شدیداً عصبانی‌ شده‌اند؛ دیروز ۳۰ خرداد بود و دقیقاً در چهل و دومین سالگرد آغاز رسمی ماموریت مسلحانه‌‌شان علیه ایران، دیگر حتی در اروپا هم امنیت ندارند. 

منافقین را می‌گوییم. قرار بود چند ماه پیش دولت مستقر‌شان را در تهران تاسیس کنند ولی حالا که برنامه‌ها همانطور که غربی‌ها می‌خواستند پیش نرفته، با آنها مثل دستمال کاغذی برخورد می‌شود. دیگر به دردشان نمی‌خورند و باید دور ریخته شوند.  

درباره حمله پلیس آلبانی به منافقین از زبان رسانه خودشون بشنوید، روایت‌شان سوز جالبی دارد. خبرنگارشان یکی یکی شکست‌های متوالی منافقین و پیروزی‌های پیاپی ایران را لیست می‌کند. «رئیسی با مکرون گفت‌وگو داشته، امسال برگزاری راهپیمایی منافقین در پاریس ممنوع شده است. حتی فرانسه هم مقابل ایران کوتاه آمده است».

در کمپ اشرف ۳ امروز منافقین به سر و صورت خود می‌زدند. تاحدی منفور شده‌اند که حتی اتفاق دیروز منجر به تقدیر و تشکر معاندین سلطنت‌طلب هم از دولت آلبانی شد. 

چیزی به جز تحقیر در سرانجام این درماندگان احساس می‌کنید؟