به گزارش الف "رابرت اینلاکش" در تحلیلی در وب سایت راشا تودی می نویسد اگر دولت آمریکا واقعا نگران گسترس تسلیحات اتمی است، پس چرا در پیوستن به برجام تعلل می کند؟ 

<< آمریکا درباره خطرات ناشی از احتمال دست یابی ایران به سلاح های هسته ای، همچنان هراس افکنی می کند. با این وجود، برای بازگشت به برجام عجله ای ندارد. این مساله نشان می دهد نگرانی واقعی در قبال ایران، منشاء کاملا متفاوتی دارد. 

تهران بارها اعلام آمادگی کرده است اگر آمریکا تحریم های اقتصادی اعمال شده در دولت ترامپ را لغو کند، آماده است به برجام بازگشته و به تعهداتش عمل کند. اما دست دست کردن های "جو بایدن" رئیس جمهور آمریکا در این خصوص، به یک بن بست دیپلماتیک و ازسرگیری لفاظی های خصومت آمیز منجر شده است. 

توافق هسته ای ایران که در دوران اوباما امضا شده بود، از منظر غربی طراحی شد و هدف آن جلوگیری از دست یابی ایران به سلاح هسته ای بوده است. اما اکنون از سخنان هشدارآمیز "آنتونی بلینکن" وزیر خارجه آمریکا و "آویو کوچاوی" ژنرال اسرائیلی چنین پیش بینی می شود که ایران قادر است در مدت چند هفته تا چند ماه، به توانایی تولید سلاح های اتمی دست یابد. سوال این است، اگر نگرانی واقعی، از دست یابیِ سریعِ ایران به سلاح اتمی و احتمال استفاده از آن ناشی می شود، چرا آمریکا برای بازگشت به برجام تلاش نمی کند؟ 

این احتمال وجود دارد که دولت آمریکا نگران ایرانِ مسلح به سلاح های اتمی باشد، اما این احتمال کمتر است که جلوگیری از دست یابی ایران به سلاح های اتمی، مهم ترین دلیل تردید آمریکا برای پیوستن به برجام باشد. به نظر می رسد دو هدف مهم ترِ آمریکا، اسرائیل و متحدان غربی شان است که در حال تعیین موضع دیپلماتیک واشنگتن هستند، همان دو مساله ای که اولویت دولت قبلی آمریکا نیز بود. آمریکا به دنبال آن است با ورود مجدد به برجام و یا پیش از آن، درباره شروط دو مساله اصلی مورد نظر خود یعنی توانایی تسلیحاتی و متحدان منطقه ای ایران، "دوباره مذاکره کند."   

بزرگ ترین سلاح های ایران، هسته ای نیستند

آمریکا و اسرائیل مایل نیستند که جمهوری اسلامی سلاح های هسته ای داشته باشد، اما این نیز مشخص است که لفاظی ها برسر مساله ای بسیار فراتر از ایران با این سلاح ها است.  

حتی اگر ایران برنامه تولید سلاح اتمی داشته باشد، که البته هیچ مدرکی برای اثبات آن وجود ندارد، و حتی اگر قرار باشد که چنین سلاحی را به دست آورد، بعید است از آن علیه هدفی نظیر اسرائیل استفاده کند. نخست آن که آیت الله سید علی خامنه ای رهبر ایران تصریح کرده است سلاح های هسته ای حرام و ضد تعالیم اسلام است. ایران نیز تاکید کرده است هرگز قصد ندارد بمب اتمی به دست آورد. 

حتی می توان چنین تصور کرد که ایران در خصوص مقاصدش برای دسترسی به بمب دروغ می گوید، اما اصلا منطقی نیست که تصور کنیم آنها از این بمب علیه اسرائیل-فلسطین استفاده خواهند کرد. چنین حمله ای در نزدیکی مسجدالاقصی صورت خواهد گرفت، یعنی سومین مکان مقدس در اسلام، و این حمله علاوه بر اسرائیلی ها، بسیاری از مردم فلسطین را نیز نابود خواهد کرد و این چیزی نیست که جمهوری اسلامی بپذیرد. 

علاوه بر آن، اگر ایران قصد داشته باشد نسل کشی کند و منتظر بهانه ای برای نابودی اسرائیل باشد، توانایی های کنونی اش چنین فرصتی را به آن می دهد. به دنبال ترور محسن فخری زاده، دانشمند ارشد هسته ای که تهران، اسرائیل را عامل آن معرفی کرده بود، جمهوری اسلامی این فرصت را داشت تا با انبوهی از موشک های بالستیک اسرائیل را هدف قرار دهد، اما این کار را نکرد و در عوض با ازسرگیری غنی سازی اورانیوم، به آن پاسخ داد. 

