در آستانه هفته دفاع مقدس، جامعه هنرمندان در سوگ مردی نشستند که در کوران جنگ با پشتکاری کم نظیر در جستجوی کشف معرفت رزمندگان بود؛ بی‌هیچ مزد و منتی. هنرمندی حاشیه‌نشن با جوهری در متن انسا‌ن‌های گمنام. در کوچه‌پس کوچه‌های فقر حصیرآباد اهواز به دنبال شهید سالمی‌ها بود و در نیزار هورالهویزه در جستجوی رمزورازعلی هاشمی، این فرمانده قرارگاه سری نصرت. کیهانی به مرامی عشق می‌ورزید که خودش آنرا پشت خاکریز معرفت شلمچه و طلاییه پیدا کرده بود؛ هنرمندی در جستجوی طلای ناب شهدا.
وقت آن رسیده که ورقی دیگر از علل موفقیت مستند تلویزیونی "روایت فتح" را به جامعه هنر متعهد معرفی کنیم. کیهانی، این همراه و هم دل مرتضی آوینی در عالم زیبای پشت دوربین‌های شکار مردان گمنام جنگ. گاه صدای پای مرام ابراهیم تا یک قدمی خدا شنیده می‌شد. دوربینش شکارچی نگفته‌ها بود و هوشیاریش تشنه‌ی سوژه‌های ناب.
«گروه جنگ» سیما در ایام جنگ پاتوق کیهانی بود. همیشه به وقت معرفی کردنش در اوکیشن می‌خندید؛ از آن خنده‌های به بازی گرفتن قدرت و شهرتی که امروز بلای جان هنر متعهد گشته.ارگان‌های وارث آوینی‌ها و کیهانی‌ها، آیا وقت آن نرسیده که مستندسازی را از صورت پردازی ارزش‌های دفاع مقدس به‌سمت سیرت‌پردازی سوق دهیم؟ امروز که نسل جدید تشنه‌ی حقیقت است، نه تحریف و تمجید تهی از معرفت شهدا.
کاش رسانه ملی در یک برنامه مستند به ملت ایران بگوید، چه کسی کلیه نگاتیوهای فیلم‌های جنگی سوپرهشت، از گروه چهل شاهد اول جنگ تا عملیات مرصاد آخر جنگ را از انبار لابراتوار صداوسیما غبارروبی کرد و سرانجام فهرست‌بندی کرد تا آرشیوی ماندگار برای جامعه هنرمندان به ارمغان بیاورد.
حداقل وظیفه ما برای این عزیز روشن ضمیر، آرزوی آمرزش و آرامش الهی و ادامه هنر مقاومت او در این دیار است تا که همچنان فروغ جاودان تاریخ بماند. و نیز، تسلیت به اعضای محترم خانواده این هنرمند گمنام؛ خانواده‌ای که با راه‌ورسم کیهانی در شرایط سخت و دشوار با او همراه و همنوا بودند.
جمعی از هنرمندان و یاران حاج ابراهیم کیهانی