گاهی سوال می کنند: مگر می‌شود خدا زنان شل حجاب را به خاطر چند تار مو عذاب کند؟! این چه خدایی است که از یک طرف می‌گویند مهربان تر از مادر است و از طرف دیگر نیز می‌گویند زنان و دختران مسلمان را به دلیل چند تار مو در آتش جهنم می سوزاند؟!
فکر نکنم کسانی که با قرآن آشنا باشند و در سوره زلزال آیه «فمن یعمل مثقال ذرة شرا یره» را خوانده باشند پاسخ به این سوال برایشان سخت باشد چرا که خداوند وقت حساب و کتاب اعمال ما ذره ذره اعمال خوب و بد را محاسبه می‌کند و بر اساس آن پاداش یا عقوبت خود را قرار می‌دهد.
اما در یک کلام باید گفت همه کارهایی که فراتر از عرصه فردی، پیامدهای اجتماعی دارند از منظر خداوند اهمیت بیشتری دارند اگر کسی کار خوبی انجام دهد که جامعه‌ای را به سوی کمال و تعالی ببرد قطعا پاداش بزرگتری خواهد داشت و اگر کسی گناهی انجام داد که پیامد اجتماعی داشت و دیگران را هم به سوی غفلت از خدا و معصیت فرامین او کشاند مجازات دردناکتری دارد و چه کسی است که پیامدهای اجتماعی جلوه گری، طنازی و بی‌حجابی زنان و دختران را انکار کند؟
امام رضا عليه السلام و ايشان از پدران گرامي خود نقل می‌کنند که حضرت علی علیه السلام فرمود: من و فاطمه سلام الله علیها بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شديم دیدیم آن جناب بشدت گريه مي‌كند من عرض كردم پدر و مادرم فداى شما چرا گريه مي‌كنید؟ فرمود: يا على آن شبى كه به معراج برده شدم، زناني از امتم را در عذابي شديد مشاهده کردم ... سپس وضعيت آنان را شرح داد ... فاطمه سلام الله عليها عرض کرد: اي حبيب من و اي روشني چشمم! عمل آن زنان چگونه بوده است؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: «فَقَالَ يَا بُنَيَّتِي أَمَّا الْمُعَلَّقَةُ بِشَعْرِهَا فَإِنَّهَا كَانَتْ لَا تُغَطِّي شَعْرَهَا مِنَ الرِّجَال»، یعنی اى دخترك من اما آن زنان كه به موى خود آويزان بودند، کساني بودند که موى خود را از مردان نمیپوشيدند....». (عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج۲، ص:۱۱)
رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به حولاء که یکی از زنان مسلمین بود اینگونه توصیه فرمود:«يَا حَوْلَاءُ مَنْ كَانَتْ مِنْكُنَّ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ لَا تَجْعَلُ زِينَتَهَا لِغَيْرِ زَوْجِهَا وَ لَا تُبْدِي خِمَارَهَا وَ مِعْصَمَهَا وَ أَيُّمَا امْرَأَةٍ جَعَلَتْ شَيْئاً مِنْ ذَلِكَ لِغَيْرِ زَوْجِهَا فَقَدْ أَفْسَدَتْ دِينَهَا وَ أَسْخَطَتْ رَبَّهَا عَلَيْهَا»؛«اي حولاء! هر زني که به خداوند سبحان و روز قيامت، ايمان دارد، زينتش را براي غير شوهرش، آشکار نمي‌کند و هم چنين موي سر و مچ خود را نمايان نمي‌سازد و هر زني که اين کارها را براي غير شوهرش انجام دهد، دين خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگين کرده است» (مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج۱۴، ص:۲۴۴)
مساله مساله چند تار مو نیست بلکه مساله، شکسته شدن حریم بندگی خدا و پاره شدن تارهای عروه الوثقای پروردگار و از بین رفتن عطر معنویت در فضای جامعه ای است که قرار است آرمان بندگی، پاکی و آسودگی را برای انسان به ارمغان بیاورد.
خدا رحمت کند استاد علی صفایی حائری را که می گفت: «مسأله این نیست که من پاکم، مسأله این است که اگر کسی با عمل من گندید، ناچار گند او به من هم سرایت می‌کند، که من در جامعه‌ی مرتبط زندگی می‌کنم. (روابط متکامل زن و مرد، ص۴۲)