به گزارش ایرنا، رهبر معظم انقلاب صبح دیروز در خطبه‌های نماز عید فطر بیان داشتند که مساله فلسطین، این روزها جزو مسائل درجه یک دنیای اسلام است. ایشان با اشاره به طرح معامله قرن، تصریح کردند که این معامله هرگز تحقق پیدا نخواهد کرد.
«دونالد ترامپ» پس از راهیابی به کاخ سفید با تشکیل کارگروهی ویژه به رهبری «جرد کوشنر» داماد و مشاور خود، ارائه طرحی برای حل مساله فلسطین را خواستار شد که از آن به عنوان معامله قرن یاد می‌شود. ترامپ طی دو سال گذشته با اعلام قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس، قطع کمک‌های مالی واشنگتن به آژانس امداد رسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) و به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر جولان، گام‌های زیادی را در راستای مشروعیت‌بخشی به زیاده‌خواهی‌های این رژیم برداشته است.
به تازگی نیز ترامپ و کارگروه وی به منظور جا انداختن طرح خود تلاش می‌کنند یک نشست اقتصادی بین المللی را طی روزهای ۲۵ و ۲۶ ژوئن (۴و ۵ تیر) با ادعای جذب سرمایه‌گذاری برای فلسطین در بحرین برگزار کنند. اما با توجه به مخالفت جدی مردم فلسطین و جهان اسلام با طرح معامله قرن به نظر نمی‌رسد این طرح شانسی برای موفقیت بیابد.
مقاومت‌ها مقابل معامله قدرتمند است
تارنمای شبکه «النباء» عراق در گزارشی به قلم «ابراهیم ابراش» آورد: طرح معامله قرن آمریکا بر این رویکرد استوار است که فلسطینی‌ها دیگر قادر به پایداری نیستند. اما این رویکرد نادرست است و نشست اقتصادی بحرین با همه مشوق‌های اقتصادی آن نخواهد توانست اهدافی را که رژیم اسرائیل از طریق ترور و سلاح به آنها دست نیافته، محقق سازد. مردم فلسطین هرگز از حقوق قانونی خود چشم پوشی نخواهند کرد. مردم فلسطین وزنه بزرگی هستند که در هرگونه طرحی برای حل مساله فلسطین نمی‌توان آنان را نادیده گرفت. کشورهای عربی هم نمی‌توانند در این زمینه به مخالفت مردم فلسطین با طرح معامله قرن بی توجه باشند. زیرا اگر امکان نادیده گرفتن مردم فلسطین وجود داشت قضیه فلسطین دهه‌ها پیش نابود شده بود.
روزنامه «العرب» قطر در گزارشی به قلم «عادل عبدالله المطیری» نوشت: بازاریابی برای طرح معامله قرن از سوی مردم جهان عرب محکوم شده است. اگرچه نمی‌توان روی مخالف رهبران جریان فتح و حماس با طرح معامله قرن حساب باز کرد، اما باید بر مخالف مردم جهان عرب در این زمینه تکیه کرد.
به نوشته روزنامه «البناء» لبنان، اکنون جهان تغییر پیدا کرده است و امکان اجرایی شدن طرح معامله قرن دشوار است. معادلات بین المللی که آمریکا با استفاده از آنها در جهان یکه تازی می‌کرد اکنون از بین رفته است. اردوگاهی که در برابر طرح‌های آمریکا مقاومت می‌کند اکنون به دلیل پیروزی‌ها در میدان‌های نبرد بسیار قدرتمند شده است.
مشوق‌های اقتصادی پوشالی برای مردم فلسطین
به نوشته تارنمای النباء عراق، اکنون نقطه ضعف مساله فلسطین در موضع سست برخی دولت‌های عربی و دسیسه چینی آنها علیه فلسطین نهفته است. شرکت در نشست اقتصادی منامه به معنی چشم پوشی از آرمان فلسطین و رها کردن مردم فلسطین به تنهایی در برابر رژیم اسرائیل و دولت آمریکا است.
به نوشته روزنامه «القدس العربی» چاپ لندن، آمریکا، رژیم اسرائیل و همپمانان عرب آن تلاش می‌کنند به هر شیوه‌ای طرح معامله قرن را عملی سازند. آنها وعده‌های اقتصادی می‌دهند. در حالی که وعده‌های آنان سرابی بیش نیست. پیش از این هم آنان هنگام امضای توافق «کمپ دیوید» بسیار سوگند یاد می‌کردند که امضای این توافق برای منطقه خیر، شکوفایی و پیشرفت اقتصادی را به دنبال دارد. آنها این توافق را امضا کردند اما هیچ نتیجه‌ای برای منطقه به دنبال نداشت و اکنون دیده می‌شود که فلسطین از نظر مالی در تنگنا به سر می‌برد.
چرایی تصمیم آمریکا برای برگزاری نشست اقتصادی بحرین
به نوشته روزنامه «العرب» چاپ لندن، آمریکا که نتوانست است یک اجماع آشکار عربی برای اجرای طرح معامله قرن به دست آورد تصمیم گرفت موضوع برگزاری نشست اقتصادی در بحرین را مطرح کند تا در آن نشست کشورهای عربی را بیازماید. افزون بر این، آمریکا خواسته است با این نشست به تعهداتی از جانب کشورهای عربی و دیگر کشورها دست یابد تا با چارچوب اقتصادی این طرح موافقت کنند. اما با خارج کردن قدس شرقی از طرح سازش و دادن حاکمیت این منطقه به رژیم اسرائیل و نادیده گرفتن موضوع برپایی کشور فلسطین، برای کشورهای عربی خیلی دشوار خواهد بود که با طرح آمریکا موافقت کنند.
به نوشته این روزنامه، سیاست در حل نزاع‌ها بر وعده ارائه تسهیلات و سرمایه گذاری و فریب دادن مردم فلسطین از این طریق استوار نیست زیرا حقوق آنان در عرصه بین الملل به رسمیت شناخته شده است. بلکه نیاز به یک راه حل سنجیده و متوازن است که متکی بر طرح اقتصادی باشد و برقراری ثبات را تضمین کنند. از این رو، باید گفت که رویکرد آمریکا برای برگزاری نشست در بحرین بیشتر یک تاکتیک است. بنابراین کسانی که در نشست بحرین با هدف سرمایه گذاری شرکت می‌کنند باید این موضوع را در نظر داشته باشند که آیا زمینه برای سرمایه گذاری فراهم است یا نه؟ آیا در سایه اشغالگری در غزه و کرانه باختری طرح‌های اقتصادی پیش خواهد رفت یا نه؟ آیا در چنین شرایطی نباید پایان دادن به اشغالگری مقدم بر طرح‌های اقتصادی باشد؟