139 سال پیش و در ساعت 3 بعد از ظهر  26 اکتبر 1881 در منطقه ای به نام «او.کی کورال» در آریزونای آمریکا، بین 6 نفر سه دوئل دو نفره در فاصله ای بسیار نزدیک با یکدیگر انجام شد که طی آن سه نفر از یک طرف کشته شدند. در سرتاسر 12 ماه سال 1881 میلادی این منطقه شاهد نزاع ها و کشتارهای مسلحانه بسیاری بود که در تاریخ این منطقه بی سابقه بود؛ اما حادثه «او.کی. کورال» الهام بخش بسیاری از آثار سالهای بعد در حوزه ادبیات، تاریخ و سینما و مهمتر از همه، به وجود آورنده عبارت «غرب وحشی» در تاریخ آمریکا بود.

سه سال بعد از این حادثه تصنیفی عامیانه (فولکلور) به نامه «کلمنتین عزیزم» ساخته شد که همان، نام اولین و شاید معروف ترین فیلم سینمای گانگستری و کابویی آمریکا در سال 1946 هم شد. تاریخچه پیدایش عبارت «غرب وحشی» را شاید بتوان در همین حادثه و سینمایی که متاثر از آن بود، دانست. 

شاید برای سالها عبارت «غرب وحشی» منحصرا برای منطقه غرب آمریکا به کار می رفت ولی بدون تردید امروزه، تداعی کننده رفتارها و سیاست های غیرانسانی و در واقع ظلم های وحشیانه ای است که در واشنگتن تصمیم گیری و در گوشه گوشه جهان به مرحله اجرا گذارده می شود. 

ایرانیان برای اثبات درستی بکارگیری این عبارت برای آمریکا (سیاست ها و رفتارهای این کشور) نیاز به تلاش چندانی ندارند؛ نیاز ندارند که به حمله هسته ای به هیروشیما و ناکازاکی، رقابت دیوانه کننده هسته ای با اتحاد جماهیر شوروی (که موجب پیدایش آن میزان از توانمندی هسته ای در آمریکا شده است که می تواند با تصمیمی آنی، جهان را برای چند بار با خاک یکسال کند)، جنگ ویتنام، حمایت از دیکتاتوری های ضد مردمی در گوشه گوشه جهان، کمک به پیدایش و قدرت گیری گروه های تروریستی رنگارنگ در خاورمیانه، سکوت در برابر 70 سال تجاوز و اشغالگری رژیم صهیونیستی و ... بپردازد.

شاید ملموس ترین و بیشتری تجربه از «وحشی» بودن «غرب» را ایران و مردم ایران داشته باشد.  از سرنگون کردن دولت قانونی و مردمی دکتر مصدق، حمایت تمام عیار از رژیم پهلوی در برابر خواست و اراده مردم، ترغیب صدام به تجاوز نظامی به ایران و حمایت از این رژیم در طول هشت سال جنگ، حمایت از صدام بعد از حمله شیمیایی او به ایران، هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری و شهادت 290 نفر ار مسافران بی گناه این هواپیما در خلیج فارس و ده ها اقدام دیگر که بگذریم، بیش از 40 سال «تحریم های یکجانبه» بی دلیل، غیرقانونی و ظالمانه علیه ملت ایران را می توان مهمترین اسلحه واشنگتن در دوئل با ایران دانست؛ اسلحه ای که ملت ایران برای مقابله با آن، «مقاومت» را تبدیل به سلاح خود کرده اند.

در روزهایی از بحران کرونا که تقریبا تمامی کشورهای جهان با تمام امکانات و منابع مالی و انسانی و زیرساخت های خود در حال دست و پنجه نرم کردن و مقابله با این ویروس کشنده هستند، ایران همزمان با اسلحه بدنام مدل 2020 «غرب وحشی» یا همان «تحریم های یکجانبه» ظالمانه هم مقابله می کند.

