الف - معلوم است چه خبر است؟

درست در روزهایی که «هر کسی از ظن خود»، موضوع امتناع آمریکا از صدور روادید برای نماینده ایران در سازمان ملل را در بوق و کرنا کرده‌ است، و دولت محترم با بی‌تدبیری هرچه‌تمام‌تر، یک موضوع فرعی را به مسئله اصلی سیاست خارجی تبدیل کرده، و وزارت امور خارجه، دیپلمات مورد بحث را بی‌بدیل و بی‌جایگزین می‌داند و کوس قحط‌ الرجالی را به صدا در آورده است؛ خود ما، از ورود جنازه یک ایران‌شناس آمریکایی به ایران ممانعت به عمل می‌آوریم و کار را به ناسزاگویی به مرده هم کشانده‌ایم.

شک نداریم که کار آمریکایی‌ها بد است ولی کار خود ما چطور؟ آن‌ها راه را بر زنده بسته‌اند و ما راه را بر مرده. آن‌ها از زنده ما می‌ترسند و ما به مرده آن‌ها گیر داده‌ایم. پیرمرد ایران‌شناسی رخت از جهان فروبسته است و همین مایی که چند سال پیش، بر حلوا حلوا کردن او توسط بالاترین مقام اجرایی کشور چشم فرو بستیم، اکنون از جنازه ایشان به عنوان «زباله غربی» یاد می‌کنیم و برای کسانی که خیال باطل دفن او در ایران را در سر می‌پرورانند، خط و نشان می‌کشیم.

پرواضح است که:
۱ـ امتناع آمریکا از صدور روادید برای دیپلمات ایرانی، غیرمنطقی، قلدرمآبانه، فاقد وجاهت قانونی و ناشی از خوی استکباری سردمداران کاخ سفید است.

۲ـ اصرار دولت در اعزام نماینده مورد نظر خود، خلاف مصلحت و نقض غرض است؛ زیرا به تعبیر امام امت –رضوان خدا بر او باد- سفیر باید بهترین روابط را با محیط مأمورییتش داشته باشد و پیگیری قبولاندن فرد معرفی شده، ولو توأم با موفقیت باشد، در راستای منافع ملی نیست و مأموریت چنین سفیری از پیش شکست‌خورده است و به دلیل سلطه ای که متاسفانه آمریکا دارد، جناب ایشان در مأموریت احتمالی خود، کاری از پیش نخواهد برد.

۳ـ مخالفت‌های توهین‌آمیز، افسارگسیخته و فاقد منطق مخالفین دفن ایران‌شناس آمریکایی در ایران، دون شأن ملت و در تعارض با آموزه‌های دینی است.