به گزارش الف، تحولات لبنان با سهل‌انگاری گروه‌های سیاسی حاکم بر این کشور روند خطرناکی را پشت سر گذاشته و به سمت نقطهای بیبازگشت حرکت می کند که کنترل این ناآرامی‌ها از دست تمامی جریان‌های سیاسی موجود خارج شود. در این شرایط آمریکا و فرانسه نیز در خوشبینانه‌ترین حالت موضع بی‌طرفی در پیش گرفته‌اند و گویا از روند کنونی تحولات در این کشور رضایت دارند. این در حالی است که شاخص‌های زیادی از مداخله منفی آمریکا و متحدان منطقه‌ای این کشور از جمله ریاض و تل‌آویو در روند خشونت‌های لبنان وجود دارد که فشار بر حریری برای استعفا از دولت اولین آنها نبوده و اظهارات جفری فلتمن سیاستمدار سابق آمریکایی در برابر کنگره نیز آخرین آن نخواهد بود.
مسئولان لبنانی؛ صحنه گردان بحران غربی
پیچیدگی‌های تحولات لبنان که با اعلام حریری از کناره‌گیری از نخست‌وزیری لبنان آغاز شد، با اعلام مجدد وی مبنی بر عدم تمایل به تشکیل دولت آینده وارد فاز تازه‌ای شده است. این در حالی است که حریری همچنان اسامی را به عنوان کاندیداهای نخست‌وزیری آینده مطرح می کند که رزومه سیاسی و مدیریتی موفقی نداشته‌اند، وی اسامی افرادی نظیر سمیر الخطیب، فواد مخزومی، سعید علم‌الدین ، محمد الصفدی و بهیج الطبارة را برای نخست‌وزیری آینده مطرح کرده است.
گرچه در خصوص نام سمیر الخطیب توافق بیشتری میان طرف‌های سیاسی لبنان وجود دارد، اما اعتمادی نسبت به حریری برای ابقای این گزینه وجود ندارد و نام وی نیز ممکن است مانند دو نفر قبل خیلی زود از لیست پیشنهادی حریری حذف شود.
این موضوع حاکی از آن است که حریری گر چه در ظاهر خود را بی‌تمایل به نخست‌وزیری مجدد معرفی می‌کند، اما به نظر می رسد، سعی دارد با امتیازگیری‌های بیشتر، قدرتمند‌تر از قبل بار دیگر نخست‌وزیر لبنان شود.
از سوی دیگر منابع مرتبط با کاخ ریاست جمهوری انجام رایزنی‌های الزام‌آور پارلمانی در روز پنج‌شنبه برای انتخاب مأمور تشکیل کابینه را رد کردند تا معلوم شود هنوز گروه‌های لبنانی نتوانسته‌اند روی شخصیتی برای تصدی نخست‌وزیری آینده به توافق برسند.
نقطه بیبازگشت بحران در لبنان
بی‌توجهی مسئولان سیاسی لبنان به تحولات امنیتی این کشور در شرایطی دنبال می‌شود که کسانی که از مذاکرات پشت پرده دیپلماتیک میان سیاستگذاران غربی اطلاع دارند، می‌گویند که بحران کنونی همچنان در ابتدای راه است و شرایط لبنان با رها کردن اوضاع مالی و اقتصادی از سوی برخی مقامات پیچیده تر از قبل خواهد شد. سیگنال‌های این موضوع را می‌توان در روزهای اخیر مشاهده کرد. بانک‌های لبنان از امروز برای سومین بار متوالی بسته شده و قیمت دلار نیز بار دیگر در حال افزایش است و به عدد 2100 لیره رسیده است. علاوه بر تعطیلی بانکها و افزایش قیمت کالاهای اساسی برای مردم، ملزومات پزشکی برای بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های کلیوی در نتیجه افزایش قیمت دلار کمیاب شده و بانک خون نیز پشتوانه خود را از دست داده است.
این در حالی است که مردم طی هفته‌های گذشته برای دریافت سپرده‌های خود از بانکها صف‌های طولانی را تشکیل می دادند، اما بانک‌های لبنان که در نتیجه سیاست‌های «ریاض سلامة» رئیس بانک مرکزی دچار ورشکستگی شده، قادر به تامین مطالبات مردم نیست.
لازم به ذکر است که ریاض سلامه همان کسی است که چند ماه پیش در نتیجه فشارهای گسترده آمریکا به سعد حریری و با دخالت مستقیم وزیر خارجه آمریکا در سمت خود ابقا شد. شاید در آن زمان کسی تصور نمی‌کرد که حمایت آمریکا از سلامة در راستای برنامه‌ریزی برای روزهای اینچنینی برای مردم لبنان باشد و او یکی از مأموران اصلی برنامه‌ریزی‌های پیچیده آمریکا برای جنگ داخلی در لبنان باشد که مراکز مطالعاتی آمریکا از سال 2011 تاکنون وعده آن را داده‌اند.
علاوه بر تمام آنچه که گفته شد، درگیری‌های حزبی نیز در لبنان شدت گرفته است. نمونه این درگیری‌ها را می توان در تقابل هواداران جنبش امل و حزب‌الله با هواداران حزب غرب‌گرای نیروهای لبنانی و الکتائب یا درگیری های بین حزب سبعة و الکتائب با حامیان جریان آزاد ملی مشاهده کرد. در طرابلس نیز درگیری‌های امنیتی شدید دیشب منجر به زخمی شدن صدها نفر شده است. با وجود این که ارتش در مناطق مختلف وارد عمل شده تا از شدت درگیری‌ها کاهش دهد، اما روند این زد و خوردها در حال افزایش است.
تمامی سیگنال‌های موجود نشان از آن دارد که بنا به گفته جبران باسیل وزیر خارجه لبنان، بهار عربی که توسط غرب برای لبنان برنامه‌ریزی شده، تمامی احزاب و گروه‌های مردمی و سیاسی را به سوی یک زمستان سرد و تاریک از درگیری های داخلی و فروپاشی اقتصادی پیش می‌برد که تمامی گروه‌های لبنانی از آن متضرر خواهند بود.
به نظر می‌رسد مسئولان لبنانی در حال حاضر نیازمند یک نگاه فراتر از دیکته‌های خارجی هستند تا بتوانند با همزیستی مسالمت‌آمیز و گفتگوهای سازنده، اختلافات خود را با عبور از برنامه‌های کاری غرب حل و فصل کنند و به نقطه آرامش و تأمین مطالبات مشروع مردمی و پیشبرد سازوکار گروه‌های مختلف سیاسی دست پیدا کنند.