سیاست پارسی نوشت: تصویر مرگ جورج فلوید در حالی که مردی سفید پوست پایش را روی گلوی او گذاشته بود، یا تصاویر مرتبط با مرگ اریک گارنر که پلیس سفید پوست با حلقه کردن دستش دور گردن او، خفه‌اش کرد حالا به تصاویری نمادین از زندگی سیاه پوستان در آمریکا تبدیل شده است. تصاویری که به همین سادگی از ذهن مردم و تاریخ آمریکا پاک نخواهد شد.
پای سفید پوستان مدتهای زیادی است که همچنان روی گردن آفریقایی – آمریکاییها باقی مانده است. از دوران برده داری و فجایع انسانی که بگذریم، به دوران تبعیض نژادی می‌رسیم و بعد از آن به دولتی دموکرات با رئیس جمهوری سیاه پوست و هم اکنون مدعی، که حودث فرگوسن و شارلوتسویل را رقم زد و با اعتماد به نفس بالا در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل نیز از اقدامات خصمانه خود علیه مردمش گزارشی به جهان ارائه کرد!
از سال ۲۰۱۶ به بعد اما اوضاع به گونه دیگری رقم خورده است. رویکرد نژادپرستانه ترامپ و دولتش نسبت به سیاهان، حمایت آشکار رئیس جمهور آمریکا از سفید برترپنداران و دستور شلیک به سمت معترضان سیاه پوست جایی برای سوال باقی نگذاشته است که نژادپرستی به صورت سیستماتیک نه تنها در بین برخی نهادهای انتظامی بلکه در داخل دولت و سایر ارگان‌های دولتی نیز هنوز ریشه دار بوده و ادامه دارد.
نگاهی به نوع برخورد پلیس امریکا با اعتراضات مردمی که این روزها در اکثر شهرهای آمریکا برقرار است به خوبی این نژادپرستی سیستماتیک را توضیح می‌دهد. کافی است شما سفیدپوست طرفدار ترامپ و یا فردی باشید که به قوانین و محدودیت‌های ایالتی در خصوص ویروس کرونا اعتراض دارید. بدین ترتیب شما می‌توانید با اسلحه در تظاهرات‌ها و تجمعات اعتراضی شرکت کنید و یا به زور اسلحه وارد کنگره ایالتی شوید و در مقابل دوربین‌های تلویزیونی فرماندار و یا نمایندگان کنگره را تهدید کنید که در صورتی که این قوانین ادامه داشته باشد، از اسلحه خود استفاده خواهید کرد. در مقابل اگر سیاه پوستی باشید که به کشته شدن جورج فلوید، اریک گارنر، احمد اربری و یا برونا تیلور اعتراض داشته باشید، حتی اگر تظاهرات مسالمت آمیز و بدون خشونتی را نیز برگزار کنید، یکراست با گاز اشک آور و گلوله‌های پلاستیکی از شما پذیرایی می‌شود.
سیاه پوستان مدتهای مدیدی است که نمی‌توانند در جامعه آمریکا نفس بکشند. روی کار آمدن رئیس جمهور سیاه پوست نیز نتوانست به آنها کمکی بکند و هر کدام از احزاب سیاسی موجود تنها در زمان انتخابات ریاست جمهوری به فکر استفاده از رأی سیاهان می‌افتند. حزب جمهوری خواه که مدتهای زیادی است با توجه بیش از حد به گروه‌های نژادپرست و سفید برتر پندار و حمایت بی شائبه از سیاست‌های دولت ترامپ در تبعیض نژادی تکلیف خود را با سیاهان مشخص کرده است و در مقابل دموکرات‌ها نیز به دلیل در کارنامه داشتن یک رئیس جمهور سیاه پوست، خود را صاحب سیاهان می‌دانند. به همین دلیل است که جو بایدن به صراحت اعلام می‌کند که اگر سیاه پوستی به ترامپ رأی دهد اصلاً سیاه نیست!
شاید به همین علت باشد که در اعتراضات سیاهان علیه تبعیض و نژادپرستی و جنگ رسمی دولت و پلیس با سیاهان، پرچم آمریکا یعنی پرچم کشور خودشان را آتش می‌زنند. این بدین معنی نیست که آنها آمریکا را کشور خود نمی‌دانند، بلکه بدین معنی است که آمریکا را دیگر یک کشور واحد برای تمام گروه‌های نژادی و قومی نمی‌دانند. آنها می‌دانند دلیل احترام به پرچم آمریکا چیست. روز ۱۴ ژوئن (دو هفته دیگر) روز پرچم در ایالات متحده است؛ نمادی از تمام آرمانهای ایالات متحده، جنگ‌ها و نبردهایی که این کشور را تاکنون زنده نگاه داشته است و نشاندهنده رشد و پیشرفت این کشور در سایه ائتلاف و وحدت ۵۰ ایالت است.
اما سیاه پوستهای آمریکا به خوبی می‌دانند که این تاریخ برای آنها قابل احترام نیست. تاریخ برده داری، تاریخ تبعیض نژادی، تاریخ کشتار سیاه پوستان در جنگ‌های سیاسی داخلی، تاریخ پدران بنیانگذاری که خود بر اساس شیوه زندگی و مال به دست آمده از برده داری به سیاستمدار تبدیل می‌شدند؛ همه این تاریخ‌ها برای آنها دیگر قابل احترام نیست. تاریخ جنبش‌های اجتماعی که مسالمت آمیز بود اما رهبران آن به دستور مستقیم و غیر مستقیم پلیس آمریکا ترور شدند، تاریخی که در آن مارتین لوترکینگ ها، مالکوم ایکس‌ها و دیگر رهبران جنبش‌های سیاه پوستی به دستور مستقیم و غیر مستقیم دولت و پلیس آمریکا به قتل رسیدند؛ این تاریخ دیگر برای سیاهپوستان مورد پذیرش و احترام نیست.