به گزارش الف به نقل از بی بی سی، شش سال پس از اقامت اعضای این گروه در آلبانی، اکنون دهها نفر از آنها در تیرانا پایتخت این کشور مستقر هستند بدون آنکه قادر به بازگشت به ایران و یا ادامه زندگی در وضعیت کنونی باشند.
غلام میرزایی که بی بی سی وی را یکی از اعضای فراری منافقین می نامد، با اشاره به ممنوعیت برقراری ارتباط این گروه با خانواده هایشان می گوید: "من بیش از 37 سال با همسر و پسرم صحبت نکرده بودم – آنها تصور می کردند که مُرده ام. اما به آنها گفتم که نه، من زنده ام و در تیرانا زندگی می کنم. گریه شان گرفت."
به نوشته سایت بی بی سی، او اکنون با مشقت در این شهر زندگی می کند و پر از حسرت است. میرزایی می گوید او یک ارتشی بود که به دست نیروهای عراقی در جنگ اسیر شد؛ و بعد به عضویت منافقین درآمد. وی در میان صدها نفر از اعضای سابق MEK است که پس از انتقال به تیرانا، این سازمان را ترک کرده اند. تعدادی نیز به ایران بازگشته اند. اما دهها نفر همچنان در تیرانا هستند، بدون اینکه شهروند کشوری باشند و بتوانند در آلبانی کار بکنند.
حسن حیرانی که از او به عنوان یک عضو جدا شده از منافقین یاد شده است، با بیان آنکه پس از انتقال به تیرانا آزادی محدودی برای تردد داشته اند، می گوید: "پشت آپارتمان هایی که ابتدا ساکن آن بودیم، منطقه ای بود که به ما گفتند می توانیم در آن روزانه ورزش کنیم." وی و چند تن دیگر از همکارانش از پوشش درختان و بوته ها استفاده کردند تا به یک کافی نت در آن نزدیکی رفته و با خانواده هایشان تماس حاصل کنند.
حیرانی که سال گذشته از MEK جدا شد، با بیان آنکه ادعاهای این گروه را دیگر نمی پذیرد، می گوید کنترل سرکوب گرانه رهبری این گروه بر زندگی شخصی وی قابل پذیرش نیست. " اگر شما به دمکراسی اعتقاد داشته باشید، نمی توانید روح اعضایتان را سرکوب کنید. ما یک نوت بوک کوچک داشتیم، و اگر لحظه ای تصورات جنسی داشتیم، باید آن را یادداشت می کردیم. مثلا باید می نوشتیم من امروز صبح تحریک شدم."
بی بی سی می افزاید MEK ارتباطات عاشقانه و ازدواج را ممنوع کرده است. این وضعیت بعد از شکست این گروه از نیروهای ایرانی ایجاد شد زیرا استدلال رهبری گروه این بود که آن شکست نتیجه ارتباطات شخصی اعضا بوده است. پس از آن بود که طلاق های گسترده بین آنها رخ داد. کودکان از خانواده ها دور شدند و اعضای مجرد MEK متعهد شدند همان گونه بمانند.
به گفته حیرانی، آنها مجبور بودند تمام رویاهای شخصی خود را نیز در آن نوت بوک یادداشت کنند. "مثلا وقتی کودکی را در تلویزیون دیدم، این حس را داشتم که ای کاش خودم خانواده و بچه داشتم."
به گزارش بی بی سی، این یادداشت ها در جلسات روزانه مقابل فرمانده و هم قطاران اعضاء خوانده می شد.
حیرانی اردوگاه منافقین را در آلبانی به مزرعه حیوانات، برگرفته از رمان "جورج اورول" در دوران استالین تشبیه می کند و می گوید" آنها یک فرقه هستند."
به گزارش بی بی سی، برخی مردم آلبانی نگرانند که حضور MEK امنیت ملی آنها را تهدید کند.
این گزارش می افزاید میرزایی به دلیل اشتباهاتی که در زندگی مرتکب شده، شکنجه می شود و یک مساله دیگر نیز که پس از تماس با خانواده اش به آن پی برد، او را به شدت آزار می دهد: زمانی که در سال 1980 به جبهه های جنگی اعزام شد یک پسر یک ماهه داشت. بعد از جنگ، همسر و سایر اعضای خانواده اش سراغ وی در اردوگاه MEK رفتند اما این سازمان آنها را راه نداد و به او نیز درباره این دیدار چیزی نگفت.
میرزایی 60 ساله می گوید: " آنها به من اصلا نگفتند که خانواده ام در عراق دنبال من می گشتند. تمام این سال ها درباره همسر و فرزندم فکر می کردم، و اینکه شاید در جنگ مُرده اند، اصلا چیزی نمی دانستم."
میرزایی که با غرور عکس پسر حدودا چهل ساله اش را در واتس اپ نشان می دهد، می گوید: "من مسئول این وضعیت هستم – جدایی. من شبها نمی توانم بخوابم زیرا به آنها فکر می کنم. همیشه عصبانی و خشمگینم. از خودم شرمنده ام. من تنها یک آرزو دارم، اینکه به ایران بازگردم و با آنها زندگی کنم."
وی می گوید به سراغ سفارت ایران در تیرانا رفته و درخواست کمک کرده و منتظر پاسخ آنها است.