شهرداری تهران برای نمادسازی پروژه‌های عمرانی خود در سطح شهر، بالن‌های قرمز رنگی را به آسمان می‌فرستد اما از آنجایی که اقدامات نسنجیده و نمایشی بر هر امر دیگری ارجحیت دارد و هدف متولیان امر، در بوق و کرنا کردن کارهای خود و برپایی یک نمایش سرگرم کننده است، یکی از این بالن‌ها حادثه‌ساز شده و با سقوط و ترکیدن و انفجار گاز موجود در آن، شش کودک در منطقه چیتگر دچار سوختگی می‌شوند! به همین سادگی!
هر چند پس از وقوع حادثه، این بالن‌ها جمع‌آوری و پرونده قضایی هم برای مقصرین تشکیل شد اما این مسئله در نوع خود و فی‌نفسه نشان از واقعیت‌های موجود در نظام مدیریتی و افق دید محدود متصدیانی دارد که بر صندلی‌های خود در پست‌های مختلف جلوس کرده‌اند؛ آنان که سیاست‌گذاری‌هایشان در جهت برجسته‌کردن اقدامات خود و جار زدن کارهایی است که جزو وظایف بدیهی‌شان محسوب می‌شود و زمانی که این منویات با سانتی‌مانتالیسم آمیخته می‌شود، سرآغازی است بر وقوع مشکلات.
برای شهرداری تهران مهم است که تغییرات شهری و چرخیدن چرخ پروژه‌های عمرانی برای پایتخت‌نشینان ملموس شود اما وقتی دست به چنین اقدامات بی‌مبنا و سانتی‌مانتال‌گونه‌ای می‌زند، فرجام آن تلخ و دردسرساز است.آن‌ها در پی تصویرسازی از خود به‌عنوان مدیرانی‌اند که می‌توانند بهتر از پیشینیان خود - که از طیف سیاسی متفاوتی بودند - تهران را اداره کنند. در واقع مسائل شهری و اداره پایتخت در این سطح نیز تحت‌الشعاع کشمکش‌های سیاسی قرار می‌گیرد و اصل ماجرا به حاشیه رانده می‌شود.
مدیران شهری، دولت‌مردان، وکلای ملت و هر کس که در این کشور منصب و پستی دارد، باید بداند که جامعه از درک تغییرات رخ‌داده برخوردار است. اگر تحولی در معیشتش حاصل شود آن را لمس می‌کند، اگر تغییری در فضای شهری ببیند آن را به‌زبان می‌آورد و اگر اقدامی صورت پذیرد که باعث ارتقای سطح رضایت او از کارگزاران کشور شود، سپاسگزار خواهد بود و نیازی به جار و جنجال، تبلیغات آمیخته به غلو، حملات سیاسی و اقدامات سانتی‌مانتالی نیست.
این بالن هوا کردن‌ها که گریبان‌گیر عده‌ای بی‌گناه شد در واقع مصداق همان فیل هوا کردن است! بزرگنمایی برای کار نکرده، به نتیجه نرسیده و دشوار جلوه داده شده که مشخص نیست به ثمر نشستنش به عمر مدیریتی بانیانش قد بدهد!