ارتباط پیشرفته با یکدیگر(دیگران)، یکی از چیزهایی است که انسان ها را از دیگر موجودات حاضر روی کره زمین جدا می کند. هیچ موجود زنده دیگری در جهان قادر نیست که به عمق و پیچیدگی که انسان ها اقدام به برقراری ارتباط با یکدیگر می کنند، این مساله را عملیاتی سازد. ما انسان ها راه های پیچیده ای را جهت ابراز خودمان توسعه و گسترش داده ایم. زمانی انسان ها از طریق نقاشی هایی که در غار می کشیدند با یکدیگر ارتباط می‌گرفتند و اکنون با ابزارهای پیشرفته ای نظیر توئیتر و تلفن و شبکه های اجتماعی این کار را انجام می دهند.
قرون بیستم و بیست یکم، تا حد زیادی با ایجاد انقلاب در شیوه هایی که انسان ها از طریق آن ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند همراه بوده است. در این قرون، فرآیندهایی که طی صدها سال جهت ایجاد ارتباط میان انسان ها ایجاد شده بودند، توسعه یافتند و خلاقیت هایی عجیب با سرعتی بالا امکان بروز و ظهور یافتند. تنها چند قرن پس از اینکه کتاب ها به پدیده ای رایج و جهانی تبدیل شدند، اکنون مردم ابزارهای ارتباطیِ پیشرفته‌ای دارند که از طریق آن ها ظرف چند ثانیه قادرند با انسان هایِ دیگر در اقصی نقاط جهان ارتباط بگیرند.
پیشرفت ها در حوزه ارتباطات، تا حد زیادی حوزه روزنامه نگاری را نیز با انقلاب و تحولات جدی رو به رو ساخته اند. در این راستا، خبرنگاران و روزنامه نگاران نیز در جهانِ کنونی به شیوه ای کنشگری می کنند که شاید در یک قرن پیش، اساسا قابل تصور هم نبود. همزمان با به پیش رفتنِ قرن بیست و یکم، انواع مختلفی از روزنامه نگاران و رسانه های خبری، تحت تاثیرِ روندهای جدیدِ روزنامه نگاری دیجیتال، دچار تغییر و تحول می شوند.
*تحول در روزنامه نگاری دیجیتال در آمریکا
اگرچه روحِ روزنامه نگاری، قبل و در بحبوحه انقلاب آمریکا زنده بود، با این حال، روزنامه های مستقل با خبرنگارانِ تمام وقت تا قرن 19 میلادی، ظهور پیدا نکردند. مفهوم رسانه های مردمی و محبوب در جریانِ دهه 1900 و با رادیو و روزنامه ها در نیمه اول این قرن(قبل از توسعه و محبوبیتِ قابل توجه تلویزیون در دهه 1950 میلادی)، آغاز شد و توسعه پیدا کرد. در این دوران، این توانایی که اغلب شهروندان بتوانند جهان را به خانه های خود بیاورند، به بخشی لاینفک از فرهنگ و سبک زندگیِ آمریکایی تبدیل شد. بسیاری از خانواده های آمریکایی در خانه می نشستند و از انواع و اقسامِ اخبار مرتبط با آمریکا و دیگر بخش های جهان مطلع می شدند.
با این همه، آغاز قرن بیست و یکم با نوع جدیدی از روزنامه نگاری نیز همراه شد. روزنامه نگاری که در بستر اینترنت امکان بروز و ظهور می یافت. تحول قابل توجه دیگر در این دوران، توسعه رسانه های مختلف و امکان یافتن صداهای گوناگون جهت مطرح شدن بود. زمانی فقط رسانه های محدودی فضای خبری آمریکا را کنترل می کردند با این حال به تدریج، طیفی از کانال های کابلی، سایت های اینترنتی، و شبکه های اجتماعیِ جدید پا به میدان گذاشتند و انحصار را از آن ها گرفتند.
ظهور اینترنت موجب شد تا شیوه هایی که در قالب آن ها روزنامه نگاران اقدام به کنشگری می کنند تغییرات قابل توجهی را متحمل شود و رسانه ها نیز دستخوش تغییرات زیادی شوند. رسانه هایی که در چهارچوب روزنامه‌نگاریِ سنتی کار می کردند، تا حد زیادی هماهنگ شدن خود با تغییرات جدید را سخت می پنداشتند با این حال، اقسامِ جدیدترِ روزنامه نگاری در افق فعالیت های رسانه ای و خبری ظاهر شده که پدیدار شدنِ آن ها از چند دهه قبل، اساسا کار سختی به نظر می رسید.
