درابتدا ذکراین نکته ضروری است که دراین متن انتصاب مدیرسازمان گردشگری صرفا از جنبه مدیریتی نه مباحث جناحی و سیاسی مورد بحث قرار می گیرد.

اینکه مدیران باید دارای مدیریت عمومی باشند شکی نیست و طبق اکثریت متون مدیریت، مدیران درسه سطح عالی، میانی و عملیاتی اعمال مدیریت می نمایند که به ترتیب باید دارای نگاه ادراکی، انسانی و دانش فنی باشند. هر چه در هرم مدیریت از پایین به بالا حرکت نماییم نگاه ادراکی افزون تر و دانش فنی کمتری نیازاست اما منظور ازدانش فنی کمتر (نسبت به دانش ادراکی) این نیست که مدیر سازمان و اهداف آنرا فقط در حد تعریف بداند بلکه کار عملیاتی متناسب با آن باید در کارنامه و رزومه فرد مدیر وجود داشته باشد یا حداقل حرکت در سلسله مراتب سازمانی توسط مدیر طی شده باشد.

دربرخی سازمان ها که به شدت تخصصی می باشند (مانند وزارت بهداشت) نیاز به دانش فنی فرد مدیری که در راس هرم قرار می گیرد بایدبسیار بالا باشد و اگر بیشتر از نگاه ادراکی نباشد یقینا کمتر از آن نیست چرا که اگر چنین اتفاقی بیفتد و فردی غیرتخصصی درراس هرم بهداشت قرار گیرد عواقب فراوانی در انتظار آن تشکیلات و در نهایت جامعه خواهد بود.

روی سخن با انتصاب آقای سلطانی فر به عنوان عالیترین مقام سازمان گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی کشور می باشد که به عقیده اینجانب یکی ازتخصصی ترین سازمان های کشور و شاید هم ردیف دستگاه های چون بهداشت و دفاع می باشد. ایشان ممکن است ازلحاظ مدیریت سوابق و تجارب فراوانی داشته باشند (ضمن اینکه مدیریت ایشان دربحران برف ۸۳گیلان جای تامل دارد) ولی از آنجا که در کارنامه تمامی افراد نکات مثبت و منفی فراوانی دیده می شود، نامبرده علی رغم اینکه سال ها درعرصه های مدیریتی مختلف حضور داشته است و تا همین چندماه قبل به عنوان کامپیوتر و متخصص ورزش جهت وزارت ورزش و جوانان معرفی گردید، در ذهن اینگونه متبادر میگردد که متخصص امور ورزش و مدیریت ورزشی می باشند. به ناگه کدام باد وزیدن گرفت که جنابشان به تخصص کامل در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری (درظرف چندماه) دست یافتند و متاسفانه اینگونه آمد و شد در سازمان عریض و طویل و مهم گردشگری نشان میدهد که همچنان این دستگاه ازنگاهی تخصصی رنج میبرد و متاسفانه نگاهی همچون دولت گذشته مانند سکوی پرتاب، جبران خدمات،کارآموزی و...برآن سایه افکنده است.

امیدآنکه دولت تدبیر و امید با مدیریت جدید حداقل بتواند ساختار و روحی تازه درسازمان میراث فرهنگی بدمد و از تمامی ظرفیت های فعالان قدیمی آن حوزه استفاده کامل در تمامی سطوح به عمل آورد.

الف