فعالشدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم های سازمان ملل متحد علیه ایران آغاز شده است. اتفاقی که تا حد زیادی محصول سیاست بازی و رویکردهای مغرضانه دولت های غربی علیه کشورمان است. با این حال، برخی اخبار و شواهد نشان می دهد انتظار شوک اقتصادی به ایران در نتیجه این تصمیم سیاسی غرب خیال باطلی است.
اول اینکه بر اساس جدیدترین آمارهای وزارت بازرگانی هندوستان، این کشور به تازگی اقدام به خرید 111 میلیون دلار نفت خام از ایران کرده است. اهمیت این رویداد زمانی بیش از پیش درک می شود که توجه داشته باشیم هند از سال 2018 که دولت وقت آمریکا به صورت یکجانبه از توافق برجام خارج شد و سیلی از تحریم ها را علیه ایران وضع کرد، خرید نفت از ایران را متوقف کرده بود.
با این حال، آغاز مجدد خرید نفت ایران توسط هندوستان در نوع خود به این معنی است که هند به عنوان یک اقتصاد مطرح جهانی، در حال فاصله گرفتن از سیاست های دولت آمریکا و دیگر دولت های غربی است و سعی دارد حدی از توازن را در سیاست خارجی خود به ویژه با محوریت مسائل اقتصادی برقرار کند.
کافی است توجه داشته باشیم که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمیکا به تازگی در موضع گیری گفته که کشورش، هندوستان را عملا به چین واگذار کرده و هندی ها گرایش بیشتری به سمت قدرت های شرقی پیدا کرده اند. این مساله در نوع خود می تواند توضیح دهنده این مساله باشد که چرا ایران و هند می توانند گام های بیشتری در حوزه توسعه پیوندهای اقتصادی به ویژه در زمینه صادرات انرژی ایران به هند، بردارند. موضوعی که رخدادن آن در فضای پس از فعال شدن مکانیسم ماشه علیه کشورمان نشان می دهد که ظرفیت های ایران برای دورزدن فشارهای غربی علیه خود، فراوان هستند.
رویداد دیگر اینکه به تازگی نشریه آمریکایی بلومبرگ در گزارشی مفصل اعلام کرده که اکنون نصف کشورهای جهان، چین را شریک اول اقتصادی خود می دانند. بلومبرگ در این گزارش، با استناد به آمارهای مختلف اینطور استدلال می کند که نفوذ اقتصادی چین در جهان به شدت رو به افزایش است و همین مساله سبب شده تا آمریکا احساس خطر روزافزون داشته باشد. چین در طی سال های گذشته به صورت خزنده و تدریجی، دامنه نفوذ اقتصادی خود در جهان را افزایش داده و این مساله سبب شده که اکنون، بسیاری از اهرمهای سنتی قدرت آمریکا در جهان، کارایی کمتری داشته باشند.
به عنوان مثال، آمریکایی ها اکنون به شدت در مورد تقویت روند دلارزدایی از اقتصاد جهانی و کاهش قابل توجه قدرت تحریمی خود در جهان، احساس خطر می کنند. این مساله خود هم سیگنالی روشن از افول هژمونی جهانی آمریکا مخابره می کند و هم برای کشورهایی نظیر ایران فرصتساز و قدرتآفرین است. موضوعی که باید مورد توجه به ویژه مسوولان کشور باشد و برای بهرهبرداری از آن، تدابیر لازم صورت گیرد.