به گزارش الف نشنال اینترست در گزارشی به قلم "دیوید اکس"  گزارشگر آمریکایی در حوزه نظامی تاکید کد ردیاب های صوتی مین روبهای آمریکایی آنقدر ناکارآمد هستند که ماشین ظرف شویی و تور صید خرچنگ را با مین اشتباه می گیرند:

 « در صورت بروز جنگ با ایران، مین روب های کوچک و قدیمی آمریکا باید تلاش کنند مین های زیرآبی ایران را پیدا و خنثی کنند. که نتایج آن برای عملیات نظامی آمریکا – اگر نگوییم تجارت جهانی – بسیار شدید خواهد بود. 

در میان یازده مین روب کلاس  "آونجر" که در دهه 1980 کارایی داشت، چهار دستگاه از بحرین به حرکت درمیآیند و در صورت جنگ، مسئول مین روبی تنگه استراتژیک هرمز و سایر آب راه های مهم خواهند بود. 

اما مین روب های آونجر ناکارآمد بوده، هزینه ای هم صرف تعمیر و بهینه سازی آنها نمی شود. یک افسر نیروی دریایی آمریکا پیشتر به  "رابرت فاتوهرسی"، "مگان رز" و "کریستن میلر" خبرگاران نشریه "پروپابلیکا" گفته است مین روب ها به صورت "مرتب به تعمیرات نیاز دارند." 

نیروی دریایی آمریکا از چندین سال گذشته تاکنون هزینه مین روبی را به تولید کشتی های جنگی چند منظوره ساحلی (LCS) اختصاص داده است. LCS ها قرار بود جایگزین آونجرها بشوند اما هزینه نگه داری آنها بالا است و از طرفی برای بسیاری از ماموریت هایی که انتظار می رفت نیروی دریایی انجام دهد، غیرقابل اتکا و نامناسب هستند. 

نیروی دریایی آمریکا در سال 2016 تولید روبات مخصوص مین روبی را برای LCS متوقف کرد. و در همین حال آونجرها هم به تدریج زنگ زده شده اند. 

گزارشگران پروپابلیکا می گویند: "شرکت هایی که پیشتر قطعات یدکی این دستگاه ها را می ساختند، دیگر وجود خارجی ندارند. یک دریانورد آمریکایی به تازگی در عرشه یک کشتی گفته است ردیاب های صوتی که باید مین ها را پیدا کنند، آنقدر بی دقت هستند که در تمرینات آموزشی، ماشین های ظرف شویی،  تور صید خرچنگ و خودروهای غرق شده در کف اقیانوس را به جای بمب شناسایی می کردند." 

مین روب USS Devastator  هم با شماره سریال MCM 6 آنقدر غیرعملیاتی بوده است که دریانوردان به شوخی از آن به عنوان "ساختمان شماره 6" یاد می کنند، زیرا اصلا حرکت نمی کند. 

این در حالی است که مقامات ارشد نیروی دریایی آمریکا ناوگان مین روبی خود در خلیج فارس را که شامل ترکیبی از کشتی های قدیمی، چرخ بال ها و پهبادهای جدید است به عنوان "بهترین و کارآمدترین" ناوگان منطقه خوانده اند. یک سخنگوی نیروی دریایی هم به تازگی گفته است ناوگان مین روب آمریکا "کاملا قادر است" ماموریت پیدا و خنثی کردن مین ها را اجرا کند. به گفته این سخنگو، پهبادهای زیرآبی " به میزان بالایی عملکرد موفق دارند" و سیستم های ردیاب صوتی به روی کشتی ها "در یافتن مین، بسیار دقیق هستند." 

این سخنگو البته پذیرفته است که " با کشتی های قدیمی چالش هایی وجود دارد، از جمله در خصوص تعمیر و نگه داری"، که ممکن است مدت اجرای ماموریتشان را طولانی تر کند، اما می گوید به تازگی مشکلات نگه داری "به میزانی چشمگیر" بهبود یافته است.  این سخنگو در 6 ژولای گفته بود تمام چهار دستگاه مین روب قدیمی مستقر در خلیج فارس در آن زمان در دریا بوده اند. (یک افسر مستقر در یکی از این کشتی ها آن را "تمرین عکاسی" خوانده، می گوید "بسیار بعید" است که بتوان هر چهار مین روب را باهم دید.)

جنگ با ایران مستلزم عملیات گسترده مین روبی است. جمهوری اسلامی توان بالقوه آن را دارد که هزاران مین در آبراه های اصلی قرار دهد. 

فاتوهرسی، میلر و رز در گزارش خود می نویسند: "زرادخانه ایران شامل ترکیبی از مین های قدیمی و ارزانتر است که در آب شناور شده و پس از برخورد با هرجسمی، منفجر می شوند؛ و همچنین مین های پیشرفته تر که می توان آنها را از هواپیما به داخل آب پرتاب کرد. این مین ها در کف اقیانوس قرار گرفته و پس از شناسایی کشتی های اطراف، منفجر می شوند." 

در همین حال محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران ماه پیش گفته بود ما قطعا قادریم تنگه هرمز را ببندیم، "اما نمی خواهیم چنین کنیم زیرا تنگه هرمز و خلیج فارس، گذرگاه های حیاتی ما هستند." 

ملوانان در عملیات مین روبی ناوگان پنجم آمریکا می گویند آنها تشدید بحران و خصومت در خلیج فارس – یعنی سقوط پهبادها به دست ایران و آمریکا و همچنین عملیات نقابداران ایرانی در توقیف نفت کش انگلیسی – را همراه با هیجان و بدبینی می نگرند. آنها مشتاقند که در این مساله نقش داشته باشند اما در توانایی خود برای این منظور مردد هستند.

نیروی دریایی آمریکا درنظر دارد تا سال 2020 سه دستگاه مین روب آونجر مستقر در آمریکا را از رده خارج کند تا بتواند برای مین روبی های مستقر در بحرین و ژاپن، قطعات یدکی تهیه کند. اما آونجرها همچنان قرار است تعدادی عملیات مین روبی اجرا کنند، و در عین حال نیروی دریایی در حال آزمایش برنامه موسوم به "کشتی های فرصت" است. 

براساس این طرح، ملوانان نیروی دریایی وارد کشتی های حمل و نقل، پاسورهای آبی خاکی و سایر کشتی های غیررزمی می شوند و از آنها به عنوان پایگاهی برای پشتیبانی غواصان مین روب، پهبادهای زیرآبی و چرخ بال استفاده می کنند.»