*روزنامه نگاری در عصر دیجیتال چگونه است؟
روزنامه نگاری درقرن بیستم و همچنین اوایل قرن بیست و یکم، دچار تغییرات شگرفی شده است. آرمان و ایده‌آلِ سنتیِ روزنامه نگاری این بود که روزنامه نگاران به مثابه منابعی مستقل کنشگری کنند. افرادی که تلاش می کنند تا اخبار را در چهارچوبی حقیقت محور و عینی ارائه کنند. در حالیکه این سنت به طرق مختلفی همچنان هم دست نخورده باقی مانده، با این حال، افزایش دسترسی به فناوری های مختلف منجر به ظهورِ شهروند-خبرنگاران و روزنامه نگارانی شده که خود درحوزه های خاصی فعال هستند و آشکارا یک سوگیری مشخص دارند و سعی می‌کنند تا دیدگاه های خود را در چهارچوب هایی مشخص انعکاس دهند.
برخی نیز از مزیتِ این فناوری ها(فناوری های جدید) استفاده می کنند تا تبلیغات و مقاصد خاص خود را در پوشش های خبری به پیش برند. اضافه بر این، اینترنت به همه ما اجازه داده تا تبدیل به نویسنده شویم. هرکسی می تواند اقدام به ایجادِ یک وبلاگ کند و دیدگاه های خود در مورد مسائل مختلف را ابراز کند. در واقع افراد می‌توانند آزادانه دیدگاه های خود را بدون هرگونه مزاحمت و محدودیتی منتشر کنند و با جهانیان ارتباط بگیرند. 
روزنامه نگاران در عصر دیجیتال باید در محیطی اقدام به کنشگری کنند که در آن چرخه اخبار با سرعتی قابل توجه حرکت می کند. در نتیجه، ایجاد توازن میان روزنامه نگاریِ به موقع(سرِ وقت) و عمقی، اغلب کار مشکلی است.
در این راستا، جهتِ تسهیل روزنامه نگاری و خبرنگاری سریع و درست، روزنامه نگارانِ مدرن از ابداعات و ابتکارات مختلف و جدیدی استفاده می کنند:
· اینترنت: قبل از عصر دیجیتال، خبرنگاران مجبور بودند برای انعکاس اخبار یا به دفاتر خبری خود تماس بگیرند و خبرها را بخوانند و یا باید مستقیما به دفاتر خبری مراجعه می کردند. پس از آن نیز اخبار مذکور به دست ویرایشگران و سردبیران می رسید و در نهایت هم در فرآیند چاپ قرار می گرفت. با این حال، اکنون اینترنت، خبرنگاران و روزنامه نگاران را قادر ساخته تا با حضور در محلِ وقایع، رویدادها و اتفاقات مختلف، اقدام به ارسال اخبار با استفاده از گوشی های تلفن همراه و یا لپ تاپ های خود کنند. امری که به سازمان های مختلف این اجازه را می دهد تا بلافاصله اخبار فوری را در وب سایت های خود ظرف چند دقیقه انعکاس دهند.
· نرم افزارهای تخصصی: برنامه ها و اپلیکیشن های مدرن به روزنامه نگاران اجازه می دهند تا هرکاری را در حوزه های ویرایش خبر و یا کارهای گرافیکی، پژوهشی، و همچنین پیاده سازی اخبار، از هرجایی(حتی از خانه خود)، به ساده ترین شیوه ممکن انجام دهند.
· نرم افزار برای انجام ویدئوکنفرانس: نرم افزارهایی نظیر "زوم" یا "گوگل میت" به روزنامه نگاران و خبرنگاران اجازه می دهند تا اقدام به انجام مصاحبه و یا برگزاری دیدارهای کاری، بدون حضور و جمع‌شدن در مکانی خاص کنند.
· گوشی های تلفن همراه هوشمند: مهمترین ابزار در چهارچوب روزنامه نگاری مدرن، استفاده از گوشی‌های تلفن همراه هوشمند است(به طور خاص گوشی های تلفن همراه در چهارچوب سیستم های آیفون و یا اندروید). این گوشی های تلفن همراه قادرند اقدام به گرفتن عکس و یا فیلمبرداری، ضبط صدا، ایجاد دسترسی به اینترنت، و همچنین کارهای زیاد دیگری کنند. در دوران کنونی، روزنامه نگاران قادرند کارهای حرفه ای را در حیطه کاری خود صرفا با استفاده از گوشی های تلفن همراه هوشمندشان انجام دهند.
· شبکه های اجتماعی: روزنامه نگاران از شبکه های اجتماعی نظیر توئیتر، اینستاگرام، و فیس بوک نیز جهت پیشبرد فعالیت های خود استفاده می کنند و از طریق آن ها سعی می کنند تا در صدر انعکاس دادنِ اخبار فوری، جستجو جهت یافتن منابع جدید، و تعامل با دیگران(بویژه مردم) قرار گیرند.
