رهبر معظم انقلاب امسال را به‌نام «رونق تولید» نامگذاری کردهاند. به اذعان تمام کارشناسان و صاحب‌نظر مسئله تولید، قوام هر اقتصادی است.
به‌ویژه اگر این تولید در بخشهای صنعتی با ارزش‌افزوده بالا همچون صنعت خودرو باشد. تولید در صنعت خودرو به علت ناکارآمدی مدیریت و تحریمها با چالشهای فراوانی روبه‌رو شده است.
کمبود نقدینگی، تامین نشدن قطعات مورد نیاز، زیانده بودن شرکت‌های خودروسازی، کیفیت پایین برخی از محصولات پرتیراژ، بهرهوری پایین نیروی کار، تحقیق و توسعه ضعیف، تغییرات مدیریتی سیاسی و... از جمله موضوع‌هایی است که این روزها شرکت‌های خودروسازی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. حال در چنین شرایطی چه سیاستی را باید در پیش گرفت تا علاوهبر حل مشکلات، تولید نیز رونق یابد.
از جنبههای گوناگون، پاسخ این پرسش اساسی متفاوت است که ریشه این موضوع در نوع نگاه به مسئله تولید نهفته است؛ اینکه مسئولان، مدیران خودروسازی و مردم به‌عنوان ۳ بازیگر اصلی بازار خودرو چگونه به تولید نگاه می‌کنند نقطه افتراق و اشتراک پاسخهای این پرسش است. بنابراین برای پاسخ به این پرسش دو نکته اساسی وجود دارد. نخست آنکه از منظر کدام بازیگر به تولید نگاه می‌شود و نگاه آن بازیگر به تولید چگونه است؟ چراکه نگاه هر یک از اضلاع مثلت مصرفکننده، دولت و تولیدکننده دارای فواید و هزینههای ویژه خود است. دومین نکته نیز انتخاب نگاه بهینهتر است. از منظر اقتصاد بخش عمومی، سیاستی بهینه و کارا است که در آن سیاست رفاه آحاد مردم افزایش یابد و یا بر اثر اعمال آن سیاست، حداقل رفاه هیچ کسی کاهش نیابد. هر چند شاید رسیدن و بهدست آوردن چنین سیاستی در عمل شدنی نباشد اما به‌عنوان یک چشمانداز به ما نشان می‌دهد که کدام سیاست و رفتار مطلوبتر و بهینهتر است.
بنابراین با توجه به این دو نکته بیان شده پیش از هر تصمیمی باید مشخص شود که از منظر کدام بازیگر به رونق تولید نگاه می‌شود و این نگاه دارای چه چارچوبی است؛ نکته مهمی که به تحقق یک شعار، بسیار کمک می‌کند.
** مرتضی مصطفوی - کارشناس اقتصاد
منبع: روزنامه صمت