ویروس دروغ مدت‌ها است که در شبکه‌های اجتماعی جولان و ذهن و فکر مردم را هدف قرار داده است. نقد یکی از این دروغ‌ها مشخص می‌کند که گاهی کانال‌های اطلاع رسانی حتی داخلی و موجه زحمت جستجو و راستی آزمایی را به خود نمی‌دهند و از سوی دیگر متوجه عواقب این نوع انتشار خبر نیستند. گویی رقابت در تولید خبرهای جذاب و مخاطب پسند بسیار مهم‌تر از بررسی اصالت و نحوه بیان آن شده است.
در این خبر تصویر نخست وزیر گریان کانادا دیده می‌شود که از قول وی گفته شده: "اگر جان من باعث شفای شما می‌شد خساست به خرج نمی دادم و منتظر فکر کردن نمی شدم".
اول: تصویر مذکور به مهر 3 سال قبل است:
از این گذشته ماه‌ها است که ترودو با ریش در انظار عمومی ظاهر می‌شود:
دروغ اول: ترودو برای مشکلات دامنگیر مردم ناشی از ویروس کرونا اشکی نریخته و صحبتی هم از این که جانش را حاضر است فدا کند نکرده.
دروغ دوم بخشش 4 ماه مالیات است که در واقع دولت مهلت پر کردن اظهارنامه های مالیاتی را 4 ماه به تعویق انداخته است.
این متن از سایت نشنال به تاریخ 17 مارچ 2020 می گوید: به جای مهلت 30 آوریل برای پر کردن اظهارنامه های مالیاتی، کانادایی ها تا اول جون برای این منظور فرصت خواهند داشت. مهلت پرداخت مالیات نیز تا آخر ماه جولای تعیین و بر آن بهره تعلق نخواهد گرفت.
دروغ سوم پرداخت 2000 دلار به هر خانوار است، در حالی که دولت کانادا صرفا به کسانی که کار خود را به علت کرونا از دست داده اند و هیچ دریافتی ندارند به مدت 4 ماه و هر ماه به میزان حداقل حقوق (حدود 14 دلار در ساعت در 140 ساعت کار ماهانه) یارانه پرداخت می‌کند.
همانطور که ملاحظه می‌شود بسیاری از خبرسازان و جاعلان تمام اتکای خود را بر آن گذاشته اند که در این جریان سیال و سیل آسای خبرها هیچ کس نه حوصله می‌کند و نه نیازی می‌بیند که یک راستی آزمایی ساده انجام دهد. کسی که آن خبر را می‌خواند ناخودآکاه مقایسه می‌کند به ویژه آن که 2000 دلار در مقایسه با ریال ایران مبلغ بالایی به نظر می‌رسد. در این مقایسه ناخودآگاه رئیس یک دولت غربی نه فقط به همه خانواده‌ها کمک کرده و مالیاتشان را بخشیده بلکه با چهره‌ای اشک بار حاضر است خودش را هم فدا کند اما در ایران ما مسئولان چه کرده اند! یک سیاه نمایی دیگر، یک لکه سیاه دیگر تا مردم به جایی برسند که باور کنند آنها در بدترین شرایط ممکن قرار گرفته اند! چه کسی از این شرایط سود می برد؟