· دستگاه های ضبط دیجیتال و سرویس های مدرن جهت پیاده سازی خبر: در نخستین روزهای عصر روزنامه نگاری مدرن، خبرنگاران مجبور بودند تا صرفا به نقل قول هایِ دست چندم و نه چندان معتبر و دقیق در امر روزنامه نگاری اکتفا کنند. با این حال اکنون ضبط کننده های دیجیتال که مبلغی کمتر از 100 دلار قیمت دارند می توانند به راحتی صدای افراد را به صورت دقیق و با کیفیت بالا ضبط کرده و اقدام به ذخیره سازی و پخشِ ساعت ها فایل صوتی کنند. در عین حال، نرم افزارهای پیشرفته ای نیز وجود دارند که با دقت بالا می توانند فایل های صوتی را به فایل هایی مکتوب و نوشتاری تبدیل کنند.
· دوربین های دیجیتالی: هنگامی که دوربین ها صرفا قادر به گرفتن تصویر بودند، فیلمبرداری خبری کاری به شدت گران و پرهزینه و در عین حال زمانبَر بود که صرفا حرفه ای ها می توانستند در آن فعال باشند. اکنون، با توسعه دوربین های دیجیتال و همچنین دوربین های گوشی های تلفن همراه، تقریبا هرکسی به یک ابزار با کاربریِ دوگانه دسترسی دارد که می تواند هم اقدام به گرفتنِ عکس های دقیق و با کیفیت کند و هم فیلمبرداری را با کیفیت بالا انجام دهد. بسیاری از افراد حرفه ای هنوز هم از دوربین دیجیتال تک لنز بازتابی و دوربین های عکاسی بدون آینه جدیدتر که از لنزهایِ قابل تغییر بهره می برند و عکس هایی با دقت بالا می گیرند، استفاده می کنند.
*وضعیت روزنامه نگاریِ مدرن در آمریکا
حتی در کشوری نظیر ایالات متحده آمریکا که ظاهرا مدعی دفاع از آزادی رسانه ها است، مشاغل مرتبط با روزنامه‌نگاری در اقصی نقاط این کشور به نحو قابل ملاحظه ای کاهش یافته اند. "اندیشکده پژوهشی پیو" در گزارشی اعلام کرده که روزنامه های آمریکایی نیمی از کارمندان اتاق خبری خود را بین سال های 2008 تا 2019 از دست داده اند. به طور کلی نیز، روزنام نگاری در آمریکا، در بازه زمانی مذکور، 23 درصد از مشاغل فعال در حوزه خود را از دست داده است. مشاغلی که عمدتا از درآمدهای پایینی برخوردارند و نیمی از روزنامه نگاران در این کشور نیز سالانه مبلغی کمتر از 40 هزار دلار را به دست می آورند. این در حالی است که روزنامه نگاران به طور معمول مجبورند چیزی بیش از عرف و قانون معمولِ 40 ساعت کار هفتگی را انجام دهند.
یکی از مهمترین عوامل و مولفه هایی که در کاهش قابل توجهِ تعداد کارمندان اتاق های خبری در آمریکا ایفای نقش کرده، انجام قماری بد رویِ صنعتِ روزنامه نگاری و روزنامه ها بوده است. هنگامی که روزنامه ها برای نخستین بار اقدام به آنلاین کردنِ روند انتشارِ محتوای خبری خود کردند، این کار را به صورت رایگان انجام دادند و این تصور را داشتند که منابع درآمدی جذب شده در چهارچوب تبلیغات آنلاین می تواند جبران کننده زیان های ناشی از فروش دستیِ روزنامه و یا از دست رفتنِ پذیرش اشتراک خبری از سوی آن ها باشد. با این حال، یکچنین منبع درآمدی آنگونه که انتظار می رفت ایجاد نشد و درخواستِ روزنامه ها از مخاطبان خود جهت استفاده از محتوای آنلاینشان در ازای پرداخت مالی نیز با مخالفت شدید آن ها رو به رو شد. دلیل اصلی این مساله نیز این بود که آن ها(مخاطبان) کاملا به دریافت مجانیِ مطالب خبری عادت کرده بودند و نمی خواستند که در این رابطه پولی بپردازند.
در نتیجه، صنعت روزنامه نگاری تا حد زیادی برای فرار از بدهی و خسارت، به ادغام شرکت ها و نهادهای گوناگونِ خبری و رسانه ای روی آورده است. در این راستا، رسانه های بزرگ و غول های خبری، اقدام به خرید رسانه های کوچکتر می کردند تا شاید از این طریق بتوانند سود کسب کنند. در این چهارچوب، تا حد زیادی بسیاری از نهادهای رسانه ای، تبدیل به دستگاه هایی جهت پیشبرد برخی چشم اندازهای خاص شدند و عملا دستورکارهای مشخصی را دنبال کرده و می کنند. حتی بسیاری از این شرکت های رسانه ای با کاستن از مشاغل خود، به دنبال کسب سود خالص بوده اند و در این زمینه، شهرت منفیِ قابل توجهی نیز دارند.
