به گزارش الف، مدت زمان زیادی است که جهان با پدیده پاندمی(شیوع جهانی) ویروس کرونا رو به رو شده است. پاندمی کرونا در اواخر سال2019 آغاز شده و تاثیرات گسترده ای را در حوزه های بهداشت و سلامت، سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی، در جوامع مختلف از خود برجا گذاشته است. به نحوری که بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که بازگشت جهان به عصر پیش از شیوع ویروس کرونا، تا حد زیادی "غیرممکن" است. امری که تاثیرات عمیقی را بر جامعه بشری از خود برجا گذاشته و آنگونه که "مجله تایم" به تازگی اعلام کرده، سال 2020 تحت تاثیر پاندمی ویروس کرونا، به بدترین سال در تاریخ بشریت تبدیل شده است.
در این راستا، از همان آغازین روزهای شیوع ویروس کرونا، دستیابی به واکسنی موثر جهت درمان آن، به یک دغدغه جهانی تبدیل شد و بسیاری از شرکت های مطرح دارویی جهان، در این زمینه فعالانه وارد میدان شدند. از همان ابتدا، بسیاری از شرکت های دارویی و نهادهای بهداشت و سلامت در کشورهای مختلف دنیا بر این مساله تاکید داشتند که با توجه به جدید بودنِ ویروس کرونا و در عین حال ناشناخته بودنِ ساختار آن، بایستی جوانب مختلفی را زمینه تولید واکسن این ویروس در نظر گرفت. به طور خاص، آنچه که مهم است، انجام دادنِ دقیق و درست آزمایش های بالینیِ مرتبط با واکسن‌های تولید شده جهت درمان ویروس کرونا است که اگر پروتکل های لازم در این زمینه رعایت نشوند، می تواند پس از تزریق گسترده به میلیون ها نفر در اقصی نقاط جهان، عوارض جانبی خطرناکی را از خود نشان دهد که این مساله حتی می تواند حیات جمعی بشر را هم تهدید کند.
جدای از حساسیت ها در مورد ضروتِ انجام احتیاط های لازم در مورد واکسن های ویروس کرونا، بسیاری از کشورهای قدرتمند جهان، مساله تولید واکسن کرونا را به یک موضوع سیاسی و معیاری برای اثبات برتری خود بر رقبایشان در عرصه بین المللی تبدیل کرده اند. به عنوان مثال، روسیه نخستین کشوری بود که از تولید واکسن ویروس کرونا خبر داد. در ادامه چین و کشورهای اروپایی و آمریکا نیز از تولید واکسن های خاص خود سخن گفتند و ادعاهای گوناگونی را در مورد دقیق بودن واکسن های تولیدیشان ارائه کردند. امری که باز هم از پررنگ بودنِ رقابت های سیاسی میان دولت ها در بحبوحه وقوع یک تهدید گسترده بر علیه بهداشت و سلامت جهانی، حکایت داشت.
در این میان، آنچه عجیب تر از همه به نظر آمد این نکته بود که حتی زمانی که شرکت های مطرح دارویی غربی، خبر از تولید واکسن های معتبر دادند، برخی اخبار موثق، از پیش خرید شدنِ بخش اعظمی از واکسن های تولیدی، از سوی کشورهای قدرتمندی نظیر آمریکا حکایت داشتند و انگار دولت های قدرتمند غربی، با در اولویت قرار دادن خود و استفاده از ظرفیت های اقتصادیشان، دیگر ملل جهان را فراموش کرده و در بحبوحه یک بحران جهانی، نه جامعه انسانی بکه جوامع خود را در اولویت قرار دادند. مساله ای که به طور خاص، "جایایتی گایاش" دبیر اجرایی اتحادیه توسعه اقتصادی بین‌المللی در مقاله ای با عنوانِ "آیا واکسن کرونا، خاطرات آپارتاید را زنده می کند؟" به آن اشاره کرده و عمیقا از دولت ها و کشورهای غربی به دلیل این رویکرد مخربشان(در توزیع عادلانه واکسن کرونا)، انتقاد کرده است.
