما نیاز به سالها برنامه ریزی دارد تا از این وضعیت فعلی خلاصی یابد , اگر میبینم کشور های همسایه ما توانسته اند امروز یک سرو گردن بالاتر از ما در اقتصاد جهانی عرض اندام کنند حاصل تلاش یک یا دو ساله نیست آنها سالها برنامه ریزی منظمی داشته اند و هر روز درب را بر یک پاشنه نچرخانیده اند , سالهاست که با یک برنامه مدون و کامل حرکت کرده اند تا به این اقتصاد دست یابند .
مشکل کار این کشور این نیست که چه فردی با چه گرایشی به سر کار می آید , مشکل ما این است که هنوز نتواسته ایم تفکر " اتوبوسی " را از ذهن خود خارج کنیم . هر رئیس جمهوری که در راس کار قرار میگیرد به محض ورود به ساختمان پاستور بخش اعظمی از طرح ها و ایده های دولت قبلی و ایضا متخصصان راس کار را به شیوه اتوبوسی از دور خارج میکند و برنامه ها و متخصصان خود را در اس کار قرار میدهد و تا آن متخصصان بخواهند برنامه های خود را اجرا کنند زمان ۴ ساله دولت نیز به پایان میرسد .
وقتی قوانین اقتصادی کشور را مدام تغییر میدهیم این اقتصاد به هیچ وجه پویا نخواهد شد و سرمایه گذار به هیچ وجه به این اقتصاد اطمینان نخواهد کرد , به طور مثال میبینیم که قوانین گمرکی کشور مدام در حال تغییر است هر روز یک قانون برای وارد کننده و صادر کننده وضع میکنیم آیا با این تغییرات مکرر در قوانین سرمایه گذاران و تاجران و کارآفرینان میتوانند در فضائی ارام و رقابتی به فعالیت بپردازند.
تاوقتی که به اداره کردن سیستمی کشور اعتقاد پیدا نکنیم مشکلی از اقتصاد این کشور حل نخواهد شد . باید به برنامه های بلند مدتی که وضع شده اند پایبند باشیم و سعی در اجرای آنان داشته باشیم , چرا که اجرای برنامه های بلند مدت در آینده اقتصاد کشور را بیمه خواهد کرد . اگر برنامه های بلند مدتی که وضع شده است ایراد دارد نباید آن را به طور کامل از دور خارج کنیم باید آن را نسبت به شرایط روز اصلاح کنیم.
تمام کاندیدا های فعلی ودوره های بعد باید بدانند که ما نسبت به نسل های آینده مسئول هستیم ما تنها نمیتوانیم نسل خودرا ببینیم ما باید به فکر نسل های آینده باشیم و حق نداریم اقتصادی ویران را تحویل نسل های بعد بدهیم به طور قطع آیندگان در باره ی ما قضاوت خواهند کرد باشد که در قضاوتشان ما را با دوران قاجار یکسان نبینند
تبلیغات کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در حالی چند روز دیگر پایان می یابد که در این دوره شعار ها نسبت به دوره های قبل رشد چشمگیری داشته است , شعارهایی نظیر ظرف مدت ۱ سال اقتصاد را درمان میکنم , ۶ ماهه نسخه بیکاری را میپیچم , ۲ ساله گرانی را حل میکنم , و شعارهائی از این دست نشان از آن دارد که یا نامزدهای محترم اقتصاد ایران را نمیشناسند و یا هدف آنها فقط رای آوردن به هر قیمتی است .
قصد سیاه نمائی تبلیغات کاندیداها را نداریم اما آیا این حق مردم نیست که از کاندیداهای محترم بپرسند اگر بعد از ۲ سال مشکل گرانی حل نشد باید چه کرد ؟ . ایا نباید پرسید اگر بعد از ۱ سال فرزند بیکارمان بر سر کار نرفت با وعده هایی که دادید باید به کجا شکایت ببریم ؟
ای کاش برای یک دوره هم که شده شعارها و وعده ها اندکی به واقعیت نزدیک تر میشد ,
اقتصاد بیمار این دیار با یک جراحی ساده شاداب نخواهد شد , درمان واقعی اقتصاد بیمار این روزهای ما نیاز به سالها برنامه ریزی دارد تا از این وضعیت فعلی خلاصی یابد , اگر میبینم کشور های همسایه ما توانسته اند امروز یک سرو گردن بالاتر از ما در اقتصاد جهانی عرض اندام کنند حاصل تلاش یک یا دو ساله نیست آنها سالها برنامه ریزی منظمی داشته اند و هر روز درب را بر یک پاشنه نچرخانیده اند , سالهاست که با یک برنامه مدون و کامل حرکت کرده اند تا به این اقتصاد دست یابند .
مشکل کار این کشور این نیست که چه فردی با چه گرایشی به سر کار می آید , مشکل ما این است که هنوز نتواسته ایم تفکر " اتوبوسی " را از ذهن خود خارج کنیم . هر رئیس جمهوری که در راس کار قرار میگیرد به محض ورود به ساختمان پاستور بخش اعظمی از طرح ها و ایده های دولت قبلی و ایضا متخصصان راس کار را به شیوه اتوبوسی از دور خارج میکند و برنامه ها و متخصصان خود را در اس کار قرار میدهد و تا آن متخصصان بخواهند برنامه های خود را اجرا کنند زمان ۴ ساله دولت نیز به پایان میرسد .
وقتی قوانین اقتصادی کشور را مدام تغییر میدهیم این اقتصاد به هیچ وجه پویا نخواهد شد و سرمایه گذار به هیچ وجه به این اقتصاد اطمینان نخواهد کرد , به طور مثال میبینیم که قوانین گمرکی کشور مدام در حال تغییر است هر روز یک قانون برای وارد کننده و صادر کننده وضع میکنیم آیا با این تغییرات مکرر در قوانین سرمایه گذاران و تاجران و کارآفرینان میتوانند در فضائی ارام و رقابتی به فعالیت بپردازند.
تاوقتی که به اداره کردن سیستمی کشور اعتقاد پیدا نکنیم مشکلی از اقتصاد این کشور حل نخواهد شد . باید به برنامه های بلند مدتی که وضع شده اند پایبند باشیم و سعی در اجرای آنان داشته باشیم , چرا که اجرای برنامه های بلند مدت در آینده اقتصاد کشور را بیمه خواهد کرد . اگر برنامه های بلند مدتی که وضع شده است ایراد دارد نباید آن را به طور کامل از دور خارج کنیم باید آن را نسبت به شرایط روز اصلاح کنیم.
تمام کاندیدا های فعلی ودوره های بعد باید بدانند که ما نسبت به نسل های آینده مسئول هستیم ما تنها نمیتوانیم نسل خودرا ببینیم ما باید به فکر نسل های آینده باشیم و حق نداریم اقتصادی ویران را تحویل نسل های بعد بدهیم به طور قطع آیندگان در باره ی ما قضاوت خواهند کرد باشد که در قضاوتشان ما را با دوران قاجار یکسان نبینند
کلمات کلیدی : سید یحیی صداقت
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
