به گزارش الف، زندان‌های مخفی در استان‌های جنوب یمن یکی از برجسته‌ترین پرونده‌های سیاه و مهمترین ابزارهای ستم کشورهای متجاوز سعودی-اماراتی علیه مخالفان است که از خلال آن اقدامات جنایتکارانه و سیاست‌های مخرب خود اعمال می‌کنند. باوجود محکومیت‌های داخلی و بین‌المللی در مورد شکنجه‌های جسمی و روحی که صدها نفر به اجبار در زندان‌های امارات بازداشت شدند، دامنه این زندان‌ها گسترش یافته است.
امارات و عربستان نه تنها به یمن حمله کرده و جنایات جنگی را رقم زده اند، بلکه با ایجاد زندان‌های مخفی ، زندانی‌های عمدتا یمنی را مورد شکنجه و آزار جنسی قرار داده و مرتکب نقض حقوق بشر شده اند. براساس گزارش دیده بان حقوق بشر دستکم ۲۷ زندان مخفی در جنوب یمن توسط امارات راه اندازی شده است.
شرایط بغرنج زندان‌های امارات در یمن براساس گزارش‌هایی به بیرون درز کرده و اظهارات زندانیان نجات یافته از این مراکز، به مراتب بدتر از آن چیزی است که تصور می‌شود. شکنجه این افراد از طریق شوک برقی، سگ‌های وحشی، آویزان کردن زندانیان به مدت طولانی، سوزاندن با هدف متقاعد ساختن آنها به همکاری انجام می‌شود.
روزنامه اینترسپت مقاله‌ای درباره سرنوشت «هدی الصراری» فعال حقوق بشر و وکیل یمنی منتشر کرد که پس از مستندسازی و افشای زندان‌های امارات در یمن، مجبور به تبعید شد. وی در سال 2015 توجه خود را به پرونده زندانیان یمنی در امارات معطوف کرد.
بر اساس تحقیقات و پی گیری الصراری و برخی از وکلا و فعالان 10 هزار زندانی بر اساس اتهامات واهی و بدون هیچ توجیه قانونی توسط مزدوران اماراتی بازداشت شدند. کار این تیم به افشای یک سری از زندان‌های مخفی کمک کرد که توسط امارات و با کمک نیروهای آمریکایی اداره می‌شود که بازداشت شدگان تحت شکنجه ها قرار می گیرند.
آسوشیتدپرس در گزارشی از همکاری گسترده آمریکا با اداره کنندگان این زندان‌ها خبر داد و نوشت آمریکایی‌ها در بازجویی از زندانیان شرکت می‌کنند، سوال‌های بازجویی را برای به ویژه امارات طراحی می‌کنند و تجارب خود در گوآنتانامو و ابوغریب را به آنان انتقال می‌دهند؛ البته از تجربیات انگلیس در ایرلند شمالی نیز در روش کار این زندان‌ها استفاده شده است.
اسناد و گزارش‌های وکلا که بر اساس کار آنها منتشر شد، به آزادی 260 زندانی کمک کرد .الصراری می گوید که بیش از هزار زندانی هنوز در داخل زندان‌های سری امارات تحت شکنجه و 40 نفر همچنان مفقود هستند.
دولت امارات از اظهار نظر در مورد این گزارش خودداری می‌کند و در حالی که وزارت امور خارجه ایالات متحده سوالاتی را به وزارت دفاع ارجاع داد که آن نیز پاسخی نداد. اما الصراری در گزارش‌های رسانه‌ای ظاهر شد و مصاحبه‌هایی انجام داد که او را هدف قرار داد. پس از چهار سال یعنی در سال 2019 به دلیل افشای شکنجه‌ها و جنایت‌ها در زندان‌های سری امارات در یمن فرزند چهارساله وی به دست مزدوران اماراتی کشته شد.
بسیاری از افرادی که در برابر ائتلاف متجاوز عربی مقاومت کردند در زندان های سری امارات بازداشت هستند و به آن ها اتهاماتی چون برقراری ارتباط با گروه تروریستی « داعش» داده شده است.
الصراری پس از کار بر روی ثبت تخلفات بین سال‌های 2015-2016 ناامید شده بود، بنابراین وقتی آسوشیتدپرس و دیده‌بان حقوق بشر با او تماس گرفتند، او آنچه را که داشت با آنها در میان گذاشت و ملاقات‌هایی را با خانواده‌ها هماهنگ کرد. این دو سازمان بعداً در سال 2017 گزارش هایی را درباره زندان های مخفی امارات منتشر کردند و این یافته‌ها توسط کمیته کارشناسان سازمان ملل متحد در مورد یمن در گزارش سال 2018 تأیید شد.
این گزارش‌ها شامل شهادت بازداشت‌شدگان سابق بود که اقدامات نیروهای مورد حمایت امارات را محکوم کردند و از ضرب و شتم، شکنجه، آزار جنسی و بازداشت در کانتینرهای کشتی با کیسه‌هایی روی سر برای چندین ماه خبر دادند. آنها گفتند که اسیران یمنی مورد ضرب و شتم قرارمی‌گرفتند. مکان‌های فرودگاه، خانه‌های شخصی، کلوپ‌های شبانه و پایگاه‌های نظامی به عنوان زندان مخفی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
بر اساس گزارش اسیران سابق یمنی بازداشت شدگان یمنی در داخل کشتی مورد بازجویی قرار می گرفتند و مزدوران اماراتی اسیران را توسط یک میله آهنی بر روی آتشی آویزان می‌کردند. همچنین آنها افرادی را با کودک بازداشت می‌کردند که این امر نشان‌دهنده وحشی‌گری نیروهای متجاوز علیه یمنی‌های بی گناه است.
با انتشار گزارش‌ها و گرفتن اظهارات از الصراری، حامیان عربستان سعودی و امارات شروع به شکنجه این وکیل یمنی کردند. آنها با ایجاد کمپینی سعی در بدنام کردن وی داشتند و به وی انواع افترا و تهمت‌ها نسبت دادند. همچنین نیروهای اماراتی مخفیانه وارد منزل او شدند و موبایل وی را سرقت کردند.
یک اسیر یمنی که آزاد شده بود اعلام کرد نیروهای اماراتی در روش های شکنجه روانشناختی مهارت خاصی داشتند که از جمله این روش‌ها عریان کردن زندانیان، غل و زنجیر کردن دست و پا برای ساعت های طولانی، توهین و ضرب و شتم در ناحیه صورت، غرق کردن در حوض آب و همچنین محرومیت از خواب و ممانعت زندانیان از استحمام بود.