آیا مساله‌‌ی سینمای ایران محمد امامی است؟

اکبر نبوی،   3990210036 ۳ نظر، ۰ در صف انتشار و ۱ تکراری یا غیرقابل انتشار
آیا مساله‌‌ی سینمای ایران محمد امامی است؟

1 ـ گروهی منافع محور، که هدف اصلی خود را در زرورقی از شعار انسان دوستی پیچیده اند، بیانیه می دهند و از قوه ی قضائیه درخواست می کنند به خاطر شرایط خاص کرونایی، به محمد امامی (متهم اقتصادی که در زندان به سر می برد) مرخصی داده شود. پس از آن موجی از مخالفت با این نامه و درخواست بوجود می آید. چندی بعد، روزنامه ی شرق یک آگهی دو صفحه ای (در قالب مصاحبه) به همراه تیتر یک صفحه اول خود، به محمد امامی اختصاص می دهد. مصاحبه ای که برآیند آن به شکل روشن وآشکار، می خواهد القا که آقای متهم به فساد اقتصادی بی گناه است.

دیروز شورای عالی تهیه کنندگان بیانیه داده و اعلام کرده که امامی مجوز تهیه کنندگی نداشته است. و...

2 ـ درست است که محمد امامی یک نمونه از کسانی ست که با پول های فسادزای خود، خزنده و با برنامه به حریم سینمای ایران پا گذاشته و برخی از مناسبات جدی تولید را دستخوش تغییرات منفی کرده است، اما آیا همه مسائل و موضوعات سینمای امروز ایران محمد امامی و دعوای موافقان و مخالفان اوست؟ این سینما هیچ مشکل دیگری ندارد؟

آیا ماده 10 نظامنامه ی تهیه کنندگی فیلم در ایران، یک خطر سهمگین و زلزله ای مهیب در پیکر و ساختار تولید فیلم در ایران نیست؟ مگر جز این است که این ماده، سرمایه سالاری در سینمای ایران را رسمیت می بخشد و عرصه و مجال تنگی که هم اکنون آثار کیفی سینمایی ایران را آزار می دهد، تنگ تر خواهد کرد؟

آیا زمزمه هایی که از حضور افراد ثروتمند و بدون هویت فرهنگی و هنری و اجتماعی در بخش وی.اُ.دی به گوش می رسد، برای وضع امروز و آینده ی تولید، توزیع و نمایش فیلم، خطرساز نیست و نباید حساسیت ما را برانگیزد تا از هم اکنون از شکل گیری وضعیت های ضد فرهنگ و ضد سینما در بخش وی.اُ.دی نگران شویم و برای رفع و دفع آن، راهکاری درست و اصولی و متناسب با منافع ملی و منافع جمعی سینما بیندیشیم؟

آیا نباید از فرصت اجباری تعطیلی تولیدات سینمایی (به خاطر خطر ابتلای عوامل تولید به کرونا) استفاده کنیم و برای مشکل دیرین داستان در آثار سینمایی همفکری کنیم و برای بهبود و ارتقای کیفیت داستان برای فیلم بکوشیم؟

آیا خانه ی سینما نباید از همین فرصت اجباری برای اندیشه کردن در موضوعات راهبردی سینما بهره بگیرد؟

آیا...

کاش سینمای کشور قوه ی عاقله داشت تا به معنای دقیق و درست کلمه برای این سینما دلسوزی کند و مسیر پرسنگلاخ آن را هموار سازد و کمک نماید تا سینمای ایران از گردنه های سخت و صعبی که پیش رو دارد، با سلامت و امنیت بگذرد.