 دولت های آمریکا و اسرائیل این مساله را درک می کنند که ایران اقدام تجاوزکارانه غیرمنطقی انجام نخواهد داد. نمونه ای دیگر از این رفتار، واکنش ایران به ترور ژنرال قاسم سلیمانی به دست آمریکا بود، واکنشی که نمایش حساب شده قدرت محسوب می شد و به تشدید بحران منجر نشد. 

اما سیاست خارجی ایران و حمایت هایش از کشورهایی نظیر سوریه، لبنان و یمن از نظر آمریکا و اسرائیل، تهدید استراتژیک محسوب می شود. مشکل دیگر، قابلیت های تسلیحاتی غیرهسته ای جمهوری اسلامی است. ایران توانسته است فناوری پیچیده تسلیحات رزمی خود را که آزمایش شده است نیز توسعه دهد. ایران ثابت کرده است که با این قابلیت می تواند بزرگ ترین پایگاه آمریکا را در عراق هدف قرار دهد و نیز قادر است با موفقیت به اهدافی در خلیج فارس حمله کند. 

زرادخانه هسته ای اسرائیل و ریاکاری آمریکا 

اسرائیل دائما تهدید می کند به تمام دشمنان منطقه ای خود حمله خواهد کرد و گفته می شود اسرائیل بین 80 تا 300 کلاهک اتمی دراختیار دارد. اسرائیل همچنین از امضای پیمان منع تولید و تکثیر تسلیحات اتمی خودداری می کند و علنا اعلام نخواهد کرد که آیا سلاح های اتمی در اختیار دارد یا خیر. آمریکا که متحد اصلی اسرائیل است، حتی از زیرسوال بردن اسرائیل به خاطر داشتن یا نداشتن برنامه تسلیحات اتمی، خودداری کرده است. علاوه بر آن، آمریکا تنها کشور روی زمین است که از بمب اتمی علیه دشمن خود استفاده کرده است. 

بر اساس تصاویر ماهواره ای که "هیات بین المللی مواد شکافت پذیر" (IPFM) دریافت کرده و به تازگی منتشر شده است، اسرائیل در سال های اخیر با سرعتی چشمگیر در حال گسترش سایت هسته ای خود در دیمونا بوده است. این مساله انتقاد از اسرائیل را برانگیخته است، زیرا بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به خاطر آن چه که برنامه مخفی تسلیحات اتمی ایران می نامد، همچنان از تهران انتقاد می کند. نتانیاهو در 25 سال گذشته مدعی شده است که ایران به زودی بمب اتمی به دست خواهد آورد و در هر مورد، پیش بینی هایش اشتباه بوده است. 

تاکنون هیچ مدرکی برای برنامه تسلیحات اتمی ایران ارائه نشده است، اما در سال 1986 "مُردخای وانونو" دانشمند اتمی اسرائیل چنین مدارکی را درباره ی اسرائیل علنی کرده بود. وانونو پس از آن که به دست عوامل موساد (سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی) در ایتالیا ربوده شد،  18 سال در زندان به سر برد. 

محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در پاسخ به آنچه ریاکاری آمریکا می نامد، در توییتی نوشت: "اسرائیل در حال توسعه دیمونا است، تنها کارخانه تولید بمب اتمی در منطقه. رئیس جمهور آمریکا، آژانس بین المللی انرژی اتمی، بوریس جانسون، امانوئول ماکرون، آنگلا مرکل شدیدا نگران هستند؟ نگرانند؟ کمی نگرانند؟ اصلا برایشان مهم است تا نظر بدهند؟ به گمانم این گونه است." 

اگر آمریکا واقعا نگران تسلیحات اتمی در منطقه باشد، نقطه آغاز برای نگرانی قطعا باید اسرائیل باشد. دولت بایدن بیشتر علاقمند است تا از قدرت ایران بکاهد و مانع از توانمندی آن در تولید سلاح های گسترده تری بشود که هم اکنون در اختیار دارد. 

در حال حاضر آمریکا از ایران می خواهد تا به تعهدات برجامی خود بازگردد تا آمریکا نیز تحریم های دوران ترامپ را لغو کند. در حالی که ایران می گوید تا زمانی که تحریم های آمریکا لغو نشده باشد، به برجام عمل نخواهد کرد. 

بن بست سیاسی که هم اکنون شاهدیم، نشان می دهد که دولت بایدن مایل نیست برای تحرک سیاسی رو به جلو اقدامی سریع انجام دهد؛ و در عوض به دنبال آن است تا هدایت نوعی سیاست خارجی را با ماهیت تجاوزکارانه در عرصه جهانی برعهده گیرد.>>