به نوشته نشریه محافظه کاران آمریکایی، ادعاهای اخیر مایک پومپئو در خصوص درک آمریکا از مقوله حقوق بشر،  فقط خنده آور است، زیرا عمدتا از آن به عنوان ادعایی بی پایه یاد شده است. 

<<هفته گذشته مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا یک جوک جدید تعریف کرد و گفت: چه مساله آزادی مردم هنگ کنگ باشد، چه حقوق مردم روهینگیا (در  میانمار)، در سراسر جهان، دونالد ترامپ این مساله را درک کرده است که برای آمریکا مهم است که یک آیینه واقعی از آزادی و آزادی خواهی و نیز  طرفدار حقوق بشر در سراسر جهان باشد.>>

<<متاسفانه جمال خاشقجی (ناراضی سعودی که در کنسولگری عربستان در استانبول به قتل رسید)، در جمع مخاطبان نبود تا اظهار نظر کند. اما آن جوک واقعا باعث خنده گسترده در پایتخت آمریکا و سراسر جهان شد. حتی رئیس جمهور هم به آن خندید؛ همان رئیس جمهوری که چند روز قبل اذعان کرد برای حمایت از توافق  تجاری چین-آمریکا، از تحریم مقامات چینی در خصوص سرکوب (قوم مسلمان) ایغورها خودداری کرده است.>>

<<پومپئو یک طرفدار حزبی گستاخ و بسیار تندروی احمق است، ولی عموما به عنوان شخصیتی شناخته نمی شود که دیگران را سرگرم کند. اما با توجه آن که در اجرای سیاست خارجی آمریکا نقشی اساسی داشته است، به خوبی اطلاع دارد که رئیس جمهور نه تنها به سیاست سرکوب در حوزه خارجی بی علاقه نیست، بلکه ترجیح می دهد در معیت دیکتاتورها،  متجاوزین، قاتلان، اراذل و ظالمان باشد.>>

این مساله البته در تاریخ هم سابقه دارد..<< رئیس جمهور جیمی کارتر به تهران رفت، و  با  شاه به خاطر "توجه اش به  دمکراسی" خوش گذراند  و از او تقدیر کرد؛ و این مساله بهانه ای  شد برای خنده بسیاری از منتقدین که به دست عوامل ساواک – پلیس مخفی دیکتاتور ایران- بازداشت و شکنجه می شدند. ریگان در حمایت از آزادی سخنرانی های عالی کرده اما از شورشیان  درافغانستان، آفریقا و آمریکای مرکزی نیز حمایت کرده است. وی حتی با برخی دیکتاتورها همکاری کرده است، نظیر دیکتاتور کره  جنوبی...>>

البته هر وسیله ای برای ارتقاء منافع آمریکا مناسب  نیست. جنگ،  فتوحات و سرکوب، ابزارهای مشکوکی هستند...<< واقعا دشوار است که  تصور کنیم چه هدفی می تواند مصیبت جنگ عراق را توجیه کند؛ جنگی که در آن هزاران آمریکایی کشته، ده ها هزار آمریکایی زخمی، میلیون ها عراقی آواره و صدها هزار عراقی دیگر کشته شدند. مصیبتی که اقلیت های دینی منطقه را نابود کرد، و به ایجاد القاعده در عراق و همچنین جانشین آن –داعش- منجر شد.>>

<< به همین نسبت، واقعا چه چیزی می تواند حمایت ازعربستان – یکی از سرکوب گرترین دولت های جهان-  را در جنگ آن علیه یمن توجیه کند؟ جنگی که مقاصد ژئوپولیتیک خودخواهانه را دنبال کرده و به یک فاجعه انسانی منجر شده است. با این وجود روسای جمهور آمریکا، یکی پس ازدیگری، دست آمریکا را به قتل و کشتار، و مصیبت، آلوده کرده اند.>>

<< حمایت از خودکامگان، تهاجمی دیگر علیه اخلاقیات است.  به نظر می  رسد دولت ترامپ مشتاق  است سرکوبگران را تقویت و از آنها حمایت کند. مثلا، هیچ جنایت سعودی ها ظاهرا سبب نخواهد شد تا دولت ترامپ از حمایت خود از ریاض بکاهد... در  خاورمیانه هیچ چیز خطرناک تر از این نیست  که سیاست سرکوب گرانه، اشغال و استعمارگرایانه اسرائیل در قبال فلسطینی ها نادیده گرفته می شود. بدتراز آن: هیچ انگیزه ای برای فروش سلاح به عربستان وجود ندارد؛ زیرا آنها شهروندانشان را سرکوب، همسایگان را تهدید و منطقه را بی ثابت می کنند...بدتر از آن زمانی رخ می دهد که باید تصمیم گرفت  که آمریکا چگونه باید برای حمایت از حقوق بشر اقدام کند.آمریکایی ها ابتدا باید به مسایل حقوق بشری خود بپردازند.>>

<< تحریم های اقتصادی  نیز به  راه حل مورد علاقه ما تبدیل شده است به خصوص برای کنگره ای که پُر شده  است از 535 وزیر خارجه بعد از این. اما تحریم های واقعا موثر، نظیر آن چه که علیه ایران، کره شمالی و ونزوئلا اعمال شده است، بیش از آن که نخبگان دولتی را تحت تاثیر قرار دهد، باعث فقر، گرسنگی و کشتار مردم عادی شده است. همیشه همین طور بوده است...مهم ترین نکته این است که دولت ها تمایل ندارند در خصوص مسایل اساسی نظیر تغییر یا حفظ رژیم، (درمقابل آمریکا) کمر خم کنند. دولت ترامپ هرگز نتوانسته است با تحریم، سیاست کشوری را تغییر دهد.حتی یک کشور، آن هم  بعد از  تشدید "سیاست فشار حداکثری" (در قبال ایران). این سیاست، شکست کامل بوده است...>>

<<ادعای جدید پومپئو صرفا باعث خنده می شود، زیرا اغلب از آن به عنوان سخنان بی پایه و حتی خنده دار یاد می کنند...>>