به گزارش ایسنا، عدم تعادل میان تولید گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بیضه، اپیدیدیم (محلی در بالای بیضه که اسپرم‌ها در آن ذخیره می‌شوند) و مایع منی، در نهایت منجر به ناباروری در مردان می‌شود. فشردگی غیرطبیعی ماده ژنتیکی (کروماتین) اسپرم و قطعه قطعه شدن ماده وراثتی (DNA) به عنوان مهم‌ترین عامل ناباروری در مردان مطرح است.
با هدف ارزیابی ارتباط میان مولفه‌های اسپرم با آسیب‌های وارد بر DNA، کمبود پروتامین (پروتئینی است جایگزین هیستون در اسپرم که فشرده شدن کروماتین پیرامون آن صورت می‌گیرد)، ماندگاری هیستون (شرایطی که هیستون‌ها در ماده ژنتیکی اسپرم باقی‌مانده و با پروتامین جایگزین نشده‌اند) و پراکسیداسیون چربی، دکتر محمد حسین نصر اصفهانی، دکتر فرزانه بصیری، دکتر محسن فروزانفر و دکتر مرضیه تولایی در پژوهشگاه رویان، دانشگاه آزاد اسلامی فارس و شیراز و مرکز باروری و ناباروری اصفهان، نمونه منی ۲۰ مرد نابارور که دست کم یک بار در تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم ناموفق بوده اند را با روش‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این پژوهش که در International Journal of Fertility & Sterility به چاپ رسیده است، نشان داد، ارتباط معکوس معنی‌داری میان غلظت اسپرم و ماندگاری هیستون وجود دارد. همچنین ارتباط مثبت معنی‌داری میان درصد اسپرم‌های دارای ماندگاری هیستون و درصد اسپرم‌های دارای موفولوژی غیرطبیعی و شدت پراکسیداسیون چربی مشاهده شد.
بنا بر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش نشان داد کاهش استرس اکسیداتیو( استرس اکسیداتیو ناشی از عدم تعادل در وضعیت ردوکس بدن است که طی آن افزایش رادیکال‌های آزاد بدن منجر به آسیب بافتی می‌شود) با استفاده از مکمل های دارای آنتی اکسیدان می‌تواند به عنوان یک روش درمانی برای بهبود عملکرد اسپرم و افزایش احتمال موفقیت روش‌های درمانی بالینی مورد استفاده قرار گیرد.