اخیرا نیز که بحران پاندمی ویروس کرونا بسیاری از صنایع را به تعطیلی و ضرر کشانده، صنعت روزنامه نگاری هم آسیب های جدی را متحمل شده است. بسیاری از رسانه های خبری کوچکتر نیز در بحبوحه پاندمی ویروس کرونا، نتوانسته اند زیان های گسترده خود را تحمل کنند و عملا تعطیل شده اند. رسانه های بزرگتر در جهان نیز تا حد زیادی مجبور شده اند تا برای از دست ندادن مخاطبان خود در بحبوحه پاندمی کرونا، تا حد زیادی حق اشتراک های خود را پایین نگه دارند و از ایجاد خسارت های بیشتر علیه خود جلوگیری کنند. با این همه، در شرایطی که بسیاری از مردم به دلیل محدودیت های ناشی از پاندمی ویروس کرونا در خانه به سر برده و می برند، رسانه های خبریِ صوتی و تصویری و همچنین آنلاین، رشد قابل توجهی داشته اند. در این راستا، شبکه های اجتماعی نیز به دلیل اینکه توانسته اند خود را با شرایط ایجاد شده به نحو مناسبی هماهنگ کنند نیز از اهمیت قابل توجهی برخوردار شده اند و حتی سود و منفعت نیز کرده اند.
*چگونه اشکال مختلف روزنامه نگاری خود را با مقتضیات عصر دیجیتال هماهنگ کرده اند؟
آمارهای "دفترِ اداره کار ایالت متحده آمریکا" نشان می دهند که 52 هزار خبرنگار، گزارشگر، تحلیلگر خبری-رسانه ای در سال 2019 میلادی فعال بوده اند. در این میان همچنین 118 هزار و 700 دبیر خبری نیز که در رسانه های آنلاین و مکتوب کار می کرده اند هم در صنعت روزنامه نگاری فعال بوده اند. با این حال، حوزه روزنامه‌نگاری دربرگیرنده بسیاری از رشته های تخصصی دیگر نیز می شود که همگی آن ها سطوح مختلف مهارتی و ابزارها و رویکردهای گوناگونی را نیاز دارند.
عصر روزنامه نگاریِ مدرن جدای از نقش خود، تغییرات قابل توجهی را برای صنعت روزنامه نگاری ایجاد کرده است. درست به همین دلیل است که عصر دیجیتال تا حد زیادی انواع و اقسام مختلف نقش های تعریف شده در حوزه روزنامه نگاری و اینکه آن ها چگونه خود را با تحولات جدید هماهنگ کرده و می کنند را تحت تاثیر قرار داده است.
*روزنامه نگاری سنتی
در چهارچوب آنچه روزنامه نگاری سنتی نامیده می شود، گزارشگران، خبرنگاران و سردبیران یک روزنامه، برای رسانه ای کار می کنند که در حوزه جغرافیایی خاصی فعالیت دارد و به نوعی رسانه اصلی آن منطقه محسوب می‌شود. در این چارچوب، می توان واشنگتن پست را روزنامه اصلی واشنگتن، و لس آنجلس تایمز را روزنامه اصلی شهر لس آنجلس توصیف کرد(رسانه هایی که سال های زیادی قدمت دارند). فارغ از مکان، روزنامه ها تاریخچه‌ای از گزارشگری و خبرنگاری رسانه ای تاریخی و همچنین نوع خاصی از موضع گیری سیاسی بی طرفانه و پوشش کامل اخبار مناطق خود را نیز در بر می گیرند.
اغلبِ رسانه های مرتبط با روزنامه نگاری سنتی، خیلی دیر به تحولات ایجاد شده در چهارچوب عصر دیجیتال پاسخ دادند و حتی از آن در برخی جهات آسیب دیده اند و تلاش های زیادی را نیز انجام داده اند تا خود را با آن هماهنگ کنند. در این رابطه، برخی ارزیابی ها حاکی از این هستند که احتمالا ظرف 10 سال آینده، مشاغل مرتبط با مسائل ویرایشی و خبرنگاری در روزنامه های مختلف تا 40 درصد کاهش خواهند یافت و روزنامه های کوچک در اقصی نقاط آمریکا نیز مجبور خواهند شد یا تعطیل شوند و یا به صورت روزانه دامنه فعالیت های خود را محدود و پرسنل خبری خود را نیز کاهش دهند. کاهش قابل توجه منابع درآمدیِ ناشی از دریافت آگهی تبلیغاتی از سوی روزنامه ها، توسعه قابل توجه اینترنت و دسترسی مخاطبان به بخش زیادی از اطلاعات منتشر‌شده توسط روزنامه ها و رسانه های مختلف، و همچنین افزایش هزنیه های جاری و جانبی، همه و همه بسیاری از رسانه های خبری را مجبور کرده اند تا از تعداد کارمندان و خبرنگاران خود بکاهند یا به طور کامل بنگاه های خبری خود را به شرکت های رسانه ای بزرگتر بفروشند و از خسارت های بیشتر برای خود جلوگیری کنند. البته که این شرکت ها نیز اغلب میزان انتشارات رسانه های تحت امر خود را کاهش می دهند.
