کد مطلب: 189556
از فریاد "یک دقیقه" در میدان تقسیم تا اتحاد "بهار عربی" و "فریاد یک درصدی" در وال استریت
بخش تعاملی الف - مرضیه حدادی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۶:۱۸
طی ماه های گذشته سیاست دولت اردوغان در رابطه با سوریه و نیز مساله صلح با گروه شبه نظامی پ.ک.ک و اعمال برخی سیاست ها که مخالفان آن را تحمیل الگوی اسلامگرایی مورد نظر حزب حاکم ” عدالت و توسعه” بر شیوه زندگی مردم ترکیه می خوانند، مورد انتقاد افکار عمومی و احزاب اپوزیسیون ترکیه بوده است.
امروز استانبول به این نتیجه رسیده است که اکسیژن آزادی این شهر قطع شده و به همین سبب علیه اردوغان قیام کرده اند و فریاد برآوردن که “یک دقیقه… مسئله این است”! که به گفته یکی از تحلیل گران ترکی این فریادی بود که اردوغان در کنفرانس داووس در سال ۲۰۰۹ بر سر شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی زد.
با قدری تامل به وقایع اخیر در استانبول و برخی شهرهای ترکیه و همچنین گسترش تظاهرات ضد دولتی در این کشور، باید گفت این تحولات می تواند آبستن اتفاقات مهمی در این کشور باشد.
جریانات مخالف ترکیه اعم از جریانات کردی، جریان صلح و دموکراسی، جمهوری خلق و گرایشات پان ترکسیم و از سویی وجود گروه های وابسته به سلفیون، شرایط کنونی حاکم بر ترکیه را پیچیده تر کرده است به طوری که باید در انتظار فراگیر شدن اعتراضات مردم و گروه ها علیه دولت ترکیه و تغییراتی در شرایط داخلی این کشور باشیم.
باید گفت اتفاقاتی که در ابتدا در بستر اعتراضات میدان تقسیم استانبول و قطع درختان این منطقه شدت گرفت، به عنوان جرقه ای که در ادامه به یک سری مطالبات اجتماعی و عمومی مردم از دولت و ایجاد یک سری تضاد بین مردم و حکومت تبدیل شده، مطرح است. البته بعضی اختلافات داخلی، خصوصیت لجوج بودن مردم ترکیه و همچنین موضع گیری های شخص اردوغان که معترضین را عده ای چپاولگر خوانده است در تشدید صحنه اعتراضات ترکیه بی تاثیر نبوده است.
گفته میشود تسویه حساب هایی که در سال های اخیر در ترکیه اتفاق افتاد که اخراج عده زیادی از افسران ارتش و تغییرات بنیادی در سازمان اطلاعاتی ترکیه را بهمراه داشت، منجر به تضعیف بیش از حد ارتش و نهادهای اطلاعاتی ترکیه گشته است که این امر نیز آینده مناقشات این کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
همچنین طی دو سال اخیر که اوضاع داخلی سوریه دچار مشکلاتی شده است اسراییل و ترکیه به دلیل هم نظر بودن در ماجراهای سوریه به هم نزدیک و نزدیکتر شدند، به طوریکه در خاک ترکیه موشک‌های پاتریوت راه اندازی شد که بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند ناتو برای دفاع از رژیم اشغالگر قدس دست به این اقدام زده است.
از سوی دیگر این گونه برداشت می شود که اسراییل به دلیل از دست دادن حامیان خود پس از بیداری اسلامی مانند مصر، نیاز به یک متحد مسلمان دارد تا بتواند هم به نوعی بر اوضاع سوریه تسلط داشته باشد و هم از اقدامات احتمالی مسلمانان علیه خود بکاهد و نیز در ظاهر ساختاری دموکراتیک‌تر نسبت به متحدان قبلی داشته باشد
از طرفی ترکیه با توجه به نیازهای اقتصادی، در نظر دارد تا رژیم غاصب صهیونیستی گاز استخراج شده‌ی دریای مدیترانه را از مسیر این کشور به اروپا منتقل کند که این امر درآمد هنگفتی را برای ترکیه به همراه خواهد داشت در واقع دولت اردوغان منافع اقتصادی را بر خواسته‌های ملت مسلمان ترکیه ترجیح داده و پیش بینی می شود روابط اقتصادی و سیاسی خود با رژیم اشغالگر قدس را افزایش دهد اما بعید است مردم مسلمان ترکیه اجازه دهند دولت اردوغان روابطی به گرمی روابط ترکیه در دهه‌ی ۹۰ با رژیم صهیونیستی برقرار کند.
احتمال فرگیر شدن بحران ترکیه به قدری است که می توان مدل تحولات مصر و میدان التحریر را برای ادامه این بحران قابل تصور دانست.هرچند بهار عربی در امتداد اسلامخواهی ملت ها صورت گرفت و به احتمال نزدیک به یقین باید این اتفاق را مدل بهار عربی به همراه بیداری انسانی اروپایی دانست چرا که درصد لائیک ترکیه به دنبال بیداری انسانی و تحقق حقوق شهروندی و نیل به موفقیت اقتصادی هستند که این دو اتفاق همزمان در ترکیه رقم خواهد خورد.
در اخر باید گفت با توجه به کمک های تسلیحاتی فراوان غرب و اردوغان به گروههای رادیکال در سوریه، و ناکامی های اخیر اینان در مقابل ارتش سوریه، و نیز ناکامی های ترکیه در مبارزه مسلحانه با گروه شبهه نظامی پ ک ک ، محتمل است که گروهای رادیکال با اتحادی که با پ. ک.ک خواهند بست با سرعت زیادی براوضاع ترکیه مسلط شوند.
