برای برخی این پرسش است که ثبت جهانی میراث ملموس و طبیعی و میراث ناملموس چه فایده‌ای دارد و دست آوردهای آن چیست؟
به مناسبت ثبت ۵۴ کاروانسرای ایرانی در فهرست جهانی یونسکو به صورت خلاصه موارد زیر را تقدیم می‌نمایم:
۱. ثبت جهانی یعنی ثبت ثروت ملی و اعتبار برای یک ملت و کشور است هر قدر بیشتر باشد به همان میزان اهمیت بیشتری دارد.
۲. ثبت آثار در یونسکو به مثابه دارایی یک ملت و کشور محسوب می‌گردد.
۳. تاثیر بسزایی در توسعه و گسترش توریسم و گردشگری دارد هر کشوری که بیشترین سایت ثبت شده جهانی داشته باشد بی تردید از اولین مقاصد گردشگری در جهان محسوب می‌گردد. ایران در حوزه میراث ملموس و طبیعی جزو ۱۰ کشور اول دنیاست؛ ایتالیا با ۵۸ اثر/ چین با ۵۶ / آلمان با ۵۱/ اسپانیا با ۴۹ /فرانسه با ۴۹/ هند با ۴۰ /مکزیک با ۳۵ /انگلیس ۳۲ /روسيه با ۳۰ و ایران با ۲۷ اثر به ترتیب رتبه‌های اول تا نهم دنیا را دارند.
درحوزه ميراث ناملموس ايران رتبه ششم جهان را دارد.
۴. ثبت جهانی تصویر زیبایی از تمدن و فرهنگ ایران را به جهانیان نشان می‌دهد عرصه‌ای که ایران دست بالایی برای معرفی و هنرنمایی دارد.
۵. وقتی یک اثر ثبت جهانی شد تعلق به آحاد جامعه بشری دارد. در کنار یک ملت جامعه جهانی خود را مسئول حفظ و صیانت از آن می‌داند.
۶. مردم هر کشور نسبت به حفظ، صیانت و معرفی آن اثر احساس تعلق و مشارکت بیشتری می‌کنند.
۷. احساس غرور، افتخار ملی برای آحاد افراد یک کشور به خصوص جوانان می‌شود و نقش بزرگی در تقویت و همبستگی ملی دارد.
۸. در شرایط تحریم، تهدیدهای مختلف، ابزار موثر، کارآمد برای دیپلماسی عمومی است. چرا که میراث فرهنگی یک ارزش افزوده پایان ناپذیر دارد و در ایجاد صلح، تقویت مناسبات و کاهش منازعات نقش آفرین است.
۹. ثبت آثار جهانی هویت بخش و تشخص و منزلت یک ملت و تمدن ریشه‌دار آن است. آداب و رسوم، سنت‌ها، باورها، عقاید، زبان ،پوشش ها و آیین‌ها همه و همه در متن زندگی مردم است در عرصه جهانی معرفی می‌گردند.
۱۰. دیپلماسی فرهنگی یعنی همه موارد بالا. در عصر ارتباطات و توسعه مناسبات، ثبت آثار جهانی "جایگاه واقعی" یک کشور و یک ملت را حکایت می‌کند.
ما ايرانيان ملت با فرهنگ و تمدن و متشخصى در جهان بوده و هستيم. قدر اين همه ثروت و دارايی را بهتر و بيشتر بدانيم.