*روزنامه نگاری کابلی و تصویری و صوتی(تلویزیون و رادیو)
از زمان اختراع رادیو در اویل قرن بیستم میلادی، خانواده های آمریکایی، استقبال قابل توجهی از این پدیده جدید در خانه های خود کرده اند. در این راستا، در این دوران، برخی روزنامه نگاران و گزارشگران آمریکایی توانستند با استفاده از دانش و نتبحر خبریِ خود، محبوبِ میلیون ها شهروند آمریکایی شوند. بر اساس آمارهای دفتر اداره کار ایالات متحده آمریکا، حدودا 17 هزار روزنامه نگار تا سال 2019، در بخش خبری و روزنامه نگاری مرتبط با رادیو و تلویزیون کار می کردند که این میزان عملا 32 درصد از مشاغل مرتبط با صنعت خبری و خبرنگاران را تشکیل می دهد.
در این راستا، رسانه های کابلی و همچنین صوتی و تصویری همچنان به یکدیگر مرتبط هستند و از مجریان مشهوری استفاده می کنند که میلیون ها مخاطب را جذب می کنند. در این میان، جدای از برنامه های سیاسی، برنامه هایی نظیر" 60 دقیقه" نیز در آمریکا هستند که به موضوعات غیرسیاسی می پردازند و میلیون ها مخاطب دارند. این بدان معنا نیست که اوج گیری روزنامه نگاری دیجیتال، بر روزنامه نگاری صوتی و تصویری تاثیرگذار نبوده است. اخبار تلویزیونی، بخش های سرگرمی و اطلاعات عمومی مختلفی را جهت جلب مخاطبانِ بیشتر سازماندهی می کنند و به نوعی سعی دارند تا از هر راهبرد ابتکاریِ غیرخبری، برای جلب مخاطبان بهره گیرند. در این چهارچوب، استفاده از ظرفیت های عصر دیجیتال، به شدت مورد توجه صنعت روزنامه نگاری بوده است.
در عین حال، کمدین هایی نیز در برخی رسانه های خبری اوج گرفته اند که عملا در چهارچوبی جذاب، به نوعی اخبار و تفاسیر مختلف را به خوردِ مخاطبان خود می دهند که این مساله موجب می شود تا بر شدتِ محبوبیت آن ها اضافه شود. ظهورِ رسانه های صوتی و تصویری مستقل همچنین کلیت روزنامه نگاریِ صوتی وتصویری را هم به چالش کشیده است. برنامه ها و نرم افزارهایی که امکان پخش دیجیتال را فراهم می کنند، عملا موجب شده اند تا صنعت روزنامه نگاری بتواند از آن ها استفاده کرده و مخاطبان قابل توجهی را جذب کند. در این راستا، شاهد بودیم که رویدادهای بزرگ و پرماجرا در آمریکا نظیر اعتراضات مرتبط با قتل "جورج فلوید" و یا شورشِ حمله به کنگره آمریکا در تاریخ ششم ژانویه 2021، همگی تا حد زیادی توسط شهروند-روزنامه نگاران پوشش داده شدند. افرادی که در نوع خود توانستند بسیاری از جنبه های دیده نشده از تحولات ذکر شده را به تصویر بکشند و عملا تصویر بهتر و روشن تری را از ماهیت اتفاقات ارائه کنند.
*روزنامه نگاری تحقیقی
فیلم "اسپات لایت" که در سال 2015 میلادی برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد، داستان واقعی یک گروه روزنامه نگاری به نام اسپات لایت بود که در روزنامه "بوستون گلوب" کار می کردند و پرده از کودک آزاری در یک کلیسای کاتولیک در ماساچوست بر می داشتند. در طول فیلم، تیم روزنامه نگار تلاش های زیادی انجام می‌دادند تا قربانیان سواستفاده را مجاب کنند تا داستان هایشان را بگویند. این تصویرسازی از روزنامه نگاری، نمود عینی روزنامه نگاری تحقیقی بود. روزنامه نگاری که در آن استفاده از برخی ابزارها جهت روایت حقایق به نمایش در می آید.
روزنامه نگاری تحقیقی در عصر دیجیتال به ابزارهای جدیدی تکیه دارد. در این رابطه، یک تحول جدی، مرتبط با ظهور و پیدایش "کلان داده ها" بوده است. در این راستا، ظهور توانمندی ها و امکاناتی نظیر بررسی داده های مالی سال های متمادی، تاریخچه مرورگرها، گزارش های تلفن های همراه، و انواع دیگری از مجموعه های داده‌ای، فضای مناسبی را در اختیار روزنامه نگاران تحقیقی قرار داده اند تا به دریایی از اطلاعات بی پایان دسترسی داشته باشند و حوزه ها و موضوعات مطالعاتی خود در عرصه های گوناگون را تجزیه و تحلیل کنند.
