دکتر جان ویتفیلد، محقق اصلی، از گروه اپیدمیولوژی ژنتیک QIMR Berghofer، گفت که شرکتکنندگان در مطالعه که در پرسشنامه نمره بدبینی بالاتری کسب کردند، به طور متوسط دو سال زودتر از افرادی که نمرات پایینی داشتند، فوت کردند.
دکتر ویتفیلد گفت: "ما دریافتیم افرادی که نسبت به آینده به شدت بدبین بودند، بیشتر احتمال داشت که زودتر بر اثر بیماریهای قلبی عروقی و سایر علل مرگ بمیرند، اما نه بر اثر سرطان."
از سوی دیگر، نمرات خوشبینی رابطه معناداری با مرگ، چه مثبت و چه منفی، نشان نداد.
"کمتر از نه درصد از پاسخدهندگان خود را به عنوان افراد به شدت بدبین معرفی کردند. هیچ تفاوت معناداری در خوشبینی یا بدبینی بین مردان و زنان وجود نداشت. به طور متوسط، سطح خوشبینی یا بدبینی فرد با افزایش سن افزایش مییافت.
«ما همچنین دریافتیم که به نظر نمیرسد افسردگی بتواند ارتباط بین بدبینی و مرگ و میر را توضیح دهد.»
محققان از دادههای جمعآوریشده از تقریباً ۳۰۰۰ شرکتکننده که آزمون جهتگیری زندگی را به عنوان بخشی از یک پرسشنامه گستردهتر که سلامت استرالیاییهای بالای ۵۰ سال را بین سالهای ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ بررسی میکرد، تکمیل کردند، استفاده کردند.
از شرکتکنندگان دعوت شد تا با تعدادی از جملات، از جمله جملات مثبت مانند «من همیشه نسبت به آیندهام خوشبین هستم» یا جملات منفی مانند «اگر قرار است چیزی برای من اشتباه پیش برود، این اتفاق خواهد افتاد»، موافقت یا مخالفت خود را اعلام کنند.
سپس اطلاعات شرکتکنندگان در اکتبر ۲۰۱۷ با شاخص مرگ ملی استرالیا بررسی شد تا تعداد افراد فوتشده و علت مرگ آنها مشخص شود. (بیش از ۱۰۰۰ شرکتکننده فوت کرده بودند.)
مطالعات قبلی همبستگی بین خوشبینی و بدبینی و بیماریهای خاص مانند بیماریهای قلبی عروقی یا سکته مغزی را نشان دادهاند، اما اکثر مطالعات قبلی نیز خوشبینی و بدبینی را در یک مقیاس قرار دادهاند.
این امر منجر به این شد که افرادی که در سوالات بدبینی نمرات پایینی کسب میکردند، به عنوان خوشبین طبقهبندی شوند، اما دکتر ویتفیلد گفت که این همیشه بازتاب دقیقی از دیدگاههای افراد نیست.
دکتر ویتفیلد گفت: "خوشبینی و بدبینی نقطه مقابل مستقیم یکدیگر نیستند."
"ویژگی اصلی نتایج ما این است که ما از دو مقیاس جداگانه برای اندازهگیری بدبینی و خوشبینی و ارتباط آنها با همه علل مرگ استفاده کردیم."
"به این ترتیب کشف کردیم که در حالی که بدبینی قوی با مرگ زودهنگام مرتبط بود، کسانی که در مقیاس خوشبینی نمره بالایی کسب کردند، امید به زندگی بیشتری از حد متوسط نداشتند."
«ما فکر میکنیم بعید است که بیماری باعث بدبینی شده باشد، زیرا متوجه نشدیم افرادی که بر اثر سرطان فوت کردهاند، در آزمایشهای خود نمره بدبینی بالایی ثبت کرده باشند. اگر بیماری منجر به افزایش نمرات بدبینی میشد، باید این موضوع در مورد سرطانها و همچنین بیماریهای قلبی عروقی نیز صدق میکرد.»
دکتر ویتفیلد گفت که یافتههای این تحقیق، سوالاتی را در مورد فواید عملی آموزش افراد برای رهایی از بدبینی مطرح میکند.
درک این موضوع که سلامت بلندمدت ما میتواند تحت تأثیر این باشد که آیا ما فردی هستیم که نیمه پر لیوان را میبینیم یا نیمه خالی لیوان، ممکن است همان دلیلی باشد که باید سعی کنیم نحوه مواجهه خود با جهان را تغییر دهیم و سعی کنیم منفیگرایی را حتی در شرایط واقعاً دشوار کاهش دهیم.
یافتههای این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.