مثال های زیادی پیش روی ماست که اثبات می‌کند «فاصله طبقاتی» به نحو آزار دهنده‌ای، در حال افزایش است. اما این بار یک خبر متفاوت، منتشر شده است که حتی محتاط ترین تحلیل گران را هم به قضاوت قاطع بر می‌انگیزد.

اتاق بازرگانی تهران، در گزارشی عنوان کرده است 10 درصد از آب آشامیدنی تهران، به استخرهای پایتخت نشینان سرازیر می شود.به محاسبه این گزارش، 110 میلیون متر مکعب آب شرب پایتخت، در استخرهای قشر مرفه جامعه که نوعا در مناطق 1، 2 و 3، صاحب گران‌قیمت‌ترین خانه‌ها هستند، انبار می شود؛ این گروه از دهک های برخوردار جامعه، که برای پر کردن استخر برج، ویلا و خانه‌های شان از آب لوله کشی شهر استفاده می کنند؛ چیزی معادل 123 میلیارد تومان از یارانه آب را خرج رفاه خانگی خود می‌کنند.

البته در گزارش مذکور، توضیح شفافی درباره استخرهای ورزشی شهر، و نحوه و میزان آبگیری آن ارائه نشده، اما به هر تقدیر این آمار، تکان دهنده و تا حدی اعجاب انگیز است. گروه انگشت شماری که به هر بها و بهانه به ثروت های نجومی دست پیدا کرده، حالا در مصرف آب هم دست بالا را دارند و طیف فرودست جامعه را با مضیقه رفاهی مواجه می سازند.

در حالی 110 میلیون متر مکعب آب آشامیدنی شهر در استخرهای تجملاتی، برای آب تنی و تفریح خانگی مرفهان جامعه هزینه می‌شود که تهرانِ رو به خشکسالی، هر سال با 150 میلیون متر مکعب، کسری آب مواجه است.

هرگز نباید با تولید ثروت مخالف باشیم، اما باید در دو چیز مراقبت ویژه به خرج بدهیم: نخست تقواورزی عمومی در کسب و تولید ثروت، و مسدود کردن راه‌های نامشروع به دست آوردن آن؛ نظیر رانت و قاچاق و دلالی و پول شویی.

دوم ساماندهی توزیع عادلانه ثروت به نحوی که سفره فقرا و محرومین جامعه، روز به روز کوچک تر و حساب بانکی ثروتمندان، روز به روز فربه تر نشود.

نظام سیاسی معرفتی ما باید پیش‌تر و جلوتر از مردم نجیب این مرز و بوم، نسبت به این زنگ خطرها، گوش تیز کند و به اصلاح نظام تولید و توزیع ثروت همت گمارد. نباید عنقریب شاهد باشیم زرسالاری و سیاست‌ورزی‌های اعیانی بساط عدالت را به مخاطره انداخته و اشرافی‌گری لاابالی را بر گلوگاه های اقتصادی سیاسی ایران حاکم سازد.

منبع:فارس