*روزنامه نگاری ورزشی
آمریکایی ها و همچنین مردم اقصی نقاط جهان، علاقه زیادی به ورزش دارند. در این راستا، مثلا برای آمریکایی‌ها فرقی نمی کند و آن ها، هم لیگ های حرفه ای ورزشی را دوست دارند و هم به عنوان مثال، لیگ های ورزشی مرتبط با نوجوانانِ دبیرستانی را نیز با جدیت دنبال می کنند. به طور کلی، آن ها به شدت از بازیکنان و یا تیم‌های محبوب خود طرفداری و حمایت می کنند. نویسندگان ورزشی مطرح در آمریکا از "گرنتلند رایس" گرفته تا "مایکل لوئیس" تا حد زیادی جای پا و اثرگذاری خود در فرهنگ آمریکایی را به واسطه نوشته هایشان برجا گذاشته اند. جدای از این ها، به دلیل محبوبیت ورزش در آمریکا، بسیاری از نویسندگان محبوب در سطح محلی این کشور در بخش ورزشی فعال هستند و عملا به پوششِ رویدادهای مرتبط با ورزشکاران مناطق مختلف می‌پردازند.
با این همه، استفاده از سازوکارهای جدید در روزنامه نگاری ورزشی که متناسب با تحولات جدید در عصر دیجیتال هستند، موجب شده تا برخی رسانه های عمده ورزشی در این کشور نظیر "ای اس پی ان"، آسیب های جدی را متحمل شوند و عملا میدان را به رقبای دیگر خود که چندان هم از قدرت و نفوذی شبیه "ای اس پی ان" برخوردار نیستند واگذار کنند.
*روزنامه نگاری مکتوب
جدای از روزنامه ها، روزنامه نگاران در مجله ها، روزنامه های نیم‌قطع، و دیگر مطبوعات چاپی نیز فعال هستند. مطبوعات چاپی در زمره آن دسته از صنایعی هستند که به دلایلی نظیر هزینه های بالای چاپ و انتشار، پرداختِ رنگی، و عکس های بزرگ، شدیدا آسیب دیده است. جدای از این ها، رسانه های مکتوب از فقدان خبرنگاران و روزنامه نگارانی که مدت ها طول می کشد تا روایت ها و تحلیل های خبری خود را به مخاطب ارائه دهند نیز رنج می برند(به دلیل ماهیت روزانه چاپ روزنامه ها و نیاز فوری به مطالب گوناگون).
در این راستا، روزنامه نگاریِ طولانی مدت که به طور سنتی در مجلات دیده می شد، اکنون به سایت های خبری نظیر "دِ آتلانتیک" یا "مدیوم" منتقل شده است. در این چهارچوب، بسیاری از مجلاتی که سابقا از شهرت قابل توجهی برخوردار بودند(نظیر نیوزویک و تایم)، همگی مجبور شده اند تا میزان کارمندان خود را با میزان تولید محتوای خود هماهنگ کنند(کاهش دهند) و در عین حال، تا حد زیادی به سمت روزنامه نگاریِ آنلاین نیز گرایش پیدا کرده اند تا شاید از این طریق بتوانند همچنان ادامه حیات داشته باشند. مساله ای که بسیاری از ناظران و تحلیلگران را با این پرسش رو به رو ساخته که واقعا روزنامه نگاری مکتوب و مجلات تا چه مدت می توانند ادامه پیدا کنند؟
*اخبار رسانه های اجتماعی
روزنامه نگارانِ رسانه های اجتماعی صرفا از زمان ظهور روزنامه نگاری دیجیتال امکان بروز و ظهور پیدا کرده اند. نخستین روزنامه نگاران رسانه های اجتماعی در سایت هایی نظیر فیس بوک یا توئیتر ظاهر شدند با این حال اکنون این دسته از روزنامه نگاران در بسیاری از سایت های دیگر نظیر اینستاگرام که امکانات جدیدتری را نیز در اختیار آن ها قرار می دهند، فعال هستند.
روزنامه نگاران رسانه های اجتماعی با گذشت زمان، بیش از پیش رشد می کنند و سطح یادگیری خود را ارتقا می بخشند. با ظهور پلتفرم های جدید در رسانه های اجتماعی و جذب کاربران فراوان توسط آن ها، روزنامه نگارانِ رسانه های اجتماعی دست به تصمیم گیری می زنند که آیا حاضر شدن در یک رسانه اجتماعی جدید می تواند به برَند کاری آن ها و ارتقا موقعیتشان کمک کند یا خیر؟ آن ها همچنین راه هایی را برای کسب درآمد از کار خود از طریق تبلیغات، گذاشتنِ پست های تبلیغاتی، و یا تعبیه دیوارهای پرداختی، ایجاد می کنند. 
