گروه تعاملی الف - مجید مزجی*:
خودرو برای گروهی از افراد دارای معلولیت، وسیله‌ای همانند ویلچر است. در حقیقت خودرو برای این معلولان وسیله ای کمک توانبخشی است. نقش خودرو برای معلولان وقتی پُررنگتر می‌شود که وسایل حمل و نقل عمومی، برای معلولان مناسب سازی نشده است و معابر شهری، حضور و تردد افراد با محدودیت های جسمی را نمی‌پذیرد.
خودروی شخصی می‌تواند بخش قابل توجهی از نامهربانی‌های شهر به معلولان را جبران کند. یکی از مشکلات استفاده از خودروی شخصی در تهران، کمبود جای پارک خودرو است. بدیهی است این مشکل برای افراد دارای معلولیت چندین و چند برابر بیشتر از افراد غیرمعلول است. تابلوهای محل توقف خودروی معلولان در خیابان‌های شهر شلوغ و پُرترافیک تهران، امید رو در دل افراد دارای معلولیت برای پارک خودرویِ خود زنده می‌کند.
اما در عمل، افراد غیر معلول، محل پارک معلولین را اشغال می‌کنند و در پاسخ به اعتراض، می‌گویند: جریمه‌اش را پرداخت می‌کنم! نکته قابل توجه اینکه: با وجود ناچیز بودن مبلغ جریمه و عدم بازدارندگی، این افراد متخلف به ندرت جریمه می‌شوند و برخلاف آنچه که برروی این تابلوها حک شده است: "حمل با چرثقیل "، این نوع اعمال قانون یعنی حمل با چرثقیل در مورد این متخلفان در عمل انجام نمی‌شود.
نکته دیگر اینکه پلیس110 به تماس معلولان در اعتراض به غصب شدن محل پارک آنها توجهی نمی‌کند. ماموران محترم پلیس نه برای اعمال قانون به محل مراجعه می‌کنند و نه به شماره موبایل راننده که در دسترس پلیس است زنگ می‌زنند. آنطور که از قرائن بر می‌آید، اینگونه تماس‌ها جزو تماس‌های بی‌اهمیت پلیس 110 تلقی و تقسیم‌بندی می‌گردد.
بهرحال افراد دارای معلولیت از حق طبیعی خود محروم هستند و هیچ‌کسی به داد آنها نمی‌رسد. باوجود اینکه تعداد تابلوهای پارک معلول بسیار کمتر از استاندارد قانونی است و با اینکه بسیاری از محل‌های پارک معلول استانداردهای مناسب سازی را ندارد ولی همین مختصر امکانات(وضعیت موجود) هم، توسط بعضی افراد از معلولان دریغ شده و می‌شود و جایی برای التجا وجود ندارد.
با عنایت به اینکه همت و درایت جنابعالی محرز گردیده است و خودتان دارای معلولیت هستید و این قشر را بیشتر درک می‌کنید، درخواست ما معلولان از شهردار محترم تهران این است که خودتان به صورت شخصی و ویژه این مشکل را پیگیری فرمائید.
*معلول جسمی حرکتی درجه شدید