فارس نوشت: وارد خیابان گلستان جنوبی که می شوید باید بیش از دویست متری از گیت به سمت پایین بروید اما نرسیده به انتهای کوچه سمت چپ ساختمانی دو طبقه واقع شده است.
نمای بیرونی ساختمان در مقایسه با برج های کناری اش کاملا معمولی به چشم می آید اما کافی است وارد عمارت بشوید.
خانه ای که ۴ در ورودی دارد که دو تا آن ماشین رو و دو تا دیگر برای تردد ساکنان خانه در نظر گرفته شده است.
برای این ساختمان اسامی مختلفی در نظر گرفته شده است برخی می گویند عمارت گلستان برخی می گویند عمارت شهرداران برخی می گویند خانه شهرداران اما فارغ از اسمش این خانه همان خانه ای است که برخی از شهرداران تهران در ادوار مختلف در آن ساکن شده اند.
یک هفته ای می شود که موضوع فروش این خانه که برق آیینه کاری داخلی اش هوش از سر هر بیننده ای می برد بالا گرفته است.
فروشی که تصمیمش به صورت مخفیانه گرفته شده اما دستورش را شهردار تهران داده و تعدادی از معاونین وی هم پای آن را امضا کرده اند.
حالا شهردار تهران پیروز حناچی، درخصوص این ساختمان و به طور مشخص درباره اینکه عده ای از شهروندان و صاحب نظران از فروش این خانه و تخریب آن نگرانند پاسخ هایی داده است.
حناچی در این خصوص می گوید اشتباه این است که فکر میکنید قرار است زیر این ساختمان بولدوزر بزنیم و آن را خراب کنیم. در حالی که اصلا قرار نیست این خانه تخریب شود.
شهردار تهران در پاسخ به این سوال که بالاخره اگر این خانه فروش برود طبیعی است که مالک آن می تواند خانه را تخریب کند می گوید: تدبیری می اندیشیم که خانه را به کسی نفروشیم که آن را خراب کند.
وی ادامه می دهد: خانه را به افرادی می فروشیم که تمایل به حفظ این بنا به همین شکل را داشته باشند تا آن نگرانی ها نسبت به تخریب آن از بین برود.
کلام آخر!
هرچند پیروز حناچی همان حرفهای چند روز اخیر مدیرکل روابط عمومی و مشاورش غلامحسین محمدی را تکرار کرده و چیز جدیدی نگفت اما به نظر می رسد آقای شهردار تهران بخشی از قوانین موضوعه کشور را مطالعه نکرده است.
براساس قوانین و مقررات کشور مالکان املاک در صورتی که ملکی به ثبت ملی نرسیده باشد می توانند نسبت به آن هر گونه دخل و تصرفی داشته باشند.
این به آن معنا است که خریدار ملک هر چقدر در ابتدا خود را مشتاق به حفظ بنای عمارت گلستان به شکل و شمایل فعلی اش نشان دهد باز هم می تواند پس از ثبت قرار داد نسبت به تخریب ملک و تغییر آن اقدام کند.
به طور کلی هیچ قول و وعده ای در این زمینه نمی تواند مالک بعدی را از تخریب منصرف کند مگر آنکه همانطور که شهردار تهران برای وزش باد دعا کرد این بار هم برای عدم تغییر نظر مالک جدید دعا کند.