از ویژگی های یک سخنور توانا توجه و دقت به زمان و موقعیتی است که سخنان خطیب در متن و زمینه آن مطرح می شود.
آقای حسن روحانی رییس جمهور محترم در زمره روحانیونی است که در دهه اول انقلاب و حتی قبل از آن در میان روحانیون انقلابی نسبتا مشهور به سخنوری بود. اما همین روحانی سخنور در دوران ریاست جمهوری اش به خصوص در دوره دوم با کمال تعجب سخنانی را بر زبان رانده که کوچکترین نشانی از این دقت و توجه که ندارد هیچ، شایبه وهن و تمسخر مردم و منتقدان برخی تصمیمات و ضعف های مدیریتی دولت او را به ذهن ها متبادر می کند.
اوج این بی توجهی ها به کلام در ماجرای تصمیم بنزینی بود که رییس جمهور با خنده و شوخی از بی خبری اش از اجرای این تصمیم خبر داد!
سخنان روزگذشته ایشان ( در مراسم افتتاح طرح‌های اقتصادی و زیربنایی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی) را نیز درباره اهمیت برق و قدر دانستن نعمت آن در مواقعی که قطع می شود باید به این نقاط عطف تنزل از سخنوری اضافه کرد.
قبلا نیز در الف از این موضوع گفته ایم که اجبار مقامات ارشد و به خصوص رییس جمهور برای سخن گفتن پی در پی در مواقع گوناگون حتی در جلسات هیات دولت هیچ ضرورتی ندارد چرا که زبان و کلام، گاه عنان گوینده را در دست می گیرد و او را به جاهایی که اصلا قصد و نیتش را نداشته می کشاند. قدر دانستن سکوت و سنجیدگی در بیان، از نکاتی است که متاسفانه در نوع سیاست ورزی ما حتی در سطوح بالای مدیریتی مغفول مانده است.
درباره مدیریت برق نیز مانند مدیریت بنزین و در واقع در تمام موقعیت های احتمالی مشابه، رییس جمهور باید بسیار سنجیده و حساب شده حرف بزند یا سکوت کند. هر کلمه او در این مواقع باید کاملا محاسبه شده باشد و هر لحنی که بکار می گیرد باید مناسب احساس و تفسیر شنوندگانش باشد .
اگر مجموع این محاسبات حکم بر سکوت مقطعی او بکند نباید از این امر سرباز زد. چنین رفتاری نه تنها منافاتی با مقام پاسخگویی این جایگاه ندارد بلکه این کاملا مسوولانه و از سر مسوولیت شناسی است که تا وقتی پاسخ یا توضیح درخوری درباره چیزی نداریم بهتر است سکوت کنیم و وقتی هم به سخن می آییم کاملا حساب شده از کیسه زبان خرج کنیم.
در شرایطی که مردم در اوج آزردگی و ناراحتی از کمبود برق یا بی نظمی قطعی آن هستند یادآوری فایده این قطعی ها از زبان رییس جمهور، یعنی همان بیشتر قدردانستن نعمت برق، اگر توهین و وهن برداشت نشود قطعا نوعی بی خیالی و بی مسوولیتی را به ذهن متبادر می کند که هر قدر هم نیت رییس جمهور خلاف این تفسیر شنونده باشد و حتی رسم عذرخواهی را نیز بجا آورده باشد باز هم این سخنان است که در یادها می ماند نه آن عذرخواهی بجا. در چنین مواقعی بهتر است رییس جمهور به همان عذرخواهی یا بیان دلایل کمبود برق بسنده کند و فراموش نکند که رفتار و گفتار او به پای یک «نظام سیاسی» نوشته می شود نه فرد او .