این سخنان آقای نیکزاد بهانه این نوشته است:
«برخی تلاش دارند مجلس یازدهم را غیرانقلابی معرفی کرده و نشان دهند»، ... «بعضی‌ها عزم‌شان راسخ است که بگویند این مجلس انقلابی نیست، این‌ها با ما مشکل ندارند با ولی فقیه زمان مشکل دارند... به صراحت عرض می کنم از ۲۳۴ پرونده‌ای که در هیات نظارت تشکیل شده، ما یک مورد اخلاقی و مالی نداشتیم».
قابل درک است که ایشان به عنوان عضو هیات رئيسه مجلس در مقام دفاع از عملکرد مجلس باشند. هدف ما هم این نیست که بگوییم این مجلس انقلابی نیست یا هست. مساله، شاخصی است که ایشان در معیار انقلابی بودن و نبودن یک مجلس به آن متوسل شده اند: مخالفت و انتقاد از مجلس مخالفت با ولایت فقیه است و مجلس انقلابی مجلسی است که حتی یک مورد تخلف یا خطای مالی و اخلاقی نداشته باشد!
نخستین شاخص یعنی یکی دانستن مخالفت با مجلس، با مخالفت با رهبری است! آقای نیکزاد باید بگویند این معادله را چطور برقرار کرده اند؟! حتی تعریف رهبر انقلاب از این مجلس هم، نه منطقا، و نه از منظر و مقصود رهبر انقلاب، به معنای انتقادناپذیری و مصون بودن مجلس یازدهم از نقد نیست. آنچه رهبر انقلاب درباره مجلس یازدهم گفته اند ناظر بر کلیت مجلس است نه تک تک نمایندگان و به علاوه مشروط و مقید به شرایط و زمان فعلی است؛ اگر نگوییم که تعابیر تمجیدی مشابه دیگری از ایشان درباره سایر مجالس نیز صادر شده است.
اما شاخص دوم انقلابی بودن در بیان آقای نیکزاد یعنی نبودن حتی یک مورد خلاف مالی و اخلاقی در پرونده های مجلس، فارغ از مناقشه درباره آن، به هیچ وجه شاخص مناسبی برای انقلابی بودن نیست. اساسا مجلس انقلابی و دولت انقلابی و در یک سطح وسیع تر جامعه انقلابی، با نداشتن حتی یک مورد خلاف نیست که متصف به صفت انقلابی می شود. آنچه در این وصف تعیین کننده است نوع برخورد مجلس/دولت/جامعه انقلابی با خطاهاست. مجلس/دولت/ جامعه انقلابی مجموعه ای از فرشتگان نیست که عاری از هر گونه خبط و خطایی باشند. فرشتگان نمی توانند انقلابی باشند! انقلابی بودن هم یک برچسب نیست که برای همیشه همراه آدم ها بماند و آدم ها را در این قالب منجمد کند. انقلابی بودن، یک روند و رویه است که در طول زندگی جریان دارد و ای بسا واجدان این معنا که در طول زمان از دایره آن خارج می شوند. بنابراین ممکن است و بلکه یقین است که در یک مجموعه انقلابی کسانی هم باشند که خلاف این معنی عمل کنند بنابراین وصف انقلابی بودن لزوما درباره تک تک آحاد نمایندگان و دولتمردان صادق نیست که با سرزدن خطایی از آنها خدشه ای در انقلابی بودن یک مجموعه در کلیت آن وارد شود.
بنابراین لازمه انقلابی بودن در هر مجموعه ای آمادگی برای پذیرش خطاهای احتمالی، سعی در جبران و جلوگیری از تکرار آن است بدون آنکه مدعی خطاناپذیری باشیم و البته قبل از آن بستن باب خطاهای آشکاری است که سرزده است.