اصرار واشنگتن به تداوم سیاست «فشار حداکثری» و بی توجهی به خواست جامعه بین المللی (مقام های مختلف سازمان ملل متحد از دبیرکل تا گزارشگران مختلف شورای حقوق بشر و ...) و حتی بخش های بسیار زیاد و پررنگی از جامعه داخلی آمریکا برای متوقف کردن تحریم ها علیه ملت ایران در شرایط کرونا، هیچ چیز را جز «وحشی» بودن روحیه غربی که مدعی حقوق بشر و صلح و دموکراسی برای ملت هاست، نشان نمی دهد و اثبات نمی کند؛ 

اوج این سیاست غیرانسانی را در مخالفت واشنگتن با پرداخت وام صندوق بین المللی پول به ایران و به دنبال آن تهدید سازمان بهداشت جهانی به قطع کمک های این کشور و در ادامه عملی کردن این تهدید می توان دید. در شرایطی که تمامی کشورهای جهان و جامعه بشری با یکی از سهمگین ترین بحران های پزشکی و بهداشتی معاصر خود روبروست، ترامپ این بحران و این وضعیت را بهانه و فرصتی برای اعمال قلدری، زورآزمایی و به کرسی نشاندن افکار و ایده های خطرناک خود برای برهم زدن نظم جهانی و تقابل با جهانی می بیند که به نظر می رسد این روزها بیش از گسست، به همبستگی و حمایت متقابل نیاز دارد. 

رئیس جمهور آمریکا در حالی سازمان بهداشت جهانی را به جانبداری از چین و قصور در انجام وظایف خود متهم می کند که فراموش کرده است که در همان هفته های اول شیوع کرونا و در حالی که هنوز مدت زمان زیادی از توافق تجاری با رئیس جمهور چین در کاخ سفید نگذشته بود(که ترامپ با هدف بهره برداری های انتخاباتی آن را با افتخار، پیروزی خود معرفی می کرد)، در تماسی تلفنی با همتای چینی از تلاش ها و خدمات دولت چین تقدیر کرد و در توئیتی (و همچنین در مصاحبه ای با خبرنگار ان بی اس) به صراحت گفت: آنها به سختی کار می کنند و در این زمینه به خوبی عمل کرده اند!

سیاست های آمریکا در قبال ایران در ماه های اخیر که همه جهان درگیر مقابله با کرونا شده اند اثبات کرد که آمریکا از هر فرصتی استفاده می کند که خود را در وضعیت و موقعیت دوئل با ملت ایران قرار دهد؛ علاقه ای افراطی برخواسته از روحیه کشتن انسان ها که این روزها در سیاست ها و رویکردهای مقامات کاخ سفید تبلور پیدا کرده است.

قطعا ایران با اتکای به صبر، بردباری و مقاومت مردم خود دوران مقابله با کرونا را هم پشت سر خواهد گذاشت اما این روزها، در حافظه تاریخی ایرانیان باقی خواهد ماند که «غرب وحشی» حتی در شرایط بی سابقه و سخت اپیدمی یک بیماری ویروسی خطرناک و کشنده هم حاضر به کنار گذاشتن روحیه خود در کشتن انسان ها برای رسیدن به اهداف خود نشد و همدستی با این بیماری در فشار بر مردم ایران و گرفتن جان آنها بر همگان اثبات شد؛ 

هم ملت و هم دولتمردان ایران و بویژه متولیان امر سیاست خارجی ایران، که همگی روزها و شرایط ویژه ای را در مقابله با کرونا تجربه می کنند، برای کنار گذاشته شدن اسلحه تحریم های یکجانبه آمریکا عزت و اعتبار و جایگاه کشور را کنار نخواهند گذاشت و اگر لغو این تحریم ها را فریاد می زنند بیش از هر چیز به این دلیل است که اولا آن را غیرقانونی و ظالمانه و وحشی گری آمریکا در برابر خود می دانند و دوم اینکه، در  حافظه تاریخی جامعه جهانی این روزهای سیاه «غرب وحشی» نقش ببندد.