*مهارت های روزنامه نگاری دیجیتال
داشتنِ یک گوشی تلفن همراه هوشمند(Smartphone) و همچنین یک نرم افزار ویرایشی خوب، می تواند نخستین قدم جهت یک شروع خود در چهارچوب روزنامه نگاریِ مدرن باشد. با این حال، ابزارها بدون توانایی و دانستنِ فوت و فن ها برای استفاده از آن ها، چندان در یک حوزه به شدت رقابتی، از اهمیت چندانی برخوردار نخواهند بود. برخی مهارت ها که می توانند به کسب یک پیشه و شغل به عنوان روزنامه نگار در عصر دیجیتال کمک کنند، شامل موارد زیر می شوند:
· واکاوی و جستجوگری: روزنامه نگاری در هسته و مرکز خود، یک حرفه و پیشه قصه‌گو است و بهترین قصه ها همیشه رو و آشکار نیستند. آن ها اغلب نیاز به ساعت ها مصاحبه، تعقیب منابع و موضوعات مختلف، برخورد با موانع و بن بست های گوناگون، و آزمودنِ راه های جدید دارند. خواه برای یک سازمانِ خبری بزرگ و شناخته شده کار کنیم یا حتی برای یک رسانه کوچک محلی، اینکه به عنوان یک روزنامه‌نگار از این توانایی برخوردار باشیم که یک سوژه را با دقت شناسایی و دنبال کنیم و در نهایت نیز آن را به نتیجه برسانیم، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و درست همین رویکرد است که می تواند یک روزنامه نگار را موصوف به صفتِ "خوب" کند.
· پژوهش: پژوهش و واکاوی اگرچه در یک حیطه هستند با این حال مهارت های مختلفی محسوب می‌شوند. در حالی که افرادی که به واکاوی می پردازند سعی می کنند تمامیِ سرنخ های مرتبط با به نتیجه رسیدن یک مساله را دنبال کنند، پژوهش در برگیرنده رویه هایی نظیر مطالعه کتاب ها، روزنامه های قدیمی، و دیگر رسانه ها است. همچون واکاوی ها، مراحل انجام پژوهش نیز می تواند هفته ها به طول انجامد(جهت یافتن پیشینه و تاریخچه کامل از حوزه مورد مطالعه و یا برای کسب درکی بهتر و بزرگتر از مساله مورد مطالعه).
· ارتباط نوشتاری: شما می توانید یک مصاحبه کننده و یا تدوینگرِ ویدئویی قهار و متبحر باشید با این حال، بدون داشتن توانایی جهت نگارش یک متن خوب و قانع کننده و یا حتی یک داستان، توانایی های فنی لزوما به دستاوردهای محسوسی ختم نخواهند شد. نوشتن همواره به مثابه یکی از بنیان های اساسی روزنامه نگاری باقی خواهد ماند و بهترین روزنامه نگاران، همگی از این توانایی برخوردازند که در یک مدت زمانی مشخص، داستان و روایتی خوب و تاثیرگذار را ارائه کنند(حتی اگر توانایی و مهارت آن ها در حوزه های دیگر باشد).
· طراحی پایه وِب: روزنامه نگاران با استفاده از برنامه هایی نظیر Adobe Photoshop ، Adobe InDesign، و Adobe Illustrator، می توانند طراحی گرافیک کنند، محتوای ویدئوییِ خوب ارائه کنند، توضیحات گوناگونی را در روند اطلاع رسانی خود ارائه نمایند، و به طور کلی زمینه های تصویری زیادی را با کار خود هماهنگ سازند. اگرچه پلتفرم های وبلاگ نویسی، کار را برای روزنامه نگاران مستقل جهت ساختِ سایت های خود با هزینه ای محدود فراهم می سازند با این حال، جهت توسعه کارِ روزنامه نگاری آنلاین و جذب هزاران مخاطب، بایستی رویه های پیشرفته توسعه سایت و پایگاه خبریِ آنلاین را نیز مورد توجه قرار داد که همگی آن ها با هزینه و زحمت فراوان همراه هستند.
· ویرایش و تدوین صدا و تصویر: روزنامه نگارانِ دیجیتال باید بدانند که چگونه اقدام به تدوین فیلم، صدا، تصویر، و گرافیک، در چهارچوب های خبری و اطلاع رسانی(در قالب های چندرسانه ای) کنند. بدون تردید این مساله می تواند کمک کند که کار آن ها تا حد زیادی حرفه ای به نظر آید و مخاطبان زیادی را به خود جلب نماید. در این راستا، فهم و درکِ بنیادهای کار با دوربین، کادربندی و نورپردازی مناسب برای روزنامه نگاران هزینه اضافی ندارد اما محصولشان را به شدت حرفه ای نشان خواهد داد. در این راستا، استفاده از برنامه های ویرایشی که به طور خاص بتوانند فایل ویدئویی صوتی را نیز به نحو مناسبی ویرایش کنند و حتی کیفیت آن را تقویت کنند نیز از اهمیت قابل توجهی برخوردار شده است.
