علیرغم یکسال سخت و تجربه اندوزی، و علیرغم هشدارهای وزارت بهداشت، چنانکه قابل پیش بینی بود همه مراکز استانها و کلانشهرهای کشور به رنگ قرمز درآمده و آمار تلفات کرونا افزایش نگران کننده ای یافته است.
در چنین شرایطی رییس جمهور می گوید چرا به مدیریت دولت انتقاد می کنید و از موفقیت های این دولت فیلم نمی سازید!؟
مدیریت مرغ و گوشت و مواد غذایی و بنزین و همه و همه را کنار بگذارید و همین مورد کرونا را در نظر بگیرید. هیچکس منکر پیچیدگی مدیریت این ویروس نیست: مساله اشتغال روزمزدها و تعارضش با تعطیلی و قرنطینه سخت و شرایط تحریم و شاید ده ها عذر موجه دیگر.
هیچکس منکر این نیست که بهترین نظام های بهداشتی و درمانی و قوی ترین اقتصادهای دنیا هم در برابر این ویروس زانو زده اند. اما همه ما این را هم خوب می دانیم که با همه این پیچیدگی ها و دشواری ها و آزمون و خطاها در مبارزه با این ویروس آنچه باید در مدیریت این بحران دیده شود ( فارغ از دستیابی به موفقیت کامل) عقلانیت و تدبیر و هماهنگی است که متاسفانه از همان ابتدای ورود این ویروس به کشور هیچکدام چنانکه باید از دولت محترم دیده نشده. از جدی نگرفتن این ابتلا که البته فقط به دولت بر نمی گشت و مجموعه حکمرانی را شامل می شد تا اعمال محدودیت های ضعیف و دیرهنگام و بی اثر و معیارهای دوگانه و اختلاف نظرهای غیرکارشناسی جملگی شاهد این ادعا هستند.
متاسفانه این رویه در حالی ادامه یافته که مسوولان وزارت بهداشت طی ماه های گذشته همواره نسبت به شیوع نسخه انگلیسی این ویروس که قدرت سرایت چند برابری نیز دارد هشدار داده اند.
آیا دولت نمی توانست در ایام نوروز که عملا اغلب مشاغل و فعالیت های اقتصادی به صورت کامل یا نیمه، تعطیل هستند استفاده کند و با اعمال محدودیت های سخت در رفت و آمد مانع سفر شود؟ مگر در حال حاضر مجبور به این کار نشده است؟! چرا بهترین فرصت لازم برای این اعمال محدودیت را که در نوروز بود از دست داد و اشتباه نوروز ۹۹ را دوباره تکرار کرد؟
این در حالی است که بنا بر اظهار نظر مسوولان وزارت بهداشت که قاعدتا همه باید تابع نظر کارشناسی آنها باشند، در ستاد ملی مبارزه با کرونا به پیشنهادات آنها بی توجهی و هشدار هایشان نادیده گرفته می شود.
با کمال تاسف باید گفت به نظر می رسد بی اعتنایی دولت در این زمینه، شایبه برخی گمانه ها را - درست یا غلط- در افکار عمومی تقویت کرده است که گویی دولت با رها کردن نقش خود در مدیریت این بحران عملا خواسته است بار مبارزه با این ویروس را به گردن مردم و ( البته کادر مظلوم درمان) بیندازد و خود را خلاص کند!
سخن گفتن از راحتی مردم و سختگیری نکردن در این زمینه ها مصداق بارزی از همان پوپولیسمی است که دولت دایما به صورت یک اتهام به مخالفانش نثار می کند. «مردم» فقط آن ۱۵ هزار نفری نیستند که با علم به ابتلایشان به کرونا در نوروز به سفر رفته اند. کسانی که دو سال است نوروز به سفر نمی روند و خواستار رعایت سختگیری بیشتر در این زمینه هستند نیز در زمره «مردم» به شمار می آیند. فراموش نکنیم که نزدیک به نیمی از خانوارهای ایرانی خودرو شخصی ندارند و بسیاری نیز اساسا استطاعت سفر ندارند که متاسفانه دولت در این زمینه نیز جانب آنها را نگه نداشته است.
شل کن سفت کن دولت در مدیریت کرونا عملا هزینه های بسیار بیشتری را نسبت به اعمال محدودیت های سختگیرانه تر بر دوش نظام اقتصادی و نظام سلامت کشور تحمیل می کند و عجیب است که دولت این رویه را هنوز کنار نگذاشته است.