داخلی صفحه اجتماعی آرشيو يادداشت

زنگ خطر برای جنگل های استان کرمانشاه

بخش تعاملی الف - علیرضا امیری

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

جنگل های استان کرمانشاه در زمانی نه چندان دور ، حدود یک میلیون هکتار وسعت داشتند. این درختان ِ مقدس که بیشترشان بلوط بودند، اکسیژن تولید می کردند و ضمن جلوگیری از بروز سیل های ویرانگر، باعث پر شدن سفره های آب زیرزمینی و زایندگی سراب ها و چشمه سارها می شدند.

در چند دهه ی اخیر، بلایای طبیعی و نیمه طبیعی مانند کمبود بارندگی و هجوم ریزگردها، و بلاهای انسانی از جمله ریشه کنی درختان برای هیزم و زغال، تبدیل جنگل به جاده، ساختمان، لوله کشی گاز و نفت، ایجاد مزارع و باغ، و چرای بیش از حد دام ها، از آسمان و زمین نازل شدند تا سرانجام، درختان مقاوم بلوط، کم کم، توان ِخود را از دست داده و دسته دسته شروع به خشک شدن کردند.

اگرچه سازمان های عریض و طویلی برای حفاظت از این جنگل ها وجود داشتند ولی آن ها نیز با گم کردن هدف های اصلی خود، سرگرم روزمره گی ها شدند و از طرف دیگر، با اجرای ناقص انواع و اقسام طرح های غیر کارشناسی و واگذاری های بی قاعده و بی منطق ِ زمین های جنگلی، نا خودآگاه، در تخریب جنگل ها قدم برداشتند.

در حال حاضر، قرار است لاشه ی تعداد زیادی از درختان خشکیده ی بلوط را با صرف هزینه های سنگین، از جنگل خارج کرده و بسوزانند. کاری که در عمل مقدور نیست و اگر هم باشد بدآموزی های زیادی دارد و باعث سوء استفاده شده و بهانه ای به دست سودجویان خواهد داد تا در این هرج و مرج، به جنگل تراشی رو بیاورند. من به دوستان مسئول توصیه می کنم که هزینه و توان خود را برای این کار بی فایده مصرف نکنند و به کارهای اساسی تری بپردازند و در پایان، خطاب به مسئولین محترم می گویم:

حالا که دانسته و ندانسته، خیلی از جنگل ها را نابود کرده اید، لا اقل بگذارید بلوط های کرمانشاه ایستاده بمیرند!