لزوم جلوگیری از محو تدریجی معیشت معلمان

گروه تعاملی الف،   4010423013 ۷ نظر، ۰ در صف انتشار و ۳ تکراری یا غیرقابل انتشار
لزوم جلوگیری از محو تدریجی معیشت معلمان

گروه تعاملی الف - سید محمدرضا مهدوی:

در گذشته‌های نه چندان دور معلمان جزء اقشار با درآمد قابل قبول و متوسط به بالای جامعه بودند، با توجه به جایگاه معلم و شان و ارزش، درآمد معلم باید به نسبت جامعه در جایگاه بالایی قرار داشته باشد، اما جالب اینجا است که در شرایط فعلی با افزایش 58 درصدی حقوق کارگران و 10 درصدی معلمان، درآمد معلمان در بین پایین‌ترین درآمد اقشار جامعه قرار گرفته و حقوق معلمان بسیار پایین تر از کارگران و همچنین کلیه کارکنان دولت قرار دارد، با توجه به میزان تورم موجود، دولت برای تامین معیشت مردم، حقوق اقشار حداقل بگیر به جز معلمان را در حدود 58 درصد افزایش داد اما معلمان که از هر قشری حدالقل بگیرتر هستند فقط 10 درصد افزایش یافته، حتی کارمندان شرکتی ادارات دولتی افزایشی بین 38 تا 58 درصدی را تجربه کردند.
 

در جهان اهمیت ویژه‌ای برای معلمان قائل هستند در اغلب کشورها اعم از پیشرفته و در حال توسعه، میانگین حقوق معلمان از میانگین درآمد سرانه بسیار بیشتر است، در حالی که در ایران این مقدار نزدیک به یک سوم درآمد میانگین سرانه کشور است، برای مثال درآمد سرآنه در کشور همسایه ترکیه برای هر فرد ترکیه‌ای در حدود 10000 دلار در سال و میانگین حقوق معلمان 33000 دلار، در مصر میانگین درآمد سرانه 2800 دلار و حقوق معلمان 13000 دلار، در آلمان سرانه درآمد 47000 دلار و حقوق معلمان 75000 دلار می‌باشد، اما در ایران میانگین درآمد سرانه 6000 دلار. ولی درآمد معلمان در حدود 2400 دلار در سال می‌باشد . " میانگین حقوق معلمان 5.5 میلیون تومان بود که با ده درصد افزایش به حدود 6 میلیون رسید با توجه به کسر بیمه و مالیات دریافتی معلمان خیلی کمتر از این مقدار است . "

با همه این‌ها حساب کنید که در سال جاری به دلیل  تورم، درآمدِ حقوق بگیران حداقلی و کارگران در حدود 58 درصد افزایش یافته ولی تنها قشری که از افزایش حقوق نصیبی نبرده‌اند معلمان هستند. با این وضع درآمد معلمان در میان ضعیفترین اقشار جامعه از نظر درآمد جامعه قرار می‌گیرد.

معلمان به دلیل تربیت نسل آینده چه به لحاظ شخصیتی و چه به لحاظ علمی از اهمیت بسیار بالایی در جامعه قرار دارند، اما در کشور ما گویی دولت‌ها ارزشی برای علم و دانش و تربیت نسل‌های آینده قائل نیستند، معلمی که دغدغه معیشت دارد و نمی‌داند با برگشت از مدرسه آیا صاحبخانه اسباب منزل او را به کوچه ریخته است یا نه، چگونه کیفیت مناسبی در تربیت علمی و اخلاقی دانش آموزان ارائه دهد.