به گزارش الف برای راه اندازی هر کسب و کاری سرمایه ی اولیه ای اعم از نیروی انسانی ماهر و یک سرمایه مادی باید فراهم باشد که این سرمایه مادی یا به صورت آورده توسط موسس یا موسسان تامین و یا باید در قالب تسهیلات از بانک ها تامین شود.

شرکت های دانش بنیان مدلی از کسب و کار هستند که در صورت تاسیس به دلیل وجود چند گزینه قابل توجه چون تولید و تربیت نیروی انسانی متخصص، رشد و توسعه اقتصادی، صادرات، کاهش واردات و عدم وابستگی صنایع به خارج از کشور و البته کم رنگ شدن اثر تحریم ها در همه بخش ها به خصوص صنایع، به مراتب توجه و حمایت بیشتری را می طلبند.

این شرکت ها غالبا در ابتدا کار خود را با تحقیق آغاز می کنند. تولید مرحله بعدی کار این شرکت هاست. در عین حال، غالبا نیز موسسان این شرکت ها جوان و نخبگانی هستند که به جای مهاجرت، ماندن و ساختن را ترجیح داده اند. 

تاسیس یک شرکت دانش بنیان در ابتدا با دفتر و میز و صندلی شروع  و وقتی نوبت ساخت محصولی می شود که مدت ها روی آن تحقیق و مطالعه شده و صنایع و یا بخش های دیگر به آن نیاز دارند، سخت ترین بخش کار شرکت های دانش بنیان آغاز می شود.

قطعا ساخت این محصول نیازمند سرمایه انسانی و مادی است که سرمایه انسانی همان نخبگانی هستند که ماندن را به رفتن ترجیح دادند و سرمایه مادی باید یا همان آورده و یا تسهیلات بانکی باشد که قطعا آورده این شرکت ها کفاف تولید را نمی دهد و تسهیلات نقطه امید این شرکت ها می شود اما تسهیلات با وثایقی که تهیه آن برای این شرکت ها امکان پذیر نیست و سود 18 درصدی هم می شود سنگ بزرگی که عملا پای این شرکت ها را زخمی کرده و انگیزه برای ادامه راه را از آنها سلب می کند.

یک کارشناس ارشد بانکی در این باره به «الف» می گوید: اگر قرار باشد درباره شرکت های دانش بنیان و مشکلاتشان صحبت کنیم، باید در جایگاه این شرکت ها باشیم. مشکلاتشان را بشنویم و برای حل آنها راه حل ارائه دهیم. این شرکت ها برای کشور در همه بخش ها سبب توسعه می شوند و کشور به آنها نیاز دارد. از این جهت باید همه مسئولین در همه بخش ها اعم از دولت و مجلس و سایر بخش ها برای مشکلات دانش بنیان ها دست به کار شوند و راه ادامه فعالیت و حیات را برای آنها هموار نمایند.

محمدرضا زرگران در ادامه تاکید کرد که حل مشکلات این شرکت ها یعنی حل مشکلات کشور و رشد اقتصادی و توسعه، پس باید بیش از پیش به این شرکت ها رسیدگی شود.

وی در خصوص مشکلاتی که شرکت های دانش بنیان در بخش بانکی با آن دست به گریبان هستند نیز گفت:  به طور کلی نظام بانکی باید برای گرفتن وثایق بانکی جهت ارائه تسهیلات به این شرکت ها بازنگری کند. وقتی یکی از این شرکت ها تاسیس و مورد حمایت یک ارگان، وزارتخانه و یا سازمانی قرار می گیرد، این بخش ها می توانند با معرفی این شرکت ها برای دریافت تسهیلات چنانچه شرکت نتوانست وثائق مورد نظر بانک را تهیه کند، خود اقدام به ضمانت شرکت دانش بنیان فوق کند و یا خود وثایق مورد نیاز را تامین کند.

این کارشناس ارشد بانکی در ادامه در خصوص اینکه تسهیلات 18درصدی یکی از گلایه های دانش بنیان ها از بانک ها نیز بیان کرد: به طور کلی بانک ها بر اساس مصوبات بانک مرکزی سود تسهیلات از همه مشتری ها دریافت می کنند، یعنی هیچ بانکی نمی تواند سرخود سود دریافت کند. در خصوص شرکت های دانش بنیان نیز نظام بانکی، دولت و مجلس می توانند با مصوبه مانند سایر تسهیلات این مشکل را حل کنند. یعنی همانطور که برای وام ازدواج وام چهار درصدی می دهند برای شرکت های دانش بنیان نیز یک سود مشخص برای تسهیلات مصوب کنند و بانک ها هم ملزم به  پرداخت هستند.  یعنی در این میان بانک ها بی تقصیرند.

زرگران در ادامه با ذکر مثالی از تاثیر این شرکت ها در رشد صنایع و جلوگیری از خروج ارز و مهاجرت نخبگان نیز اظهار داشت: من به شخصه برای بازدید به شرکت دانش بنیانی رفته بودم که درخواست تسهیلات داشتند، چند مهندس نخبه دفتری را تاسیس کرده و در حال ساخت یک قطعه برقی برای سمند بودند که پیش از این از چین وارد می شد اما این نمونه ایرانی نه تنها از نظر کیفیت مانند همان نمونه چینی بود، بلکه می توان ادعا کرد به مراتب با کیفیت تر بود اما برای سرمایه نیاز به وام داشتند که دریافت وام 18 درصد به صرفه برای این شرکت نبود.