نام گذاري خيابان ها و اماكن از وظايف شوراهاي شهر ها مي باشد كه بايد با ديده ي تدبير و كارشناسي بدان نگريست و از اين آشفته بازاري كه وجود دارد پرهيز كرد.

بسياري از نام گذاري ها در خيابان هاي شهرهاي ما بدون هيچ كار كارشناسي و عالمانه صورت گرفته و در نتيجه نه تنها باعث يك هويت و آرامش و تعلق خاطر در شهروندان نمي شود بلكه باعث رفتاري لجوجانه و عناد گونه با اين نوع نام گذاري ها مي شود.

به طور مثال شورا و شهرداري براي تجليل از مقام شامخ يك شهيد يا عالم بزرگ اقدام به تغيير نام خيابان يا مكاني مي كنند كه براي مردم و شهروندان بخشي از خاطرات و هويت سنتي محل اقامت آنها محسوب مي شود و در نتيجه با مقاومت شهروندان در پذيرش نام جديد مي شود كه دو آسيب زيان آور در پي دارد: هم نوعي بي احترامي به مقام بزرگواري مي شود كه نام او. جايگزين نام قبلي شده است و هم باعث هويت زدايي و احساس بيگانگي و فاصله بين شهروندان و دستگاه حاكميت مي شود در صورتي كه مي شد نام شخصيت مورد نظر را در جايي ديگر كه معمولا تازه احداث شده مي باشد و هنوز به نام خاصي مشهور نشده به كار برد و به راحتي هم مورد قبول و پذيرش شهروندان نيز قرار خواهد گرفت.

اگر شهرونداني مسئول و داراي هويت و متشخص مي خواهيم بايد به راي و نظر و احساس آنان احترام بگذاريم و با بي تدبيري و كج سليقگي باعث دوري و جدايي و فاصله بين خواست شهروندان و مسئولان نشويم. البته اين تاكيد بر هويت نام محلات و مكان ها و خيابان ها ارتباطي با نام هاي دستگاه حاكمه سابق ندارد كه به زور قدرت و ثروت خود نام خود را بر شهر ها تحميل كرده بودند بلكه منظور حفظ هويت نام هايي است كه حكايت از نام يك اديب يا فاضل و دانشمند و و يا نامي محلي است كه با زندگي و خاطرات مردم اين مرزو بوم گره خورده است.

الف