در روزهای اخیر بحث های زیادی درباره غیزانیه یکی از بخش های شهرستان اهواز با حدود ۲۵ هزار نفر جمعیت مطرح شده است. البته بازتاب مشکلات بخش محروم غیزانیه بر روی صفحات فضای مجازی و رسانه ها به چند سال قبل بازمی گردد. فقط کافی است کلمه غیزانیه را در اینترنت جستجو کرد تا تصاویر مردم محروم منطقه را که با ظروف خالی آب در اسفند ۹۸ در روز انتخابات شرکت کرده بودند مشاهده کرد.
از عکس ها و تصاویری که از روستاهای غیزانیه منتشر شده مشخص است مردم منطقه با مشکلات بزرگی اعم از کم آبی، وضعیت بهداشتی نامناسب و ... دست و پنجه نرم می کنند. اما مشکلات آبی آنها موجب اعتراض و بستن جاده شده که با دخالت سیاسی و امنیتی، واکنش های بسیاری رخ داد. وقوع چنین اتفاقی دوباره همان بحث های همیشگی را مطرح کرد که معمولاً کم و بیش با هر نارضایتی مطرح می شود.
- اینکه چرا تا قبل از اعلام نارضایتی مردم، فکری به حال آنها نشده بود. مشکل آب دیگر مساله نبود شغل و بیکاری، نبود سرپناه مناسب، مالباختگان موسسات اعتباری و ... نیست. در واقع مسئولان اجرایی در سطح استان و ملی چگونه فریاد دردمندانه مردم و اهالی غیزانیه را طی ماه ها و سال های گذشته نشنیدند و ترتیباتی برای حل مشکل آنها فراهم نکردند. از این رو باید گفت غیزانیه را که ندیدید حداقل به فکر غیزانیه های دیگری که احیاناً قرار است در آینده رخ دهد باشید.
- تجمع مردم غیزانیه بار دیگر ثابت کرد در حالی که عموم با مشکلات بی شماری روبه رویند اما مسیر و کانال مشخصی برای اعتراض آنها وجود ندارد. از این لحاظ بار دیگر ثابت شد می باید سازوکاری برای بیان اعتراض مسالمت آمیز و تاکید بر روی آن پیش بینی شود.
- بعد از اعتراضات مردم غیزانیه و دخالت ها و اتفاقاتی که نباید رخ می داد مسئولان طبق معمول وارد صحنه شدند و هر کدام به فراخور جایگاه، نهاد و سازمانی که عضو آن می باشند دستوراتی صادر کردند حتی اعلام شد تا چند هفته دیگر این مشکل برطرف خواهد شد. پرسش همیشگی این است: مشکلی که می توانست طی چند هفته حل شود چرا تاکنون حل نشده بود؟!
مسئولان و علی الخصوص مقامات خوزستانی بارها این وعده ها را داده بودند اما عملی نشده بود و اصولاً بخشی از این اعتراض بدلیل همین بدقولی ها بوده است. این که مشکل تا چند هفته دیگر حل شود حتماً نکته مثبتی است اما از جنبه ای دیگر دستورات و اقداماتی که الان صادر می شود مهم نیست. مهم آن بود که این اتفاق و تقابل نباید رخ می داد. مسئولانی که در استان خوزستان تمام فکر و ذکرشان کسب مقام و منصب در سطح ملی به پشتوانه حمایت جریانات سیاسی بوده بهتر است با این کارنامه عطای همان مسئولیت محلی را نیز به لقایش ببخشند.
- موضوع دیگر این است نباید مردم به این باور برسند تا اعتراض نکنند خواسته ها و نیازهایشان مورد توجه قرار نمی گیرد و مهم تر این که برآورده نخواهد شد. مهم این است که سیستم از حداقل هوشمندی برخوردار باشد که پیش از هر تقابل به خواسته ها و نیازهای مردم تا حد امکان جامعه عمل بپوشاند.
نکته آخر به عنوان یک خوزستانی اشاره به مشکلات عدیده مردم استان است. تقارن سوم خرداد روز آزادسازی خرمشهر با وقایع چند روز اخیر نیز بیانگر همین است که چه اجحاف ها و کم کارهایی در حق مردم استان صورت نگرفته است. دیگر به ریزگردها، بیکاری و ... که درد کهنه استان شده لازم نیست اشاره کرد. کافی است فقط همین وقایع چند ماه اخیر را بررسی کرد تا متوجه شد مردم نجیب خوزستان با چه مشکلاتی روبه رو هستند، از سیستم فاضلاب که با هر بارندگی، زندگی‌شان آلوده می‌شود تا مشکل دائمی قطع برق!
امید است مسئولان استانی به جای این که تمام فکر و ذکر خود را صرف کسب مسئولیت ملی کنند اندکی، فقط اندکی به فکر کاستن دردی از آلام مردم استان باشند.