*آینده روزنامه نگاری دیجیتال
روزنامه نگاری در قرن آینده چگونه خواهد بود؟ در حالیکه ایجاد تغییر اجتناب ناپذیر خواهد بود، کاملا روشن و واضح است که اینترنت و عصر دیجیتال در شرایط کنونی از قدرت بالایی برخوردارند و بشریت نیز به یافتن راه‌هایی جهت اتصال و تطبیق خود با این تحولات جدید، همزمان با پیشرویِ قرن بیست و یکم ادامه خواهد داد.
کاهش ایجاد شده اخیر در مشاغل مرتبط با حوزه روزنامه نگاری و حملات گوناگون به رسانه های مختلف مخصوصا از جانب سیاستمداران موجب شده تا برخی رسانه ها به طور جدی به این مساله فکر کنند که آیا اساسا روزنامه‌نگاری، آینده ای هم دارد؟ البته که این احتمالا یک نوع واکنشِ بیش از حد(غلو‌آمیز) است. آمریکایی ها حراست از آزادی رسانه ها و مطبوعات را در چهارچوب اصلاحیه اول قانون اساسی خود تضمین کرده اند و افراد زیادی همچون روزنامه نگاران خواستار آن هستند که برای بقای حرفه روزنامه نگاری، صاحبان قدرت را مسوول بدانند و از آن ها مطالبه گری داشته باشند. در نهایت، روزنامه نگاری می تواند به یک حرفه کاملا معتبر نیز تبدیل شود(دقیقا شبیه به حرفه یک وکیل، پزشک، و یا هر فرد دیگری که جهت اجرای فعالیت کاری خود نیاز به اخذ مجوزهای لازم از نهادهای خاص و معتبر دارد).
فارغ از اینکه هر اتفاقی بیفتد، روزنامه نگاران در عصر دیجیتال سعی می کنند تا تلاش های گوناگونی انجام دهند و خود را با واقعیت های عصر دیجیتال هماهنگ سازند. فناوری های جدید، پلتفرم های تازه، و ابزارهای نو، احتمالا در سال های آتی به شدت رشد و پیشرفت خواهند کرد و بهترین روزنامه نگاران، راه هایی را خواهند یافت تا با آن ها کار کنند و یا حتی جایگاهی جدید را برای خود در جهان جدیدِ روزنامه‌نگاری ایجاد کنند. بر اساس ارزیابی‌های "انیسیتو پویِنتر"، روزنامه نگاری در 10 الی 20 سال آینده شدیدا به کنجکاوی و دقت در این زمینه نیاز خواهد داشت. اگرچه که مهارت نوشتاری، و توانایی تشخیص واقعیات به عنوان روزنامه نگارِ امروزی، تا حد زیادی به استفاده از فیلم ها، عکس ها، و مهارت های تدوین و ویرایشی و همچنین توانایی روزنامه نگاران جهت ساخت برَند مخصوص به خود وابسته است. اگرچه افراد برجسته در حوزه روزنامه نگاری شاید بتوانند خود را به یک حوزه تخصصی بچسبانند، دیگر روزنامه نگاران باید به بررسی و اکتشاف در حوزه های جدید بپردازند و با چالش های جدیدی رو به رو شوند.
*روزنامه نگاری در عصر دیجیتال: یک تکاملِ دائمی
حوزه روزنامه نگاری از زمان پیدایش خود در دوره قبل از انقلاب صنعتی تا شرایط کنونی که شاهد حضور شهروند_خبرنگاران و و دیجیتالی شدن روزنامه نگاری هستیم، دچار تحولات مختلفی شده است. روزنامه نگاران و دانشجویانِ روزنامه نگاری در قرن بیست و یکم باید برای هماهنگ و سازگار کردنِ خود با پلتفرم ها و فناوری‌های جدید آماده باشند و در عین حال خود را با روند آگاهی و ترجیحات مردم نیز هماهنگ کنند تا بتوانند به نحو موثری وظایف خود را به عنوان روزنامه نگار، عملیاتی و اجرا کنند. در حالیکه امکان دارد روزنامه نگاران با آینده‌ای نه چندان روشن و البته مبهم رو به رو باشند، راه هایی خلاقانه برای افراد کارآفرین که از فناوری و انسانیت درک معقولی دارند و در عین حال می توانند روایتی قانع کننده و جذاب داشته باشند، همواره وجود خواهند داشت. در این میان مهم نیست که این افراد خود را چه می نامند. آنچه مهم است این نکته می باشد که اساسا کاری که آن‌ها می کنند، حرفه روزنامه نگاری است.
*لینک:
https://online.maryville.edu/blog/digital-journalism/