به این ترتیب با فراگیر شدن بحران، دولت اردوغان مجبور به ایجاد تغییراتی در قانون اساسی خواهد شد و تغییر نظام نخست وزیری به نظام ریاست جمهوری و تسریع این امر در بستر تحولات ترکیه دور از ذهن نخواهد بود.
امروز استانبول به این نتیجه رسیده است که اکسیژن آزادی این شهر قطع شده و به همین سبب علیه اردوغان قیام کرده اند و فریاد برآوردن که “یک دقیقه… مسئله این است”! که به گفته یکی از تحلیل گران ترکی این فریادی بود که اردوغان در کنفرانس داووس در سال ۲۰۰۹ بر سر شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی زد.
با قدری تامل به وقایع اخیر در استانبول و برخی شهرهای ترکیه و همچنین گسترش تظاهرات ضد دولتی در این کشور، باید گفت این تحولات می تواند آبستن اتفاقات مهمی در این کشور باشد.
جریانات مخالف ترکیه اعم از جریانات کردی، جریان صلح و دموکراسی، جمهوری خلق و گرایشات پان ترکسیم و از سویی وجود گروه های وابسته به سلفیون، شرایط کنونی حاکم بر ترکیه را پیچیده تر کرده است به طوری که باید در انتظار فراگیر شدن اعتراضات مردم و گروه ها علیه دولت ترکیه و تغییراتی در شرایط داخلی این کشور باشیم.
باید گفت اتفاقاتی که در ابتدا در بستر اعتراضات میدان تقسیم استانبول و قطع درختان این منطقه شدت گرفت، به عنوان جرقه ای که در ادامه به یک سری مطالبات اجتماعی و عمومی مردم از دولت و ایجاد یک سری تضاد بین مردم و حکومت تبدیل شده، مطرح است. البته بعضی اختلافات داخلی، خصوصیت لجوج بودن مردم ترکیه و همچنین موضع گیری های شخص اردوغان که معترضین را عده ای چپاولگر خوانده است در تشدید صحنه اعتراضات ترکیه بی تاثیر نبوده است.
گفته میشود تسویه حساب هایی که در سال های اخیر در ترکیه اتفاق افتاد که اخراج عده زیادی از افسران ارتش و تغییرات بنیادی در سازمان اطلاعاتی ترکیه را بهمراه داشت، منجر به تضعیف بیش از حد ارتش و نهادهای اطلاعاتی ترکیه گشته است که این امر نیز آینده مناقشات این کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
همچنین طی دو سال اخیر که اوضاع داخلی سوریه دچار مشکلاتی شده است اسراییل و ترکیه به دلیل هم نظر بودن در ماجراهای سوریه به هم نزدیک و نزدیکتر شدند، به طوریکه در خاک ترکیه موشک‌های پاتریوت راه اندازی شد که بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند ناتو برای دفاع از رژیم اشغالگر قدس دست به این اقدام زده است.
از سوی دیگر این گونه برداشت می شود که اسراییل به دلیل از دست دادن حامیان خود پس از بیداری اسلامی مانند مصر، نیاز به یک متحد مسلمان دارد تا بتواند هم به نوعی بر اوضاع سوریه تسلط داشته باشد و هم از اقدامات احتمالی مسلمانان علیه خود بکاهد و نیز در ظاهر ساختاری دموکراتیک‌تر نسبت به متحدان قبلی داشته باشد
از طرفی ترکیه با توجه به نیازهای اقتصادی، در نظر دارد تا رژیم غاصب صهیونیستی گاز استخراج شده‌ی دریای مدیترانه را از مسیر این کشور به اروپا منتقل کند که این امر درآمد هنگفتی را برای ترکیه به همراه خواهد داشت در واقع دولت اردوغان منافع اقتصادی را بر خواسته‌های ملت مسلمان ترکیه ترجیح داده و پیش بینی می شود روابط اقتصادی و سیاسی خود با رژیم اشغالگر قدس را افزایش دهد اما بعید است مردم مسلمان ترکیه اجازه دهند دولت اردوغان روابطی به گرمی روابط ترکیه در دهه‌ی ۹۰ با رژیم صهیونیستی برقرار کند.
احتمال فرگیر شدن بحران ترکیه به قدری است که می توان مدل تحولات مصر و میدان التحریر را برای ادامه این بحران قابل تصور دانست.هرچند بهار عربی در امتداد اسلامخواهی ملت ها صورت گرفت و به احتمال نزدیک به یقین باید این اتفاق را مدل بهار عربی به همراه بیداری انسانی اروپایی دانست چرا که درصد لائیک ترکیه به دنبال بیداری انسانی و تحقق حقوق شهروندی و نیل به موفقیت اقتصادی هستند که این دو اتفاق همزمان در ترکیه رقم خواهد خورد.
در اخر باید گفت با توجه به کمک های تسلیحاتی فراوان غرب و اردوغان به گروههای رادیکال در سوریه، و ناکامی های اخیر اینان در مقابل ارتش سوریه، و نیز ناکامی های ترکیه در مبارزه مسلحانه با گروه شبهه نظامی پ ک ک ، محتمل است که گروهای رادیکال با اتحادی که با پ. ک.ک خواهند بست با سرعت زیادی براوضاع ترکیه مسلط شوند.
به این ترتیب با فراگیر شدن بحران، دولت اردوغان مجبور به ایجاد تغییراتی در قانون اساسی خواهد شد و تغییر نظام نخست وزیری به نظام ریاست جمهوری و تسریع این امر در بستر تحولات ترکیه دور از ذهن نخواهد بود.
کلمات کلیدی : مرضیه حدادی
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
