این روزها و به دلیل شرایط خاصی که همه جهان و مردم ایران با آن روبرو هستند، محدودیت‌های زیادی در ارتباطات اجتماعی به وجود آمده است؛ شیوع کرونا انسان‌ها را از مواجه شدن با هم بر حذر داشته ولی بعضی امور چنین قابلیتی ندارند و الزام به حضور فیزیکی در آنها کاملا مشهود است.
کنکور یکی از این موضوعات است، با توجه به ابراز نگرانی‌های نمایندگان مردم در مجلس، همچون عدم رعايت پروتكل هاي بهداشتي، هراس از ابتلا به كرونا و عدم حضور در آزمون، لازم است مجموعه دولت به ویژه وزارتخانه‌های علوم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، نسبت به تغییر شیوه‌های برگزاری کنکور اقدام جدی داشته باشند تا دغدغه داوطلبان در این زمینه کاهش یابد.
سابقه برگزاری آزمونی سراسری برای ورود به دانشگاه در ایران، به تابستان ۱۳۴۸ باز می‌گردد، هنگامی که نخستین کنکور با حضور ۴۷ هزار و ۷۰۳ داوطلب برگزار شد. آزمونی که در کشورهای دیگری همچون چین و کره جنوبی هم برگزار می‌شود اما در کشورهای غربی برای ورود به دانشگاه چنین چیزی وجود ندارد و آزمون‌ها مربوط به هر دانشگاه هستند.
کنکور از گذشته تا امروز همیشه یکی از دغدغه‌های جوان ایرانی بوده، قبول شدن در رشته‌ای مناسب و دانشگاهی معتبر و برای خیلی‌ها شهرهای بزرگ به خصوص تهران در اولویت قرار دارند اما این، آزمونی است که یک سر آن موفقیت و سر دیگر آن برای خیلی عظیم از داوطلبان به معنای شکست است چرا که بسیاری در این سیستم، مجبور به تحصیل در رشته‌هایی می‌شوند که علاقه اول آنها نبوده یا حتی به اجبار و فقط برای قبول شدن در دانشگاه دست به انتخاب آن زده‌اند.
از سویی دیگر، طی سال‌های اخیر بحث گردش مالی عظیم و چند هزار میلیاردی کلاس‌های آمادگی برای کنکور هم مطرح است، کلاس‌هایی که برای نسل گذشته مفهوم چندانی نداشته ولی در دهه حاضر و به عقیده برخي از خانواده‌ها، از نان شب هم واجب‌تر شده است.
فارغ از اینها بحث شیوه ورود داوطلبان تحصیلات تکمیلی به دانشگاه‌ها هم مطرح است، اینکه تعداد ورودی به مراکز آموزش عالی بسیار زیادتر از نیاز بازار کار است و این خود یکی از عوامل بروز آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی است. در عین حال بحث مهارت هم مطرح است چرا که امروزه بسیاری از دانشگاه‌ها تنها به تئوری می‌پردازند و مهارت خاصی به دانشجویان نمی‌آموزند، اینجاست که مشکل عیان‌تر می‌شود، فارغ‌التحصیلانی که مدرک دارند ولی مهارت ندارند در مقابل کسانی قرار می‌گیرند که مهارت لازم را به واسطه کار تجربی کسب کرده‌اند ولی فاقد مدرک هستند و این دو گانه با سیستم فعلی کنکور و پذیرش دانشگاه‌ها همچنان ادامه می‌یابد.