*مقاله "جایاتی گایاش" در مورد رویکرد آپارتاید گونه کشورهای غربی در زمینه توزیع جهانی واکسن ویروس کرونا در پایگاه‌خبری "پراجکت سیندیکیت"
------------------
با این همه، همزمان با انجام واکسیناسیون کرونا در برخی کشورهای اروپایی و آزمایش انسانیِ واکسن ویروس کرونا(از سوی شرکت هایی دارویی نظیر بایون تک، فایزر و مدرنا)، مساله ایمنی واکسن های تولیدی کرونا، به یک دغدغه اساسی تبدیل شده است. مساله ای که به طور ویژه، رسانه های بین المللی(غربی) به آن پرداخته و سعی داشته اند نوعی اعتمادزایی را نسبت به واکسن های غربی ویروس کرونا را ایجاد کنند. بی اعتمادی ها به واکسن های غربی ویروس کرونا مخصوصا با توجه به مرگ یکی از پرسنل بهداشت و درمان در پرتغال که بدون هیچگونه سابقه بیماری، واکسن کرونا را تزریق و فوت شده بود و یا وقوع موارد مشابه در آمریکا و انگلیس، بیش از پیش تقویت شده است.
*مقاله منتشر شده در وب سایت دانشکده پزشکی "جان هاپکینز آمریکا" با هدف ایجاد اعتماد جهانی به واکسن های آمریکایی ویروس کرونا
-----------------------
در این میان، عده ای از ناظران و تحلیلگران با اشاره به سابقه مخرب کشورهای غربی در انجام واکسیناسیون های آزمایشی در کشورهای مختلف جهان(و حتی در خاک خودشان)، به این مساله اشاره می کنند که بایستی با این مساله، محتاطانه و البته آگاهانه رفتار کرد و به نوعی با اتخاذ تصمیمات غلط و شتاب زده، به آزمایشگاه انسانیِ شرکت های دارویی غربی تبدیل نشد. در این راستا، به تازگی رهبر معظم انقلاب اسلامی "حضرت آیت الله خامنه ای" نیز در موضع گیری ورود واکسن های انگلیسی و آمریکایی را به کشور ممنوع اعلام کرده و دلیل آن را هم ناکارآمدی خودِ این کشورها در مدیریت بحران شیوع ویروس کرونا در کشورهایشان و نیت احتمالی آن ها در تبدیل کردن دیگر جوامع به نمونه های آزمایشی برای واکسن های تولیدی خودشان، عنوان کردند. در این راستا، با رجوع به تاریخ می توان به مواردی از اقدامات فاجعه بار کشورها و شرکت های دارویی غربی در انجام واکسیناسیون های خطرناک و کشنده در دیگر کشورها، اشاره کرد.
1: فاجعه پزشکی آمریکایی در گواتمالا
در فاصله سال های 1946 تا 1948، یک گروه پزشکی آمریکایی به سرپرستی دکتر "جان چارلز کاتلر"، جهت آزمایش کارایی پنی سیلین جهت مقابله با بیماری مقاربتی سیفلیس، بدون اینکه به مردم این کشور اطلاع دهند، اقدام به آلوده‌کردنِ گروهی از مردم این کشور و سپس آزمایش روش های درمانی روی آن ها کردند. این مساله در تاریخ به یک مایه شرمساری عمیق برای دولت آمریکا تبدیل شده است. اینکه آمریکایی ها، مردمِ سالم در یک کشور را به یک بیماری مبتلا کردند و سپس آن ها را تبدیل به نمونه های آزمایشگاهی کرده و حتی تعدادی از مبتلایان را به حال خود رها کردند، اوج بی‌مسوولیتی و دیدگاه ابزاری به جامعه بشری است که در نوع خود، عمیقا محکوم است.
در این راستا، با گذشت بیش از 62 سال از وقوع فاجعه مذکور در گواتمالا، دولت آمریکا به ریاست جمهوری باراک اوباما، بابت وقوع این اتفاق از مردم گواتمالا عذرخواهی کرد اما تا همین لحظه، واشنگتن هیچ اقدامی برای جبران خسارت ها به ملت گواتمالا انجام نداده است.
