تصمیم سه کشور اروپایی ایفای تعهد نیست؛ تحقیر و اهانت و باج گیری است.
سه کشور متخاصم انگلیس و فرانسه و آلمان، با لطایف الحیل به اتلاف وقت پرداخته و ماه ها دولت ایران را معطل نگه داشتند. این کشورها، آخرالامر با پیشنهادی مشروط و مبهم و دارای هزار اما و اگر، از ترتیبات "نفت در برابر غذا" به عنوان دستاورد مذاکرات و پیگیری های چند ماهه خود، رونمایی کردند.
محصول این حیله گری و خباثت ذاتی دشمنان بدسابقه ایران و انقلاب اسلامی، از سوی برخی دولتمردان ساده انگار با خوشحالی مورد استقبال قرار گرفته است. تو گویی فتح الفتوحی رخ داده است.
چنانچه ترتیبات مورد نظر را تحلیل کنیم؛ به خوبی مشخص خواهد شد که آنچه که به عنوان امتیاز اروپا به ایران وانمود می‌شود در عمل دام و زنجیری است برای محکم‌تر نمودن اقتصاد ایران در اسارت و نظارت‌های عداوت آمیز؛ چه اینکه به موجب این سازوکار، اختیار درآمدهای ارزی ایران از او سلب شده و به تبع آن اختیار کلیه خریدها و معاملات خارجی کشورمان نیز به بیگانگان تفویض می‌شود.
این نوع برخوردهای اهانت آمیز با ایران و دولت و مردم ایران، چندان دور از انتظار نبوده است. پرروئی و طلبکاری اروپائیان بعد از ملاحظه انفعال و وادادگی دولتمردان ما در برابر عهدشکنی های پی در پی امریکا و با ملاحظه پیشگامی دولت ایران در انجام کلیه تعهدات و شروط برجام، آن هم به صورت یک جانبه و بدون دریافت مابه ازاء و بدون انجام تعهدات به صورت چند مرحله‌ای و گام به گام و به صورت متقابل و به زعم خود بعد از اینکه مطمئن شدند ایران ابزار قدرت و ابزار چانه زنی در مذاکرات را از دست داده و خودش، خودش را خلع سلاح کرده است؛ کاملاً طبیعی و قابل پیش بینی بوده است و از همین رو می‌باشد که آنها ضمن فرار از انجام تعهدات خود، برای اجرای حداقل‌ها هم، شرایط جدیدی را مطرح می‌نمایند و در صدد هستند که از این رهگذر نیز، امتیازات جدیدی کسب کنند.
ترتیبات مورد نظر سه کشور اروپایی، بیش از آنکه امتیازی برای ایران تلقی شود؛ در حقیقت اهانتی بزرگ و آشکار به مردم و دولت ایران است. به موجب آنچه که مورد نظر ارائه دهندگان طرح می‌باشد؛ به آشکارترین وجه ممکن اهلیت ذاتی و صلاحیت ملی ایران برای معاملات خارجی، از او سلب شده است و در نتیجه درآمدهای ارزی ایران در اختیار اروپا قرار می‌گیرد و به تشخیص آنها برخی اقلام ضروری نظیر دارو و مواد غذایی به ایران فروخته می‌شود.
بی‌شرمی و وقاحت و اهانتی از این بزرگتر! آیا کشور بزرگ و ملت ایران نیاز به قیم دارند؟ آیا بعد از خسارت سنگین تقدیم دو دستی قدرت هسته‌ای به بیگانگان بداندیش و زیاده خواه، باید با ما همچون فرد صغیر و سفیه و برده رفتار شود که صلاحیت و اهلیت تصرف در اموال خودش را ندارد؟
چه کسانی مسوول و پاسخگوی این رفتار تحقیرآمیز با ایران و ایرانی هستند و در برابر نسل حاضر و آیندگان و برای ثبت در تاریخ چه پاسخی دارند؟
تحمیل اهانت و تحقیر و تخفیف به ایران و مردم بزرگ آن، محصول تفکرات و توهمات و اعتماد نابجا به دشمن و حرکت در مسیری است که پایان آن چیزی جز سراب نیست. خوب است که دولتمردان ما و کسانی که خواسته و ناخواسته و دانسته و نادانسته، نقش آفرین نمایشی هستند که نویسنده و کارگردان و بازیگردان و صحنه آرای آن دشمن است؛ آموزه‌های اسلام و قران و رهنمودهای مکرر رهبر معظم انقلاب را مورد توجه و مبنا و مناط تصمیمات بعدی خود قرار دهند و با تردید نسبت به مقاصد شوم بیگانگان به خوشبینی و اعتماد به آنها پایان دهند و راه سلطه دشمنان و اجانب بر شئون کشور را مسدود سازند.
به رهنمودهای روشنی بخش قرآن و به آموزه‌های راهگشا و روشنی بخش اسلام بیشتر توجه کنید و در تجارب تاریخی ملت‌ها بیشتر تامل کنید و با تفکر و تدبر، جبران مافات نمایید. پندهای حکمت آموز گذشتگان را آویزه گوش خود قرار دهید که گفته اند: جلوی ضرر را هر وقت بگیری؛ منفعت است. اصرار بر اشتباه؛ خسارت‌ها را بیشتر و بیشتر خواهد کرد و پیمودن راه خطا، شما را از مقصدر دورتر خواهد ساخت. انگلیس و فرانسه و آلمان در حال داغ کردن خر هستند و از کباب خبری نیست./ فاعتبروا یا اولی الابصار