گروه تعاملی الف - حسین غزالی:
اگر در جامعه ای افراد جامعه، نسبت به رفتار دیگران بی تفاوت باشند اشتباهاتی که توسط عده‌ای انجام می‌شود به دیگر افراد جامعه سرایت می‌کند زیرا وقتی یک کار اشتباه به صورت مکرر دیده شد و دیگران هم در مقابل آن سکوت کردند، کم کم آن کار عادی شده و چه بسا بعدا تبدیل به ارزش شود.
تجربیات کسانی که به بعضی از کشورهای خارجی سفر کرده‌اند این را نشان می‌دهد که آن ها به دنبال زنده کردن همین فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر ما هستند مثلا شخصی که در حال رانندگی، فرمان را رها کرده بود می‌گوید بدون استثنا هر راننده‌ای از مقابل من رد شد با بوق یا چراغ به این عمل اعتراض کرد یا اعتراض به انداختن زباله بر روی زمین و ...
در کشور خودمان اثر رها کردن امر به معروف و نهی از منکر را زیاد مشاهده می‌کنیم. مثلا زیاد پیش می‌آید که در پیاده رو که می رویم افراد با صدای بلند، رکیک ترین الفاظ را استفاده می‌کنند و اصلا برایشان مهم نیست کسی می‌شنود یا خیر زیرا این کار برای آن ها عادی شده و اصلا آن را زشت نمی‌دانند یا مثلا همان بحث انداختن زباله یا غیبت کردن. یا فردی دارد با شلنگ ماشین خود را می‌شوید افراد از کنار او رد می شوند و چیزی نمی‌گویند، در فامیل می‌دانند فلان شخص احتکار یا خطای اقتصادی دیگر می‌کند و هیچکس چیزی نمی‌گوید و به جایی هم گزارش نمی‌دهند و ... بنابر قرآن و روایات اسلامی امر به معروف و نهی از منکر یکی از مهمترین واجبات است؛
رسول خدا (ص) می فرمایند: هرگاه امّت من از انجام امر به معروف و نهى از منکر سرپیچى کنند و آن را به یکدیگر واگذار نمایند، گویا به خداوند اعلام جنگ داده اند. (الکافی ج۵ ص۵۹)
و باز ایشان می فرمایند: خداوند مؤمن ناتوانی را که دین ندارد، دوست نمی‌دارد. سؤال شد: مؤمن ناتوان بی دین چه کسی است؟ فرمود آنکه نهی از منکر نمی‌کند. (الکافی ج۵ ص۵۹).
امیرالمؤمنین علی (ع) در این خصوص می فرمایند: خداوند مردم گذشته را لعن نکرد و از رحمت خود دور نساخت مگر به جهت آنکه امر به معروف و نهی از منکر را ترک کردند. از این رو، خداوند سفیهان را به واسطه گناهانشان و دانایان را به واسطه ترک نهی از منکر لعن کرد. (نهج البلاغه خطبه۱۹۲)
امام کاظم (ع) هم می‌فرمایند: باید امر به معروف و نهى از منکر کنید و گرنه نابکاران شما، زمام کارهایتان را به دست مى گیرند، آنگاه نیکانتان دعا کنند ولى دعایشان مستجاب نشود. (تهذیب الأحکام ج۶ صفحه ۱۷۶ حدیث۳۵۲)
نتیجه گیری:
امر به معروف و نهی از منکر هم از نظر عقل و هم از نظر شرع (دین) یکی از ضروریات و واجبات است که رعایت آن جامعه را از ابتذال و انحطاط حفظ می کند و بر عکس رها کردن آن، جامعه را رو به افول و زوال می برد.