۱۳ آبان را «یوم الله» می خوانند چون روزی نبود مانند همه روزهای دیگر که از پی هم می آیند و می روند و حاصلشان عموما برای ما انسان ها جز تکرار و بی معنایی نیست.
۱۳ آبان یکی از روزهای تقویم نیست که ما انسان ها با اعداد ثبت می کنیم تا حساب کارهایمان از دست در نرود و نظمی بیافرینیم که در پرتو آن امورات معمول مان را سر و سامان بدهیم. «یوم الله» ها را ما انسان ها نمی آفرینیم.
روزهای خدا زمانی هستند غیر از زمان های دیگر. «رخداد» اند و ما را به خود می خوانند... .
برای وقوع رخدادها روش و تمهید خاصی وجود ندارد. یوم الله‌ها اول در ساحت «جان» رخ می دهند و سپس «جهان» را دگرگون می کنند: جان چو دیگر شد جهان دیگر شود! جان را که دیگر کنی جهان ظرفیت اش را برای تغییر به تو نشان خواهد داد.
«یوم الله» را باید دوباره «زیست». هر کوششی برای تکرار این روز بدون بازآفرینی این «زیست»، آن را از «معنا» تهی می کند. این ویژگی «حقیقت» است که سرکش و خالص است و تن به تکرار و ملال نمی دهد. روزهای خدا اینچنین اند تازه و پر طراوت !
برای گرامیداشت یوم الله ها نباید فقط به تبیین و استدلال با مفاهیم تکیه کرد. زبان گرامیداشت یوم الله ها زبان «اشاره» و «نشانه» است و گاه حتی زبان «رمز». باید چیزی گفت که معنای خالص و شور درونی آن روز را بازآفرینی کند.
۱۳ آبان را نباید از روز تسخیر سفارت آمریکا آغاز کرد. این پایان و نتیجه داستان است. ۱۳ آبان را باید از یک سال قبل از آن روایت کرد:
« در ۱۳ آبان ۱۳۵۷ و همزمان با روزهای اوج‌گیری انقلاب اسلامی، ده‌ها نفر از دانش‌آموزان که برای انجام تظاهرات در محوطه دانشگاه تهران تجمع کرده بودند، هدف تیراندازی مأموران حکومت شاه قرار گرفته و به شهادت رسیدند. در این حادثه که توسط دولت «آشتی ملی» جعفر شریف‌امامی صورت گرفت، به دلیل بسته بودن درهای دانشگاه هیچ یک از دانش‌آموزان نتوانستند از آتش گلوله‌های مأموران بگریزند و این امر تلفات آن‌ها را افزایش داد.
حادثه ۱۳ آبان ۱۳۵۷ بعد از واقعه ۱۷ شهریور در همان سال، دومین کشتار خونین در دولت شریف‌امامی بود، در حالی که عمر سیاسی این دولت از ۷۰ روز تجاوز نمی‌کرد. ابعاد حادثه به حدی بود که وقتی در برنامه اخبار شبانگاهی گزارش تیراندازی مستقیم سربازان به روی دانش‌آموزان در دانشگاه از شبکه سراسری تلویزیون پخش شد، وزیر علوم بلافاصله استعفا داد و فردای آن روز کابینه شریف‌امامی نیز سقوط کرد. روز ۱۳ آبان به همین دلیل «روز دانش‌آموز» نامیده می‌شود.»