2: توسعه سرطان در پورتوریکو
یکی دیگر از فاجعه آفرینی های آمریکایی ها در زمینه مسائل پزشکی و دارویی در دیگر کشورهای جهان، تحقیقات مرگبار یک پزشک آمریکایی به نام "کرنلوس رودز" در مورد بیماری سرطان بود. وی در اوایل دهه 1930 میلادی، با دریافت بودجه ای از "موسسه راکفلر آمریکا"، مامور شد تا راه حلی برای درمان بیماری سرطان بیابد. وی جامعه انسانی آزمایشگاهی خود در این زمینه را در کشور پورتوریکو تعریف کرد. در این راستا، وی ده ها انسان را به سرطان مبتلا کرد و اقدام به انجام تحقیقات گسترده بر روی آن ها کرد. شواهد و قرائن حاکی از این هستند که اقدامات دکتر رودز، ده ها کشته از خود برجا گذاشته و دولت آمریکا در این زمینه، در نهایت بی مسوولیتی و فارغ از هرگونه پاسخگویی، عمل کرده است.
3: ورود ایدز به ایران از طریق خون های آلوده فرانسوی
در سال های دهه 1980 میلادی، یک انیسیتو فرانسوی به نام "مریو"، فاکتورهای انعقادی خود را که مخصوص استفاده توسط بیماران هموفیلی است، جدای از استفاده در خاک خودِ فرانسه، به 10 کشور دیگر نظیر ایران، آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق و یونان نیز صادر کرد. متاسفانه این فاکتورهای انعقادی، همگی به ویروس HIV مبتلا بودند و به محض تزریق به بیماران هموفیلی در کشورمان، موجب ابتلای آن ها به این ویروس شدند. بر اساس ارزیابی های انجام شده، قصور جدی دولت فرانسه در غربالگری خون های اهدایی به مراکز پزشکی و دارویی این کشور موجب بروز این فاجعه شده است. بدتر از همه اینکه دولت فرانسه تاکنون در این باره نه از دولت و ملت ایران عذرخواهی کرده و نه حاضر به پرداخت غرامت در این رابطه شده است.
4: شیوع تب دنگی در افغانستان و پاکستان
در سال های 2009 و 2010 میلادی، یک شرکت بیوتکنولوژی انگلیسی به نام "اوکسیتک" و همچنین برخی نهادهای دولتی آمریکایی، برای به اصطلاح مقابله با ویروس تب دنگی، پشه هایی که مهندسی ژنتیک شده بودند را در کشورهایی پاکستان و افغانستان رها کردند که در نتیجه آن، هزاران نفر از مردم این دو کشور، بدون هرگونه اطلاعی، به این ویروس مبتلا شده و جان خود را از دست دادند. اغلب افرادی که بر اثر ابتلا به تب دنگی جان خود را از دست دادند، کودکان و افراد سالخورده بودند.
5: شیوع عامدانه سیفلیس در میان سیاه پوستان محروم و فقیر آمریکایی
در پاییز سال 1932، اعلامیه‌هایی در شهر "تاسکیگی" ایالت آلاباما آمریکا پخش شد که به شهروندان رنگین‌پوست وعده می‌داد می‌توانند برای پاک کردن بدنشان از خون ناسالم از درمان‌های ویژه‌ای برخوردار شوند. در آن اعلامیه‌ها با خطوط درشت نوشته شده بود: "آزمایش خون رایگان؛ درمان رایگان توسط پزشکان دولت و اداره بهداشت. ممکن است شما احساس سلامت و تندرستی کنید اما در بدنتان خون ناسالم وجود داشته باشد. با تمام اعضای خانواده به ما مراجعه کنید". با این همه، حقیقت اصلی ماجرا این بوده که این انسان ها، قرار بود به عنوان نمونه های آزمایشگاهی بیماری سیفلیس، مورد مطالعه و آزمایش قرار گیرند. افرادی که در جریان این آزمایش ها هدف قرار گرفتند، جز ضعیف ترین و محروم ترین اقشار در جامعه آمریکا بودند. بعدها اخبار مختلفی دال بر این مساله منتشر شد که ظاهرا دولت آمریکا در راستای اهداف تحقیقاتی خود، برای مدت بعضا تا 40 سال، افراد را از مشکل بیماریشان بی اطلاع نگه داشته و در مورادی، عملا زمینه مرگ آن ها را فراهم کرده است. این آزمایش های دولت آمریکا در شهر تاسکیگی ایالت آلاباما، بعدها به "آزمایش های تاسکیگی" مشهور شدند و در نوع خود به جلوه ای از بی رحمی و بی اخلاقی دولت و ساختار نظام سیاسی آمریکا تبدیل شدند.