به گزارش الف، بعد از فشار مردم و گروه‌ها و نمایندگان پارلمان عراق بر دولت برای اجرای مصوبه پارلمان در اخراج نظامیان آمریکایی از خاک عراق و تاکید بر در اولویت قرار دادن این موضوع در مذاکرات راهبردی بغداد و واشنگتن، «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق در جریان سفر خود به ایالات متحده توافقی را در این خصوص با دولت آمریکا امضا کرد.
مصطفی الکاظمی که از زمان انتصاب به نخست‌وزیری عراق مواضع نرمی در قبال ایالات متحده اتخاذ کرده و هرگز واکنش قاطعی به تجاوزات این کشور علیه حاکمیت عراق نشان نداده است تحت فشار برخی مقامات و نیز کل ملت عراق به مردم این کشور وعده داد که زمینه خروج نظامیان آمریکا را در مذاکرات خود با «جو بایدن» رئیس‌جمهوری ایالات متحده فراهم کند.
در همین چارچوب بعد از گفتگوهای راهبردی که میان الکاظمی با دولت بایدن در واشنگتن انجام شد دو طرف با صدور بیانیه مشترکی اعلام کردند که طبق توافق صورت گرفته میان واشنگتن و بغداد آمریکایی‌ها تا پایان 2021 به حضور نظامی خود در خاک عراق پایان می‌دهند و بعد از آن حضور نیروهای ایالات متحده در عراق منحصر به ماموریت مستشاری و حمایتی و اطلاعاتی خواهد بود.
اما این توافقنامه را نمی‌توان به معنای اجرای مصوبه پارلمان عراق دانست؛ چرا که در این مصوبه بر اخراج نیروهای آمریکایی تاکید شده و نه تغییر ماموریت آنها.
گروه های مقاومت عراق نیز ضمن واکنش تند به توافق مذکور تاکید کردند که اعتمادی به وعده‌های آمریکا ندارند و خواهان خروج همه نیروهای آن از خاک عراق هستند.
اما کارشناسان معتقدند که توافق اخیری که دولت الکاظمی با بایدن درباره حضور آمریکایی‌ها در عراق امضا کرده، فریبکاری جدید واشنگتن برای تداوم حضور خود در عراق محسوب می‌شود و قصد دارد با این توافق نمایشی از شدت فشار عراقی‌ها برای اخراج نیروهای رزمی آمریکا بکاهد که اگر اینگونه نبود دلیلی برای ادامه حضور نظامیان ایالات متحده در قالب تغییر ماموریت وجود نداشت.
سابقه خلف وعده واشنگتن درباره حضور نظامی در عراق همچنین به سال 2008 برمی‌گردد؛ جایی که آمریکا در توافق نامه امنیتی خود با دولت وقت عراق شرایط خروج کامل نظامیانش از خاک این کشور را مطرح کرده بود اما دیدیم که بعد از سال 2014 و با حمله گروه تروریستی داعش به عراق، واشنگتن دستاویز جدیدی برای تدوام و افزایش حضور نظامی در عراق پیدا کرده و به این سادگی حاضر به عقب‌نشینی نیست.
بنابراین بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که توافق برای تبدیل شدن حضور نظامی آمریکا در عراق به حضور مستشاری یک تلاش جدید برای دور زدن مصوبه پارلمان عراق در اخراج نظامیان بیگانه است تا نیروهای آمریکایی با امنیت بیشتر در خاک عراق بمانند.
اما چرا واشنگتن تا این حد بر ادامه حضور نیروهای خود در عراق اصرار دارد؟
-علت اول این موضوع به موقعیت استراتژیک عراق در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی برمی‌گردد. عراق دارای ذخایر مهم نفتی است که اهمیت بالایی برای شرکت‌های آمریکایی دارد و درصورتی که عراق از زیر سلطه واشنگتن خارج شود، ثروت نفتی آن منبع مهمی برای استقلال این کشور محسوب می‌شود که از یک سو تهدید برای نفوذ آمریکا در منطقه و از سوی دیگر موجودیت رژیم صهیونیستی خواهد بود. بنابراین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در عراق پوششی برایتسلط بر منابع نفتی این کشور است.
-حفظ نیروهای آمریکا در عراق به تداوم اشغالگری ایالات متحده در شرق سوریه کمک می‌کند و در نتیجه آمریکایی‌ها راحت تر می‌توانند از گروه‌های تروریستی برای نفوذ به عراق و سوریه و افغانستان حمایت کنند که متعاقب آن واشنگتن توجیه لازم برای حضور در این کشورها را خواهد داشت.
-جلوگیری از گسترش همکاری اقتصادی میان تهران و بغداد و دمشق و قطع راه‌های تماس زمینی میان 3 کشور و انجام معاملات تجاری در زمینه سوخت یکی دیگر از عوامل اصرار واشنگتن برای تدوام حضور نیروهای خود در عراق است.
-ادامه طرح‌های خرابکارانه از طریق هرج و مرج امنیتی در عراق و نیز محافظت از موجودیت رژیم صهیونیستی بستگی زیادی به حضور نیروهای آمریکا در خاک عراق دارد.
اما آیا این پروژه‌های آمریکا با موفقیت اجرا خواهد شد؟
همانطور که عراقی‌ها به ویژه گروه‌های مقاومت همواره به مقابله با حضور نظامی واشنگتن در خاک کشورشان پرداخته‌اند این بار نیز فریب نمایش آمریکا در حضور مستشاری نیروهایش در عراق را نمی‌خورند و همانطور که افرادی چون «نصر الشمری» معاون دبیرکل جنبش مقاومت اسلامی «نجباء» اعلام کرده‌اند سازوکار فشار برای اخراج نیروهای آمریکایی در هر قالبی همچنان ادامه دارد.