الف - غیبت تکنولوژی در صنعت گردشگری ایران

امروزه تکنولوژی به همه ابعاد زندگی بشر رسوخ کرده و هر فردی به راحتی از دستاوردهای این پیشرفت سود می برد و دیگر مختص به بخشی از جامعه و یا سازمان های خاصی نیست.

تقریبا کمتر کسی است که امروز از گوشی همراه بهره نبرد و حال شرایطی ایجاد شده است که گستره نفوذ و بکارگیری گوشی های هوشمند روز به روز بیشتر می شود، این گوشی ها امروز توانایی های گسترده ای پیدا کرده، و کار انسان را هر روز راحت تر می کنند.

یک گوشی همراه هوشمند، بسیاری از کارهای یک رایانه را انجام می دهد، یک سرگرم کننده است، تراکنش بانکی مختلف را انجام می دهد، یک هواشناس است، یک آموزگار است، قرارهایمان را گوشزد می کند، یک کتاب است و بسیاری فعالیت های دیگر را انجام می دهد.

امروزه بسیاری از کشورها با بهره گیری از توانایی های مختلف گوشی های هوشمند برنامه هایی را می سازند که از طریق هرچه آسان تر کردن سفر به مناطق دیدنی آن کشور، موجب جذب بیشتر گردشگر می شوند.

با بهره گیری از این برنامه ها می توان از وضعیت آب و هوای منطقه با خبر شد، اطلاعاتی از فهرست هتل ها به دست آورد و حتی با اتصال به اینترنت اقدام به رزرو اتاق کرد؛ از مکان های دیدنی و رستوران های آن منطقه آگاه شد؛ و عکس هایی از آن مکان را دید و یا نرخ ارزهای مختلف را در مقابل نرخ مقصد، بررسی کرد.

در این برنامه ها (app)، نقشه هایی گنجانده شده که با بهره گیری از سامانه موقعیت یابی جهانی (GPS) و حتی بدون نیاز به اینترنت، مکان گردشگر در زمان مورد نظر را بر روی نقشه به وی نشان می دهد و گردشگر می تواند به راحتی مکان های دیدنی را بر روی نقشه بیابد و به آنجا برود.

همه اینها هیچ هزینه ای در بر ندارد و مسافران تنها با در دست داشتن یک گوشی هوشمند که امروزه بسیاری از ایرانی ها از آن بهره می برند، می توانند از این امکانات استفاده کنند.

اگر در کشورمان چنین برنامه هایی ساخته شده بود به راحتی می شد آن را از طریق اینترنت در اختیار گردشگران قرار داد و برای اینکه تعداد بیشتری از این برنامه آگاهی پیدا کنند از راه تلویزیون نیز آن را به مسافران شناساند.

در چنین شرایطی شاهد این نخواهیم بود که مسافران سرگردان در داخل شهر از رهگذران گاه و بیگاه آدرس بپرسند؛ که اگر این مسافران ایرانی هم نباشند پیدا کردن این آدرس ها بسیار دشوارتر هم می شود، با وجود چنین برنامه هایی چادرهای کمتری نیز برای توزیع نقشه ها و جزوه های مختلف در ورودی ها و یا سطح شهر برپا می شد.

آن وقت است که علاوه بر صرفه جویی در چاپ جزوه راهنما، نیروی انسانی کمتری نیز درگیر راهنمایی مسافران خواهد شد، نیروهای انسانی که حتی ممکن است به درستی کار خود را انجام ندهند و یا در ساعاتی مسافر وارد شهر شود که دسترسی به این راهنما ها وجود نداشته باشد.

چنین برنامه هایی را بسیاری از کشورها به کار برده اند و حتی اقلیم کردستان عراق که در مقایسه با کشورمان در درجه بسیار پایین تری از لحاظ جاذبه های گردشگری قرار دارد نیز از چنین امکانی بهره می برد.

بهتر است هر چه زودتر ما نیز از امکانات و تکنولوژی امروز بهره بیشتری برای جذب گردشگر ببریم تا از این قافله عقب نمانیم؛ چون به نظر می رسد کشورمان نه تنها از این قافله جا مانده، بلکه بسیاری از ایرانیان در حالی که بیشتر مکان های دیدنی کشور خود را ندیده اند ترجیح می دهند به کشورهای خارجی سفر کنند.

مسوولان گردشگری در غیبت تکنولوژی در صنعت گردشگری کشورمان حتی از رسانه های مختلف دیگر نیز بهره درست و مناسبی نبرده اند.

حتی یک تبلیغ ساده از مکان های دیدنی کشورمان در تلویزیون های بین المللی دیده نمی شود و کشورهایی نظیر ترکیه، هندوستان، تایلند، قطر، امارات و یا مالزی به طور مداوم در حال پخش تبلیغ و جذب گردشگر از طریق این تلویزیون ها هستند.