لیلا مسعودی در گفت‌وگو با طبنا، درباره سندروم آسپرگر در کودکان اظهار کرد: یک نوع اختلال رشدی عصبی است که با مشکلات قابل توجه در ارتباط بین فردی و ارتباط غیرکلامی، مشخص می‌شود.
وی با بیان اینکه اختلال نشانگان آسپرگر معمولاً به همراه علایق و رفتارهای وسواسی و تکراری است، افزود: سندرم آسپرگر شکل ملایمی از طیف اوتیسم است.
این روانشناس بالینی یادآور شد: وجه تمایز کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر با کودکان مبتلا به اوتیسم حفظ مهارت‌های تکلمی و هوش(iQ) بسیار بالا و حافظه بلند مدت قوی است گرچه برخی معتقد‌ند تفاوت اساسی بین سندرم آسپرگر و اوتیسم با عملکرد بالا است.
مسعودی در مورد علائم افراد مبتلا به سندروم آسپرگر گفت: روابط اجتماعی ضعیف، رفتارهای وسواسی و تکراری، خویشتن-محوری، تفکر منطقی و غیر عاطفی، علایق متمرکز، مهارت بالا در حل معما و مسائل ریاضی از ویژگی‌های این افراد است.
وی گفت: افراد مبتلا به سندروم آسپرگر در انجام فعالیت‌های حرکتی همچون دوچرخه‌سواری یا توپ بازی دچار مشکل هستند بنابراین افراد مبتلا به سندروم آسپرگر ممکن است با مشکلات فراوانی در تعاملات اجتماعی روبرو باشند.
مسعودی یادآور شد: افراد مبتلا به سندروم آسپرگر علاقه‌ای به روابط و تعاملات اجتماعی ندارند هر چند اختلال یادگیری در روابط اجتماعی هم ندارند و کودکان مبتلا به آسپرگر تنها به یک موضوع علاقه نشان می‌دهند .
این روانشناس یادآور شد: سندروم آسپرگر معمولاً دیرتر از اوتیسم تشخیص داده می‌شود. کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر به چشمان افراد نگاه نمی‌کند یا شاید نتواند هنگام صحبت لبخند بزند و یا به نشانه تائید سرخود را تکان دهد، بنابراین در صورت مشاهده علائم ذکر شده والدین باید جهت درمان کودک خود به روانکاو یا روانشناس حاذق در این زمینه مراجعه کند.