به گزارش الف، در تاریخ 24 سپتامبر سال جاری ( 2مهر ) بود که رسانه‌ها خبر از برگزاری کنفرانسی موسوم به «صلح و استرداد» در شهر اربیل در اقلیم کردستان عراق خبر دادند؛ کنفرانسی که با هدف تشویق به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی برگزار شده بود.
یک نهاد آمریکایی موسوم به « مرکز ارتباطات صلح» به ریاست فردی به نام «جوزف براودی» سازوکار اجرایی این کنفرانس را بر عهده داشت و طبق اطلاعات موجود حدود ۳۰۰ شخصیت عراقی از ۶ استان شامل بغداد، موصل، صلاح الدین، الانبار، دیاله و بابل در آن مشارکت کردند.
این نشست با استقبال آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها و نیز ابراز رضایت فراوان «یائیر لاپید» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی مواجه شد و رژیم‌های سازشکار عربی نیز در کنار واشنگتن و تل‌آویو تلاش کردند از کنفرانس عادی‌سازی اربیل در قالب یک «شانتاژ تبلیغاتی» برای تحریک اعراب به سازش با اسرائیل استفاده کنند.
از جمله طرف‌هایی عربی که ردپای آنها به وضوح در برگزاری این نشست دیده می‌شود، امارات متحده عربی است. به عنوان مثال جوزف براودی که رئیس مرکز سازماندهی نشست اربیل بود مشاور مرکز مطالعاتی «المسبار» است که موسس آن «ترکی الدخیل» سفیر کنونی عربستان سعودی در ابوظبی می‌باشد. «هیفی بوظو» روزنامه‌نگار و مجری تلویزیون آمریکایی-سوریه‌ای یکی از اعضای سازمان مذکور است که همواره اعراب را به عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی تحریک می‌کند و از حامیان اصلی سیاست‌های امارات است.
اما علی رغم تلاش فراوانی که طرف‌های پشت پرده کنفرانس اربیل برای به نتیجه رساندن این نشست به کار بستند، ملت و دولت و همه گروه‌های عراقی بلافاصله واکنش نشان داده و این اقدام طرفداران سازش با اشغالگران را خیانت بزرگی علیه امت اسلامی و تمدن و ارزش‌های عراق دانستند. «برهم صالح» رئیس جمهور و «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق از جمله طرف‌های بارز عراقی بودند که این کنفرانس را به شدت محکوم کردند.
از جمله اقدامات عملی دولت عراق در محکومیت این خیانت اقلیم کردستان، باید به تشکیل یک کمیته حقیقت یاب برای یافتن اسامی همه افراد مشارکت‌کننده در این کنفرانس و نیز برکناری کارمندان دولتی و افراد وابسته به احزاب عراقی که در نشست مذکور حاضر شدند، اشاره کنیم.
حتی دستگاه قضایی عراق در صدور حکم بازداشت این افراد به ماده 201 قانون مجازات این کشور در خصوص حکم اعدام برای مروجان عادی‌سازی با اسرائیل اشاره کرده است.
اما چرا رژیم صهیونیستی در تلاش برای عادی‌سازی با کشوری مانند عراق است و چرا اقلیم کردستان به عنوان دروازه ورود صهیونیست‌ها به این کشور انتخاب شده است؟ در حقیقت، کشورهایی مانند لبنان و به ویژه عراق به دلیل موقعیت راهبردی و ایدئولوژیکی خود همواره کانون توجه آمریکا و اسرائیل بوده‌اند. درست است که سازش با کشورهای عربی همچون امارات و بحرین می‌تواند دستاورد خوبی برای اشغالگران صهیونیست به شمار برود اما در هر صورت این کشورها از سرسپردگان آمریکا هستند و مواضع آنها ضد ایران و محور مقاومت از ابتدا نیز وجود داشت.
اما واشنگتن و تل‌آویو معتقدند نفوذ به کشورهایی که مقاومت در آنها حضور دارد می‌تواند فرصت مناسب‌تری جهت مقابله با محور مقاومت باشد.
اما اقلیم کردستان عراق که با مواضع آمریکایی خود معروف شده اصلی‌ترین کانال ارتباطی عراق با ایالات متحده و رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود؛ به ویژه اینکه تل‌آویو همواره بر حفظ روابط استراتژیک با اقلیم کردستان برای تحت فشار قرار دادن ایران و ترکیه تاکید کرده است. در همین راستا در سال 2017 رژیم صهیونیستی به عنوان تنها طرف منطقه‌ای علنا از همه پرسی جدایی طلبانه کردستان که منجر به تجزیه عراق می‌شد حمایت کرد.
علاوه بر آن برخی اخبار حاکی از مناسبات اقتصادی اقلیم کردستان با صهیونیست‌ها و فروش نفت با قیمت پایین به این رژیم است.
اما با وجود اینکه دولت اقلیم کردستان در رابطه با برگزاری نشست اربیل اعلام بی‌خبری کرده، روشن است که چنین اقدامی بدون هماهنگی با دولت محلی قابل اجرا نیست و می‌توان گفت اقلیم کردستان چند هدف را از برگزاری نشست مذکور دنبال می‌کند.
هدف اول اقلیم کردستان از این اقدام اعلام استقلال از دولت مرکزی عراق بوده و قصد دارد بگوید که سیاست‌های آن با دولت بغداد کاملا متفاوت است که در راستای همان تلاش‌های جدایی‌طلبانه کردها صورت می‌گیرد.
در وهله دوم با توجه به اقداماتی که برای اخراج نظامیان آمریکا از عراق انجام شده، اقلیم کردستان عراق نگران خلاء آمریکایی‌ها در این کشور است و از خلال کنفرانس اربیل قصد دارد سرسپردگی خود را به غرب و ایالات متحده ثابت کند و به آنها نشان دهد که همچنان رویکردهای تجزیه‌طلبانه در عراق را دنبال می‌کند.