وقتی سراغ متصدیان قهوه خانه ها رفته و به آن ها می گفتم که چرا با سرو قلیان هم خودتان را با وزارت بهداشت سر شاخ می کنید و هم آینده خود را دود کرده و را به آسمان می فرستید، جواب "مردم قلیان را دوست دارند" را دشت می کردم.
در ادامه متصدی می گفت که این مردم هستند که شغل شما را تعیین می کنند، زیرا وقتی مردم کتاب نمی خرند و قلیان می کشند، آدم هایی که اهل دود و دم نیستند و در عمرشان یک نخ سیگار هم نکشیده اند ترجیح می دهند در عوض کتابفروشی، قهوه خانه( اصطلاح درست ترش قلیان سرا است) دایر نمایند.
متصدی کاملا درست می گفت و چون مردم "قلیان برای سلامتی ضرر دارد" را در کنار چیزهای دیگر قرار داده و سوال بی جواب "پس چرا جلو خیلی چیزهای دیگر که برای سلامتی ضرر دارد گرفته نمی شود" را مطرح می سازند، مجری طرح ممانعت از استعمال قلیان در قهوه خانه ها کم آورده و مجبور است به مدد الزامات قانونی از پس ایفای وظایف محوله بر بیاید.
جوش شیرین مصرفی در نانوایی ها هم همین حکم را دارد و کمتر کسی باور می کند که وزارت بهداشت جهت حفظ سلامتی مردم مصرف جوش شیرین را در نانوایی ها ممنوع یا دست کم محدود نموده باشد.
ماجراهای بالا در سایر اصناف به گونه ای دیگر به شکل می خورد. به عنوان مثال در حالی که وزارت بهداشت سالهاست تلاش کرده مانع فروش تخم مرغ قرار گرفته در محیط بیرونی یخچال شود، به دلیل اینکه برای مردم چندان مهم نیست که محصولات غذایی در شرایط مناسب نگهداری شوند، آب در هاون کوفته شده و مردم تخم مرغ های ناسالم را بیش از تخم مرغ های سالم خریداری می کنند.
مادر بزرگوار تخم مرغ نیز از عدم اعتماد مردم به قوانینی که فقط برای سالم نگهداری آن ها پای بر عرصه وجود گذاشته اند رنج فراوان می رود، زیرا تخم مرغ مادر مرده هم ترجیح می دهد مادر خود را ارزشمند دیده و قابلیت بیماری زایی وی را در حد امکان پایین ببیند.
متاسفانه عدم اعتماد مردم به قوانین مصوب وزارت بهداشت باعث شده که مرغ هایی که در برابر آفتاب جا خوش کرده و به میکروب های موجود "تا دلتان می خواهد رشد کنید" می گویند طالبین بیشتر داشته و نسبت به مرغ هایی که با قرارگیری در داخل یخچال قابلیت بیماریزایی خود را پایینتر می بینند فروش به مراتب بیشتری دارند.
ناگفته پیداست که نمی تواند تمامی موارد بالا را برگرفته از عملکرد غلط وزارت بهداشت دانست، زیرا اعتماد معمولا انتقال زنجیره ای دارد و وقتی شما در اثر عملکرد غلط چند وزارتخانه متضرر شدید، نمی توانید با فکر کردن به "این وزارتخانه فرق دارد" روزگار گذرانیده و اعتماد به آن را سرلوحه بسیاری کارهای خود قرار دهید.
آن هایی که بچه سال نیستند به یاد دارند که زمانی روزنامه ای به نام "حوادث" اخبار بد کشور ما را تحت پوشش قرار داد. این روزنامه خوانندگان فراوانی داشت، زیرا جدا از اینکه ما ایرانی ها معمولا دنبال کردن خبرهای بد را بیش از تعقیب خبرهای خوب می پسندیم، شمار قابل توجهی از مردم جهت کسب اطلاع از شیوه های مختلف دزدی و کلاهبرداری در شمار خوانندگان "حوادث" بودند.
آن موقع ها گفته شد که این روزنامه به دلیل ایجاد جو روانی ناجور و اینکه مردم دیگر نمی توانستند به یکدیگر اعتماد کنند به حیات خود ادامه نداد.
متاسفانه، آن موقع کسی نگفت که این کار پاک کردن صورت مسئله است و اگر به جای اینکه کاری کنیم که مردم به خودشان و به مسئولین بیشتر اعتماد کنیم فقط جلو پخش خبرهای بد را بگیریم بالاخره زمانی فرا خواهد رسید که پچ پچ های درگوشی مردم عادی و کوچه و بازار کار دست مسئولین داده و عدم اعتماد مردم به عملکرد آن ها باعث اینکه سنگ روی سنگ بند نگردد می گردد.
چند روز پیش که در برخورد با یک متصدی عنان اختیار از کف داده و بی اعتمادی او انجام کار را برایم بسیار دشوار ساخته بود او را مخاطب قرار داده و بی اختیار پای زندگی خانوادگیش را پیش کشیدم: " با این بی اعتمادی چطور به زن و بچه ات اعتماد می کنی؟"
خنده تلخی زده و گفت که اتفاقا چون به همسر گرامی اعتماد کرده، همه چیز را از دست داده است!
بعد هم که سر درد دلش باز شد توضیح داد که نیمه پیدا شده دار و ندار او را تصاحب کرده و کاملا گم شده است.
برایش ابراز تاسف کرده و گفتم که واقعا تحمل این جور چیزها برای هر مردی سخت است. با این حال یک چیز از اینکه آدم به همه کس و همه چیز اعتماد کند وجود دارد و آن این است که دیگر به هیچ چیز و هیچ کس نتواند اعتماد نماید!"